Έφτασε στα χέρια μου η ακόλουθη επιστολή. Περιγράφει μια ιστορία ενδιαφέρουσα και για σκέψη. Στο δωρεάν σεμινάριο «Διαχείριση Χρόνου» της …
Η σημασία του χρόνου ζωής μας
Δεν αποτελεί ψέμα το γεγονός ότι πολλοί από μας σπαταλάμε μεγάλο μέρος της ζωής μας. Ο λόγος είναι ότι δεν έχουμε μάθει να επενδύουμε σωστά τον χρόνο μας, έχοντας παράλληλα μια λανθασμένη αντίληψη για αυτόν. Στην πραγματικότητα, προλαβαίνουμε να πετύχουμε περισσότερα από όσα νομίζουμε, αν διαχειριστούμε προνοητικά τον χρόνο μας και δεν τον χάνουμε.
Χάσιμο χρόνου είναι όταν νιώθουμε πλήξη και δεν κάνουμε τίποτα για αυτό.
- Όταν καθόμαστε αδρανείς όντας “χαμένοι” στην βολή της απραξίας ή στη θάλασσα της αποχαύνωσης του διαδικτύου.
- Όταν αναβάλλουμε τις υποχρεώσεις μας ή όσα ξέρουμε ότι θα έπρεπε να κάνουμε, αλλά δεν κάνουμε.
- Όταν αφήνουμε την ζωή να ξεγλιστρά από τα χέρια μας.
Αλήθεια, έχετε σκεφτεί πόσο καιρό έχουμε αφήσει ανεκμετάλλευτο; Αν μπορούσαμε να έχουμε μπροστά μας εκτεθειμένες- αθροιστικά – όλες τις ώρες που “σαπίζαμε”, νομίζετε ότι θα ήταν μικρός ο αριθμός του χαμένου χρόνου μας;
- Αλήθεια, πόσο καιρό έχουμε χάσει με το να στενοχωριόμαστε ή να αγχωνόμαστε άσκοπα για οτιδήποτε; Σάμπως υπάρχει κάποια άφθονη και ανεξάντλητη παρακαταθήκη χρόνου και «πετάμε» έτσι χαλαρά τον χρόνο μας στον κάλαθο των αχρήστων; Ή μήπως κανείς από μας έχει την εγγύηση ότι θα ζήσει πολλά χρόνια ακόμη, ή ότι η ζωή του θα εξελιχθεί όπως την σχεδιάζει;
Ας μη σπαταλάμε πλέον το χρόνο μας, ας τον διαχειριστούμε με σύνεση. Το ότι ο χρόνος δεν έχει υλική υπόσταση, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει ή ότι είναι ασήμαντος.
Ο χρόνος χάνεται σιωπηλά. Από την άλλη, όσο χρόνο χάσαμε στο παρελθόν, χάσαμε. Δεν πρόκειται κανείς να μας τον αποκαταστήσει.
Σκεφτείτε επίσης και κάτι άλλο: πόσοι πολλοί άνθρωποι έζησαν στον πλανήτη μας, και δεν βρίσκονται πλέον ανάμεσά μας ανά τους αιώνες. Είμαστε εύθραυστοι και, επομένως, και εμείς σε κάποια χρόνια, δεν θα είμαστε ζωντανοί, γιατί είμαστε θνητοί. Το ότι είμαστε θνητοί, όμως, το θυμόμαστε όταν τύχει να μας “βρει” καμιά σοβαρή ασθένεια ή κινδυνεύσει η υγεία μας. Όσο είμαστε υγιείς νομίζουμε ότι είμαστε σχεδόν αθάνατοι, επειδή έχουμε συνηθίζει να ζούμε. Να ξυπνάμε, να δουλεύουμε, να κοιμόμαστε, να κάνουμε έρωτα. Παρασυρόμαστε σε μια ψευδαίσθηση αθανασίας και σε έναν ωχαδερφισμό, λέγοντας «Ας αναβάλλω τις υποχρεώσεις μου. Και αύριο μέρα είναι… »
Πολλοί πάλι δεν ξέρουν πώς να διαθέσουν ούτε τον ελεύθερο χρόνο τους. Λένε, δηλαδή μέσα τους: «είναι πρωί τώρα και έχω ένα ερωτικό ραντεβού το απόγευμα. Τι θα κάνω τόσες ώρες μέχρι τότε;», λες και χάθηκαν οι δημιουργικές ασχολίες ή συνήθειες . Έτσι, πελαγώνουν και βαριούνται. Και ο χρόνος κυλά βασανιστικά για αυτούς. Ποιος χρόνος; Εκείνος, που θα έπρεπε να αξιοποιούν. Και για να “ακουμπήσουμε φλέβα”, γιατί νιώθουν αυτά τα συναισθήματα; Γιατί υπάρχει μια κενότητα μέσα τους. Έχουν χάσει την επαφή με την εσωτερική τους φωνή και ίσως δείχνουν ότι δεν αγαπούν ιδιαίτερα τον εαυτό τους. Γιατί όποιος αγαπά και σέβεται τον εαυτό του δεν επιτρέπει την σπάταλη του χρόνου ζωής του.
Πολλές φορές ωστόσο ,αισθανόμαστε ότι ο χρόνος κυλά γρήγορα. Για παράδειγμα αυτό συμβαίνει όταν είμαστε έξω και περνάμε καλά σε ένα ραντεβού με μια υποψήφια σύντροφό μας. Άλλες φορές πάλι, νιώθουμε ότι ο χρόνος κυλά αργά και βασανιστικά. Το πως νιώθουμε ή αντιλαμβανόμαστε την ταχύτητα του χρόνου αφορά στον λεγόμενο ” ψυχολογικό χρόνο”.
Από την άλλη, ο πραγματικός χρόνος κυλά ΠΑΝΤΑ με τον ίδιο τρόπο ή ρυθμό, απλά τον αντιλαμβανόμαστε σαν να επιταχύνεται ή επιβραδύνεται κάποιες φορές, λόγω της εκάστοτε υφιστάμενης βιοχημικής κατάστασης του εγκεφάλου μας. Έτσι, αν το ραντεβού μας κράτησε δύο ώρες , κράτησε δυο ώρες. Αν δεν περνούσαμε καλά και διαρκούσε πάλι δύο ώρες, θα νομίζαμε ότι είχε “κολλήσει” ο χρόνος. Στην πραγματικότητα απλά είχε “κολλήσει” το ραντεβού.
