Νιώθεις και συ ότι ο φόβος σε εμποδίζει από το να εξελιχθείς ως προσωπικότητα και να κάνεις πραγματικότητα τα όνειρά …
Καλύτερα να τολμάς, παρά να μετανιώνεις αργότερα!
Οι ευκαιρίες ενίοτε μπορεί να μας «χτυπήσουν» την πόρτα, ακόμα και όταν δεν είμαστε ψυχολογικά έτοιμοι. Οπότε σε τέτοιες περιπτώσεις, εμείς τι συνηθίζουμε να κάνουμε; Να μην τις εκμεταλλευόμαστε και κάπου στην πορεία, έρχεται η ώρα του …λογαριασμού: η ώρα που μετανιώνουμε για όσα δεν τολμήσαμε.
Μια από τα σπουδαιότερες δεξιότητες που είναι απαραίτητο να καλλιεργήσουμε στη ζωή μας είναι το θάρρος να υπερβαίνουμε τους φόβους μας. Ωστόσο, ορισμένες φορές επιτρέπουμε στον φόβο και την ανασφάλειά μας να μας κυριεύουν και τελικά μας αποδυναμώνουν.
Κάπως έτσι χάνουμε σημαντικές ευκαιρίες οποιουδήποτε είδους, με αποτέλεσμα να ακολουθεί τι; Tο συναίσθημά της ψυχικής συντριβής: το συναίσθημα της μετάνοιας.
Όταν δεν δαμάζουμε τους φόβους μας, μας αδρανοποιούν
Το να σαλπάρουμε με την βάρκα των φόβων μας, εγκυμονεί κινδύνους- που ίσως δεν είναι προφανείς.
Πρώτα απ’ όλα, διότι όταν «βυθιζόμαστε» στην κινούμενη άμμο του φόβου, παραλύουμε και με την παράλυση δεν είναι δυνατόν να αναπτυχθούμε ως προσωπικότητες.
Φυσικά, όταν παραμένουμε στάσιμοι, σταδιακά «μαραινόμαστε». Γινόμαστε άνευροι, πλαδαροί και βαριεστημένοι . Και έτσι, τι άλλο να κάνουμε μετά; Αρχίζουμε τις δικαιολογίες για να μην αναλάβουμε το παραμικρό ρίσκο για οποιοιδήποτε αλλαγή είναι να κάνουμε.
Όλη αυτή την κατάσταση, θα την παρομοίαζα με ένα ακυβέρνητο καράβι που βρίσκεται στη μέση του πελάγους, χωρίς πανιά ή πυξίδα και που βάλλεται από τις φουρτούνες του φόβου. Και, όπως υποψιάζεστε, ένα τέτοιο καράβι, δεν θέλει και πολύ για να… βουλιάξει ή να συγκρουστεί άσχημα με τα βράχια…
Δεν χρειάζεται να περιμένουμε
Εντούτοις δεν γίνεται και να βελτιωθούμε, εάν δεν ξανοιχτούμε σε άλλες θάλασσες.
Τι νόημα έχει άλλωστε και το να παραμένουμε για καιρό αγκυροβολημένοι στο λιμάνι μας, παρατηρώντας απλά τα άλλα καράβια να κάνουν τα δικά τους ταξίδια;
Βέβαια το να ξανοιχτείς σε νέες θάλασσες, δεν σημαίνει ότι δεν θα συναντήσεις και αέρηδες ή τρικυμίες. Κάθε άλλο.
Όμως, από την άλλη, δεν μας ωφελεί και το να καθόμαστε παθητικά και να περιμένουμε να μας σερβίρουν ό,τι θέλουμε στο πιάτο.
Υπερνίκησε τα κύματα της ζωής!
Ωστόσο, αγνοούμε πως δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από το να δοκιμάζουμε τον εαυτό μας σε νέες προκλήσεις. Από το να ξεπερνάμε τα εμπόδια που παρουσιάζονται στο δρόμο μας.
Από το να ανακαλύπτουμε – με αυτόν τον τρόπο – πτυχές του εαυτού μας που μέχρι πρότινος δεν γνωρίζαμε και από το να αξιοποιούμε στην πράξη τις δυνατότητές μας.
Άλλωστε, οι δυνατότητές μας μόνο στην πράξη μπορούν να εκδηλωθούν.
Αντί επιλόγου
Ας μην ξεχνάμε κιόλας ότι ζούμε μια φορά. Δεν υπάρχει καμία εγγύηση πως έχουμε να ζήσουμε και άλλες, επόμενες ζωές.
Οπότε, ας ξανοιχτούμε σε νέες θάλασσες όντες «οπλισμένοι» με θάρρος και έχοντας ως πυξίδα μας όσα απορρέουν από τα έγκατα της …καρδιάς μας.
Ούτως ή άλλως, για τους περισσότερους από εμάς θα έρθει μια μέρα που θα «κοιτάξουμε» πίσω μας και θα κάνουμε τον απολογισμό μας. Ας φροντίσουμε να μην είναι θλιβερός. Ας «φύγουμε» γεμάτοι από αυτή τη σύντομη ζωή μας.
