Συνέντευξη Frankie Martinez
.jpg)
Σε όλα τα βίντεό του στο YouTube ο κόσμος τον ψηφίζει ως τον καλύτερο χορευτή σάλσα παγκοσμίως. Ο Frankie Martinez, διάσημος χορευτής, χορογράφος και δάσκαλος χορού, στην πρώτη του επίσκεψη στην Ελλάδα σε μια συνέντευξη-προφίλ στο Flowmagazine.gr, μοιράζεται μαζί μας την ομορφιά της ψυχής και του μυαλού του. Απολαύστε τον ζωντανά…
Χορευτής, χορογράφος και δάσκαλος χορού. Πιστεύεις πως οι τρεις ρόλοι σου συμπληρώνουν ο ένας τον άλλο, δημιουργώντας έτσι συνέργιες, ή έρχονται σε σύγκρουση μεταξύ τους;
Ναι πιστεύω πως είναι τρεις πολύ διαφορετικές ικανότητες. Και το να είσαι άριστος στο ένα δεν σημαίνει ότι θα είσαι άριστος και στο άλλο. Λένε πως στο χορό και σε πολλές τέχνες, αλλά ιδιαίτερα στο χορό, υπάρχουν αυτές οι τρεις δυνατότητες, σαν χαρίσματα ή ταλέντα. Είσαι τυχερός αν έχεις ένα, είσαι πραγματικά ευλογημένος αν έχεις δύο σε υψηλό επίπεδο, αλλά το να μπορείς να κάνεις και τα τρία σε ένα πολύ υψηλό επίπεδο είναι πολύ σπάνιο, είναι σχεδόν απίστευτο.Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που είναι σπουδαίοι καλλιτέχνες αλλά δεν έχουν ιδέα πώς να το μεταδώσουν αυτό σε κάποιον άλλο διδάσκοντάς τον.
Αυτό είναι πολύ συνηθισμένο…
Πραγματικά. Και υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που είναι σπουδαίοι δάσκαλοι αλλά δεν είναι απαραίτητα και οι πιο ταλαντούχοι καλλιτέχνες. Πιστεύω πως είμαι πολύ τυχερός που έχω ανακαλύψει μια τάση και για τα τρία. Υπήρξε κάποτε ένα άρθρο που γράφτηκε στο Σαν Φρανσίσκο, μετά από μια επίσκεψή μου εκεί. Ο τύπος είπε ότι “είναι το μόνο πρόσωπο που έχω συναντήσει, που είναι καλύτερος χορευτής απ’ ότι είναι δάσκαλος και είναι καλύτερος δάσκαλος απ’ ότι είναι χορευτής”. Γενικά πάντως πιστεύω πως είναι διαφορετικά πράγματα. Μπορεί να αλληλοσυνδέονται, αλλά μόνο σε υψηλό επίπεδο και για να καταλάβει κάποιος αυτή τη σύνδεση θα πρέπει να καταλαβαίνει και τα τρία σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο.
Όταν σχεδιάζεις χορογραφίες οραματίζεσαι ολόκληρη την εικόνα; Πώς το κάνεις;
Ξεκινάω κομμάτι κομμάτι, και μου έρχονται κάποιες εικόνες σαν στιγμές και ξεκινώ να βάζω τις στιγμές αυτές, όπως μου έρχονται, στη μουσική. Πάντα με εμπνέει η μουσική. Ξεκινώ με μουσική που με αναστατώνει, που με κάνει να αισθάνομαι ότι δεν την έχω αντιμετωπίσει ξανά και πρέπει να αντεπεξέλθω στην πρόκληση του να την αντιμετωπίσω. Ανησυχώ πως μπορεί να μην καταφέρω να εκπληρώσω σωματικά αυτό που συμβαίνει στη μουσική. Μόλις κατανοήσω ότι η μουσική είναι κάτι βαθύ, με την έννοια ότι αυτή, από μόνη της, μπορεί να επηρεάσει έναν παρατηρητή, τότε το μόνο που έχω να κάνω ως χορογράφος είναι να αναδημιουργήσω αυτήν την εικόνα, σαν να είχε ο παρατηρητής οπτική πρόσβαση σε ό,τι γίνεται κατανοητό ηχητικά. Μόλις η μουσική έχει αυτή την επίδραση και αν είμαι πιστός στο ό,τι συμβαίνει, τότε θα έχω την ίδια επίδραση και στους θεατές επινοώντας την στο υποσυνείδητο και στην ουσία του συναισθήματός τους. Έτσι, σου δημιουργούνται εικόνες μιας ιστορίας. Αυτό για το οποίο είμαι σίγουρος το βάζω κάτω πρώτο και βλέπω που πηγαίνω.
Σαν ένα παζλ.
Ακριβώς. Ζωντανεύει, και αρχίζει σχεδόν να σε καθοδηγεί, λέει τι πρέπει να γίνει. Μετά από λίγο, όταν αρχίσεις να έχεις έναν μικρό σκελετό αρχίζει να προστάζει τώρα. Είναι σχεδόν ζωντανό και τότε είναι που αρχίζει να σε κυριεύει. Βγαίνει μόνο του από μέσα σου, και αισθάνεσαι πως είσαι περισσότερο αγγελιοφόρος, παρά δημιουργός, που αναδημιουργεί αυτό που συμβαίνει. Είσαι το μέσο για όλα αυτά τα πράγματα που έρχονται.
Θα συμβούλευες τον καθένα να ξεκινήσει μαθήματα χορού; Αν ναι, γιατί;
Θα το έκανα. Πιστεύω πως ο χορός είναι κάτι έμφυτα ανθρώπινο. Πιστεύω πως είναι κάτι…
Πιστεύεις πως είναι στο αίμα μας;
Ναι, πιστεύω πως είναι στην εξέλιξή μας, είναι στον οργανισμό μας. Η ίδια η μουσική είναι επίσης στο DNA μας από την αρχή ακόμα της δημιουργίας. Πάντα ήταν σημαντικό για τους ανθρώπους να κινούνται γύρω από τη μουσική. Με κάποιο τρόπο μας κάνει να επιστρέφουμε στον πρωτόγονο εαυτό μας και στην σύνδεσή μας με το πώς είμαστε ως όντα. Η μουσική επίσης σου επιτρέπει έναν τρόπο να απελευθερώνεις ιδέες, συναισθήματα και να εκφράζεις πράγματα. Είσαι σε επαφή με το σώμα σου και μαθαίνεις να απελευθερώνεις πράγματα μέσω αυτού, κι αυτό σου δημιουργεί ικανοποίηση και είναι εξαιρετικά αγχολυτικό.
Ναι, αλλά μπορείς να το έχεις αυτό χορεύοντας ελεύθερα σε ένα κλαμπ. Γιατί να κάνεις μαθήματα χορού;
Σωστά. Αλλά ξέρεις, είναι αυτό που λέω “αν θες να χτυπήσεις το τύμπανο για να δημιουργήσεις μουσική, απλά χτύπα το τύμπανο με τον τρόπο που θες να το χτυπήσεις”. Αν θες να εκφραστείς και δεν καταλαβαίνεις τη γλώσσα πολύ καλά, πρέπει να προσπαθήσεις πολύ πιο έντονα για να μπορέσεις να εκφραστείς. Όταν μάθεις τις πολυπλοκότητες της γλώσσας, και είσαι άνετος μ’ αυτήν, η ικανοποίηση με την έκφρασή σου αλλάζει. Και έτσι όσο πιο πολύ εξελίσσεσαι στο να κατανοείς ποιες είναι οι δυνατότητες χρησιμοποίησης του σώματός σου για να εκφράσεις ιδέες, τόσο πιο ελεύθερος αισθάνεσαι να ικανοποιήσεις τον εαυτό σου περαιτέρω. Αισθάνομαι πως οι γλώσσες είναι περιορισμένες σε έκφραση και γι’ αυτό λέμε τόσα πολλά για να περάσουμε τις ιδέες μας. Γι’ αυτό υπάρχει και η τέχνη, γιατί υπάρχουν άνθρωποι που έχουν περισσότερα να πουν και θέλουν να τα πουν με περισσότερο βάθος. Έτσι δημιουργούν τέχνη για να το βγάλουν από μέσα τους με έναν τρόπο που προσεγγίζει τις αισθήσεις διαφορετικά.
Θέτεις μια αναλογία μεταξύ τέχνης και γλώσσας αν καταλαβαίνω σωστά.
Απολύτως ναι, γιατί είναι τελικά έκφραση, είναι τελικά μια εκδήλωση του τι είναι αυτό που προσπαθούμε να μοιραστούμε με άλλους ανθρώπους και προς άλλους ανθρώπους. Έτσι το να έχεις μια μορφή για να απελευθερώνεις ιδέες…
Πιστεύεις πως είναι έτσι;
Σου δίνει ένα τρόπο, έξυπνα, έναν σωματικά ευκρινή τρόπο να εκφράσεις ιδέες. Ακόμα και αν απλώς κάνεις τους ανθρώπους να αισθάνονται άνετα με το ίδιο τους το σώμα και να μπορούν να ελέγξουν το ίδιο τους το σώμα, πιστεύω πως είναι τόσο σημαντικό όσο το να κάνεις το μυαλό σου, τη σκέψη σου, τις διανοητικές σου ικανότητες δυνατές.Είναι σαν ένα σχέδιο για να κάνεις το σώμα σου να αισθάνεται δυνατό. Επειδή, είναι όλα νευρολογία τελικά. Επηρεάζεις το μυαλό σου δουλεύοντας σωματικά και κατανοώντας πράγματα διανοητικά μπορείς να επηρεάσεις το σώμα σου.
Αλλά είναι έκφραση τελικά και ελευθερία έκφρασης, κάτι το οποίο πολλοί από εμάς παλεύουμε να βρούμε στη ζωή μας.
Αλλά υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που λένε “δεν ξέρω να χορεύω”, “δεν έχω ρυθμό”. Τι θα απαντούσες σ’ αυτούς;
Λέω στους ανθρώπους ότι δεν θα ήμασταν ζωντανοί χωρίς ρυθμό. Χρησιμοποιούμε ρυθμό συνεχώς. Όταν περπατάς στο δρόμο, διατηρείς ένα συγκεκριμένο βηματισμό. Δεν το καταλαβαίνεις, δεν το συνδέεις με τη μουσική.
Είναι ασυνείδητο.
Σωστά! Είναι κάτι που συμβαίνει. Ο παλμός της καρδιάς σου… Ακόμα και ο ύπνος και το περπάτημά σου. Το σώμα σου είναι ένας πολύ καλός μετρητής χρόνου, ένα πολύ καλό ρολόι. Όλοι έχουμε ρυθμό. Μερικοί δάσκαλοι χορού λένε “πρέπει να το νιώσεις”. Όλοι το νιώθουμε. Δεν γνωρίζουμε απαραίτητα πώς να το μεταφράσουμε αυτό σε μια καλαίσθητη σωματική αναπαράσταση. Πάντα λέμε ότι “Ο καθένας έχει το δικό του mambo”. Ο καθένας έχει τον τρόπο που περπατά, ο καθένας έχει τον τρόπο που ντύνεται. Ο καθένας έχει το δικό του mambo.
Ποιο είναι το σημαντικότερο δίδαγμα που αποκόμισες στη ζωή σου;
Ως άνθρωποι πρέπει να έχουμε επίγνωση των αυτο-επιβαλλόμενων ορίων, και έχουμε πολλά από αυτά. Βλέπω ανθρώπους να κάνουν καταπληκτικά πράγματα που σέβομαι τόσο πολύ, όπως το να αφήνουν τα πάντα και να μετακομίζουν σε άλλο μέρος και να ξεκινούν πάλι από την αρχή. Θαυμάζω πολλούς ανθρώπους που κάνουν κάτι τέτοιο. Και απλά το κάνουν. Εξαντλούν τον εαυτό τους στη δουλειά και σκέφτεσαι “Τι κάνουν;”, αλλά με κάποιον τρόπο τα καταφέρνουν. Και είναι εφικτό, ξέρεις.
Πολλοί άνθρωποι μου έλεγαν πως έπρεπε να πάω στο πανεπιστήμιο, να το τελειώσω, να πάρω ένα πτυχίο και “θα κερδίσεις πολλά λεφτά και θα είσαι ευτυχισμένος”. Αλλά εγώ το έκανα με έναν τελείως διαφορετικό τρόπο. Και τώρα μαθαίνω τους ανθρώπους να είναι ευτυχισμένοι.
Αυτή είναι η δουλειά σου; Μαθαίνεις τους ανθρώπους να είναι ευτυχισμένοι;
Μαθαίνω τους ανθρώπους να βρίσκουν μια οδό για απελευθέρωση και έκφραση. Είναι ευτυχία το πως ένα μάθημα γιόγκα ή ο διαλογισμός ζεν μπορεί να σου τις δώσει. Είναι μια γαλήνη και μια ικανοποίηση το να ανακαλύπτεις ότι υπάρχουν και άλλοι τρόποι να συνδεθείς με ανθρώπους, να μπορείς να εξερευνήσεις τους τύπους αλληλεπίδρασης που έχεις με άλλα ανθρώπινα όντα. Το να χορεύεις salsa κοινωνικά είναι μια μεγέθυνση του τι κάνεις κοινωνικά με ανθρώπους, το να τρως και να πίνεις τσάι, και το να τους ακουμπάς και να τους κρατάς. Λοιπόν ναι, είμαστε έμποροι ευτυχίας, όπως οι έμποροι ναρκωτικών αλλά μοιράζουμε ένα διαφορετικό είδος ναρκωτικού.
«Πορτορικανή περηφάνια. Ένας ακόμα από τους πρωτοπόρους που έχει δημιουργήσει τη δική του ροή (flow) και το δικό του στυλ» όπως σχολίασε ένας θαυμαστής του στο YouTube
ΒΙΟ
Ο Frankie Martinez είναι ένας γνωστός Άφρο-Λάτιν χορευτής, εκπαιδευτής και χορογράφος γεννημένος στην Νέα Υόρκη με καταγωγή από το Πουέρτο Ρίκο, κάτοικος του Κουίνς της Νέας Υόρκης. Είναι μια από τις πιο αναγνωρίσιμες φιγούρες της mambo (salsa) σκηνής σήμερα, ιδιαίτερα στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη. Είναι επίσης ο ιδρυτής και διευθυντής της ABAKUÁ Afro-Latin Dance Company, με έδρα την Νέα Υόρκη. Το μοναδικό στυλ χορού που εξασκείται από την ABAKUÁ αναφέρεται ως Afro- LatinFunk, ένας όρος που επινοήθηκε από τον Frankie Martinez. Έχει χορέψει για τον Tito Puente και συμμετείχε στο Mambo Birdland βίντεό του. Έχει εκπαιδευτεί από τον διάσημο εκπαιδευτή και χορευτή EddieTorres. Ο Frankie είναι επίσης συνιδρυτής της πρώτης επίσημης online mambo εικονικής ακαδημίας χορού http://www.rhythmlounge.org με τον φίλο του Frankie Caamano.
