Πόσο εύκολο και εφικτό είναι να καλλιεργήσουμε την αίσθηση του χιούμορ; Είναι το χιούμορ και οι αστεϊσμοί κάτι έμφυτο ή …
Καλλιεργήστε την αίσθηση του χιούμορ
- Ανακαλύψτε τι διασκεδάζει εσάς
Αρκετά συχνά λέμε κάτι ώστε να χαρούν οι γύρω μας.
Κολακεύουμε φίλους ή επαινούμε συναδέλφους με αφορμή κάποια αλλαγή που έκαναν.
Θίγουμε ζητήματα επειδή γνωρίζουμε ότι κινούν το ενδιαφέρον των άλλων. Αντ’ αυτού λοιπόν, ξεκινήστε με ό,τι διασκεδάζει εσάς.
Αν στη συνέχεια, κρίνετε ότι και κάποιος άλλος θα χαρεί, τότε μοιραστείτε το μαζί του.
Γράφει στο Quora (σ.σ. δημοφιλής ιστοσελίδα ερωτήσεως πάσης φύσης) η Will Wister:
«Κατά τη διάρκεια μίας κωμωδίας από επαγγελματία, ή ενός αστείου μεταξύ φίλων, σημαντικό είναι να διασκεδάζει και αυτός που το λέει και να μην αφιερώνεται στη διασκέδαση των ακροατών.
Στον κόσμο των κωμικών η συμπεριφορά αυτή ισοδυναμεί με συντριβή».
Όταν βρίσκετε κάτι διασκεδαστικό και ευχάριστο, τότε και εσείς οι ίδιοι είστε πιο αστείοι.
Αυτό ν’ αποτελεί το σημείο εκκίνησης προτού αρχίσετε να ενδιαφέρεστε για τις απόψεις των τρίτων.
Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, παρόλο που δίνετε έμφαση στην προσωπική σας αίσθηση του χιούμορ, πρέπει πάντοτε να υπολογίζετε το κοινό και τις περιστάσεις. Ακόμη και το πιο ξεκαρδιστικό σχόλιο μπορεί να θεωρηθεί ευτελές, ειπωμένο σε ακατάλληλη περίσταση.
Αυτού του είδους η παρατήρηση και ο περιορισμός μπορούν ν’ ανοίξουν το κουτί της Πανδώρας.
- Εκτιμήστε το χρόνο και το κοινό
Δε χρειάζεται να είστε αστείος όλη την ώρα (ούτε κατόπιν παραγγελίας), οπότε μην αξιώνετε κάτι τέτοιο από τον εαυτό σας. Μην επιτρέπετε ούτε στους άλλους να το αξιώνουν από εσάς.
Όταν αντιλαμβάνεστε ότι πασχίζετε να είστε αστείοι, χαμηλώστε την ταχύτητα. Ακόμη και αν παπαγαλίζετε, επιβραδύνετε όταν λέτε ένα αστείο.
Είναι τρομακτικό επειδή πιθανόν αυθυποβάλλεστε «μη τυχόν και μπερδέψεις τα λόγια, μην κάνεις σαρδάμ».
Μιλάτε πιο αργά έτσι ώστε να μην τραυλίζετε.
Δοκιμάστε να μιλάτε 60% με 70 % πιο αργά από το συνηθισμένο σας ρυθμό. Μεταξύ των προτάσεων, κάνετε παύσεις και ανατροφοδοτείτε τις προσπάθειές σας.
Όπως έχει παρατηρήσει η συγγραφέας Carrol Burnett «Η κωμωδία είναι τραγωδία συν χρόνος».
Όταν εκτιμάτε το κοινό στο οποίο απευθύνεστε, επιβεβαιωθείτε πως έχει παρέλθει αρκετός χρόνος (όχι όμως υπερβολικός) και κανείς δεν έχει στεναχωρηθεί ή τρομάξει με την τραγωδία.
Καλύτερα είναι δε, αν η τραγωδία απειλεί μόνον εσάς.
Μία έρευνα δημοσιευμένη στο περιοδικό “Social Psychological and Personality” εξετάζει το ιδανικό σημείο του χρονικού συντονισμού.
«Ο συντονισμός δημιουργεί ένα ιδανικό σημείο που επέρχεται όταν η ψυχολογική απόσταση από την τραγωδία είναι αρκετά μεγάλη ώστε ο άνθρωπος να προστατεύεται μεν από την απειλή (δημιουργώντας μία καλοπροαίρετη παραβίαση), αλλά και αρκετά μικρή ώστε το σενάριο να είναι αμιγώς καλοπροαίρετο και η κατάσταση ασφαλής».
Αν σκοπεύετε να πείτε ένα αστείο δε χρειάζεται εισαγωγή ή ανακοίνωση. Απλώς πείτε το.
Το αστείο να είναι κατάλληλο για την περίσταση.
Ακόμη και αν κάτι σας φαίνεται διασκεδαστικό, η προσβολή ενός συναδέλφου ή φίλου-προς διασκέδαση άλλων-δεν εξυπηρετεί το σκοπό σας.
Από τη στιγμή που εκστομίσετε κάτι, δε μπορείτε να το αναιρέσετε.
Αν το αστείο αφορά εσάς, μπορεί να εκληφθεί ως υποτιμητικό και, μπορεί να είναι αστείο προσβάλλοντας όσο το δυνατόν λιγότερους ανθρώπους .
Αν θεωρείτε κάτι αστείο, αναρωτηθείτε :
«Είναι προσβλητικό;»
«Είναι η κατάλληλη στιγμή να το πω;»
- Το αφήνω ή το συνεχίζω;
Λίγα πράγματα μπορούν να γίνουν τόσο αμήχανα όσο η προσπάθεια ολοκλήρωσης μίας ατυχούς αφήγησης.
Ορισμένες φορές δε φταίει η ιστορία ή η το αστείο.
Ίσως απλά δεν αρμόζει στο συγκεκριμένο κοινό ή δεν είναι η κατάλληλη στιγμή. Ενδεχομένως να μην είστε άνετοι ώστε να πείτε το αστείο, με αποτέλεσμα ν’ αδυνατείτε να το ολοκληρώσετε.
Σε κάθε περίπτωση, όταν διαισθάνεστε ότι το αστείο παραπαίει, αφήστε το, ή ακόμη καλύτερα. Διακόψτε το μόνοι σας. Αναλόγως την περίσταση, ίσως μπορείτε να επανορθώσετε.
Ορίστε λοιπόν πώς ο κωμικός Mitch Hedberg ανέστρεψε ένα χλιαρό αστείο και το ταίριαξε στο κοινό του:
« Αν πήγαινα πανεπιστήμιο θα ζητούσα να εξετάζομαι σε εστιατόριο, γιατί ο πελάτης έχει πάντα δίκιο (το κοινό αποκρίνεται με ένα συγκρατημένο χειροκρότημα).
Ο κωμικός το αντιλαμβάνεται και απαντά:
Πάντως το αστείο μου ήταν καλύτερο από την υποκριτική σας.
Ή και όχι.
Μπορεί να ήταν και κουλό.
Επ..σ’ άκουσα (απευθυνόμενος σε έναν θεατή).
Καλά, ποιος νομίζεις ότι είσαι;»
Δε χρειάζεται να δράττεστε κάθε ευκαιρίας να είστε αστείοι.
Αν αφηγείστε ένα κακό αστείο, απλά σταματήστε το.
Μία έκφραση διάσωσης όπως «ακουγόταν πιο αστείο στο μυαλό μου», μπορεί να μετριάσει την ταπείνωση, ενώ γλιτώνει το χρόνο και την υπομονή όλων.
Σε βάθος χρόνου, ο κόσμος θα σεβαστεί την καλαισθησία σας.
Αφήστε το κακό αστείο να χαθεί στην άβυσσο.
Μετάφραση-επιμέλεια από το πρωτότυπο άρθρο: Μαρίνα Σίσκου
Σελίδες: 1 2
