Ο Ιούνιος έφτασε. Οι μάσκες κρύφτηκαν και είμαστε έτοιμοι να αποκτήσουμε όσες εμπειρίες δεν μας επέτρεψε ο Covid. Αμφιβάλλω αν …
Η τελευταία γκέισα
Μια γυναίκα που διαβάστηκε η ιστορία της σε όλη τη γη, αλλά κανείς δεν έμαθε το όνομά της.
Η ιστορία της
Ένα κορίτσι στα πέντε του έτη, ξεκινάει την πορεία του ως γκέισα, με το όνομα Tanaka Masako. Στην οκίγια της κυρίας Όιμα, στην οποία είχε ενταχθεί, ξεκίνησε μαθήματα χορού και σιγά σιγά εμβάθυνε όλο ένα και περισσότερο σε αυτόν τον τρόπο ζωής.
Θεωρώντας ότι το όνομά της δεν θα ήταν τυχερό για την πορεία της καριέρας της, μια μελλοντολόγος επέλεξε το όνομα Mineko για εκείνη και όντας η επίλεκτη, η οποία θα κληρονομήσει αργότερα την οκίγια και θα την διευθύνει, απέκτησε το όνομά της οκίγια, Iwasaki.
Έχοντας αποκτήσει τεράστια φήμη στη Γκιον, γειτονιά της πόλης Κιότο, έγινε μια από τις πιο γνωστές γκέισες όλων των εποχών, έχοντας διασκεδάσει ακόμα και τη Βασιλική οικογένεια της Αγγλίας.
Όλη αυτή η φήμη, ειδικότερα σε έναν κόσμο γυναικών, δεν άργησε να ξυπνήσει το φθόνο και το μίσος των αντιπάλων οκίγια, καταλήγοντας να κακοποιείται σωματικά και σεξουαλικά.
Στην ηλικία μόλις των 29 ετών, ένω έχει βρεθεί στο απόγειο της καριέρας της, κατανοεί ότι η παράδοση της έχει στερήσει τόσα πολλά από όσα δικαιούται μια γυναίκα τον 20ο αιώνα. Η αντίστροφη μέτρηση βέβαια, ενεργοποιήθηκε μετά το θάνατο της μέντορά της και κατέληξε στη φυγή μαζί με άλλες 70 γκέισες για μια νέα ζωή.
Οι αναμνήσεις μιας γκέισας
Το βιβλίο αυτό, για όσους το έχουν διαβάσει είναι μια βουτιά χωρίς ανάσα στον κόσμο της Ιαπωνίας. Η ιστορία της Mineko σε αρκετές πτυχές της μας θύμισε την ιστορία της Sayuri και αυτό διότι ο συγγραφέας του βιβλίου βασίστηκε στις αφηγήσεις της Mineko.
Εκείνη, σπάζοντας όλους τους κανόνες περί εχεμύθειας και μυστικισμού, διηγείται τα πάντα στον συγγραφέα, ο οποίος αργότερα τα χρησιμοποίησε εν αγνοία της για να συνθέσει αυτό το συγγραφικό αριστούργημα.
Σε μια προσπάθειά της να κερδίσει την ιστορία της πίσω, γράφει με τη βοήθεια ενός άλλου συγγραφέα την ιστορία της με τίτλο “Η Γκέισα της Γκιον”. Θεωρείται η τελευταία γκέισα εκείνης της εποχής που γνώρισε τόση μεγάλη επιτυχία στο Karyukai, ένας ειδικός χώρος όπου τον χαρακτήριζε η εκλεπτυσμένη διασκέδαση και η υψηλή αισθητική.
Συγκεκριμένα, σημαίνει ο κόσμος με τα άνθη και τις ιτιές, καθώς κάθε γκέισα δεν πάει η λεπτεπίλεπτη φύση της και αέρινη κίνησή της, να την κάνει να φαίνεται σαν άνθος που το παρασέρνει ένα ποτάμι. Το ποτάμι της ζωής.