Συνέντευξη με τους Όναρ
.jpg)
Οι “Όναρ” υποδέχθηκαν το flowmagazine.gr στον Σταυρό του Νότου, σε μια συνέντευξη προσανατολισμένη στη μουσική διαδρομή του συγκροτήματος, τον πρόσφατο δίσκο τους αλλά και τις ζωντανές εμφανίσεις τους
Οι “Όναρ”, κατά κόσμον Λευτέρης Πλιάτσικας και Πένυ Ραμαντάνη, μετρούν αισίως 12 χρόνια πορείας στην ελληνική μουσική σκηνή. Έχουν στο ενεργητικό τους οκτώ δίσκους με τον τελευταίο, «Όσα αντίο μας μένουν» να έχει εκδοθεί το Νοέμβριο του 2010. Οι Όναρ εμφανίζονται ζωντανά κάθε Πέμπτη από τις 17 Μαρτίου στο «Σταυρού του Νότου» μαζί με τον Δημήτρη Κοργιαλά και την Ευρυδίκη. Με τη συνύπαρξή τους καταφέρνουν να μετατρέψουν το club σε ένα πραγματικό πάρτυ.
Τι να περιμένουμε να δούμε on stage από τους Όναρ;
Πένυ: Εμείς θα παίξουμε τραγούδια – επιλογές από τις δισκογραφικές μας δουλειές περνώντας και από τους 8 δίσκους, καθώς και κάποια τραγούδια άλλων καλλιτεχνών που αγαπάμε. Οι διασκευές αυτές γίνονται μαζί με τα παιδιά (Δ. Κοργιαλάς-Ευρυδίκη) όταν βρισκόμαστε και οι τέσσερις πάνω στη σκηνή. Περιλαμβάνονται τόσο ξένα όσο και ελληνικά τραγούδια.
Ποια ήταν η πηγή έμπνευσης σας για τον τελευταίο σας δίσκο;
Λευτέρης: σε όλες τις δουλειές, δεν βρίσκεις μια μέθοδο, μια συνταγή για το πως γράφεται ένα τραγούδι. Μέσα στην καθημερινότητα, σε αυτά που περνάς κάθε μέρα, από πράγματα που σε συγκινούν, πράγματα που θες να πεις με κάποιο τρόπο. Να τα βγάλεις προς τα έξω ..Την αγανάκτηση σου. Τον ερώτα σου. Το ρομαντισμό σου. Την αγάπη.
Πένυ: Την αγωνία για το αύριο…
Λευτέρης: Αυτό συμβαίνει όταν ζεις, όταν κινείσαι, όταν αναπνέεις όταν έχεις ανοιχτές τις κεραίες σου. Νομίζω κάθε άνθρωπος που έχει ταλέντο να αντιλαμβάνεται μια κατάσταση και να βγάζει αυτό το ταλέντο με κάποιο είδος τέχνης. Εμείς έχουμε τη μουσική.
Πένυ: Σε αυτό το δίσκο κοιτάζοντας το υλικό ξανά, θεματολογικά, μας απασχόλησε η αγωνία για το μέλλον. Το τι φτιάχνουμε, τι δημιουργούμε και τι παραδίδουμε στα παιδιά μας που μεγαλώνουν. Το ποσό αυτές οι δυσκολίες επεμβαίνουν στις ανθρώπινες σχέσεις και δημιουργούν ένα χάσμα, έλλειψη επικοινωνίας και την ανάγκη να φεύγουμε και να ξεχνιόμαστε. Να βρίσκουμε τα ψέματα και τις αλήθειες για να μπορούμε να ανταπεξέλθουμε.
Μέχρι στιγμής έχει εκπληρώσει τις εμπορικές σας προσδοκίες ο δίσκος αυτός;
Λευτέρης: Από τότε που ξεκινήσαμε στο μυαλό μας δεν είχαμε ποτέ τη σκέψη αν είμαστε συγκρότημα εμπορικό. Αυτό που ξέρουμε να κάνουμε είναι να γράφουμε τραγούδια και μουσική. Βέβαια είναι σημαντικό η δουλειά σου να ακούγεται σε πολύ κόσμο Από την άλλη εμείς όλα αυτά τα χρόνια κοιτάμε να βγάλουμε αυτό που νιώθουμε στα τραγούδια και αυτό να έχει κάποια αξιοπρέπεια, ώστε να είμαστε καλά και εμείς. Αυτό βέβαια μακάρι να το μοιραστούμε με πολύ κόσμο.
Πένυ: Για το συγκεκριμένο δίσκο «Όσα αντίο μας μένουν» η επιλογή τίτλου έγινε μέσω ψηφοφορίας στο ιντερνέτ. Εκτός από τίτλος όμως είναι και το 1ο τραγούδι που βγήκε και στις συναυλίες που κάνουμε βλέπουμε ότι έχει αγαπηθεί από τον κόσμο. Αυτό μας κάνει πολύ χαρούμενους.
Λευτέρης: Αν μιλάμε για πωλήσεις αυτά έχουν τελειώσει προ πολλού . Αν και πουλιούνται κάποια CD είναι πολύ εύκολο να τα κατεβάσει κανείς διαδικτυακά. Είναι πολύ δύσκολο με τις μέρες που περνάμε να δώσει κανείς 18-20 ευρώ για ένα CD. Από τότε που ξεκινήσαμε έχουν πέσει κατακόρυφα γενικά οι πωλήσεις.
Θα προωθούσατε τη δουλειά σας αποκλειστικά μέσω διαδικτύου;
Λευτέρης: Ναι το σκεφτόμαστε.
Πένυ: Ίσως είναι και μονόδρομος τώρα πια. Πλέον το να βγαίνουν δίσκοι ή να διανέμονται έχει απλά συλλεκτικό ρόλο. Σίγουρα ο ψηφιακός τρόπος είναι το μέλλον για τη μουσική.
Τα τραγούδια σας έχουν έναν μελαγχολικό ρομαντισμό. Υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος λόγος για τη θεματολογία αυτή;
Πένυ: Όχι δεν ξεκινάμε κάτι επί τούτου. Αυτό που σκαφτόμαστε πάντα είναι προς τα πού θέλουμε να πάει ο ήχος ή το θέμα της παραγωγής, της ενορχήστρωσης. θεματολογικά όμως προσπαθούμε να εκφράζουμε πράγματα που μας απασχολούν. Επιλέγουμε και χαρούμενες στιγμές, όμως προτιμάμε αυτά που μας δημιουργούν ερωτηματικά και σκέψεις.
Στα τραγούδια σας γράφεται πρώτα ο στίχος και μετά η μουσική; Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη συνταγή;
Λευτέρης: Όχι . Μπορεί να γραφτεί η μουσική, η μελώδια και μετά από κάποιο καιρό να γραφτεί ο στίχος να μπει στη μελωδία ή το αντίστροφο.
Πένυ: Πολλές φορές έρχονται και μαζί.
Λευτέρης: Δεν υπάρχει μια μέθοδος
Πένυ: Απλά εύχεσαι να είναι μια καλή στιγμή και να έρθει οτιδήποτε πρώτο.
Γράφετε αποκλειστικά εσείς στίχους και μουσική για τα τραγούδια σας;
Λευτέρης: Σε μεγάλο ποσοστό εμείς γράφουμε και ενορχηστρώνουμε. Παρόλα αυτά δεν είναι κάτι κλειστό, έχουμε συνεργαστεί με στιχουργούς. Στον τελευταίο δίσκο έχουμε δανειστεί λόγια για στίχους από το βιβλίο «Χάρτινος Έρωτας» της Ζοέλ Λοπινό.
Πένυ: Συνεργαζόμαστε με γνωστούς στιχουργούς (Ελεάνα Βραχάλη, Νίκος Μωραΐτης) αλλά και με παιδιά που μπορεί απλά να μας έφεραν ένα χαρτί με στίχους σε μια συναυλία όπως το «Δεν μπορώ να χαραμίσω». Είμαστε πολύ ανοικτοί σε αυτό.
Έχετε μουσικά ακούσματα που είναι επιρροές για τη μουσική σας;
Λευτέρης: Σαφώς και υπάρχουν επιρροές αλλά και επιλογές. Μεγαλώσαμε σε λαϊκές περιοχές που ακούσαμε τα πάντα. Ήμασταν και τυχεροί και άτυχοι. Τυχεροί γιατί ακούσαμε τα πάντα και βρισκόμασταν δίπλα σε ανθρώπους λαϊκούς που πρόσφεραν πολλά ερεθίσματα. Εγώ όταν μεγάλωσα είχα άνθρωπο δίπλα στο σπίτι μου που άκουγε κλαρίνα. Μετά στο καφενείο Καζαντζίδη. Ταυτόχρονα όμως στο σχολείο μαθαίναμε το ροκ. Σιδηρόπουλο, Dire Straits, Rolling Stones και αργότερα τους Κατσιμίχα. Όλα αυτά υπάρχουν μέσα στο κεφάλι μας. Τελικά όμως έγιναν κάποιες επιλογές για το πώς θα μπορούσαμε να εκφραστούμε κι εμείς.
Αν σας δινόταν ένας λευκός τοίχος τι θα γράφατε επάνω;
Πένυ: Έχω κάτι έτοιμο που διάβασα πρόσφατα. Έχει να κάνει με την εποχή:
«Η μελαγχολία σας είναι πολυτέλεια» και σκεφτόμουν ότι πραγματικά στις εποχές αυτές που τρέχουν όλοι, ο κόσμος φλέγεται και τα πράγματα είναι κρίσιμα. Η μελαγχολία πραγματικά φαντάζει πολυτέλεια
Λευτέρης: Εγώ θα έλεγα: «Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται». Τη θεωρώ πολύ σημαντική ατάκα και το έχουμε κάνει και τίτλο για δίσκο μας.
