Ίσως παλιότερα ο εθελοντισμός να ήταν χόμπι, μια πράξη που κάναμε για να καλύψουμε τον ελεύθερο χρόνο μας και να …
Η σημασία του εθελοντισμού στο σχολείο
Όταν ήμουν μαθήτρια, συχνά οι δάσκαλοι μας παρότρυναν να προσφέρουμε τη βοήθειά μας σε ανθρώπους που το έχουν ανάγκη. Δεν ήταν λίγες οι φορές, μάλιστα, που βοηθούσαμε να καθαριστεί ένας κοινόχρηστος χώρος του σχολείου, ενώ κάθε χρόνο, λίγες μέρες πριν από τις χριστουγεννιάτικες διακοπές, συγκεντρώναμε χρήματα για να κάνουμε ένα μικρό δώρο στις γυναίκες που φρόντιζαν να μένουν οι αίθουσές μας καθαρές. Φυσικά, τότε δεν γνωρίζαμε πως ήμασταν μικροί εθελοντές, ούτε πως υπήρχαν ακόμα περισσότερα πράγματα που θα μπορούσαμε να προσφέρουμε.
Αν και υπάρχουν δάσκαλοι που παροτρύνουν τους μαθητές τους να στραφούν στον εθελοντισμό, τα παιδιά δεν φαίνεται να γνωρίζουν τη σημασία του, ενώ η συμμετοχή τους σε τέτοιες δράσεις σπανίζει. Θα ήταν καλό, λοιπόν, η πολιτεία να αναλάβει γενναίες δράσεις με σκοπό την ευαισθητοποίηση των μαθητών, των διδασκόντων και των γονέων, ούτως ώστε όλοι αυτοί οι φορείς κοινωνικοποίησης να εμφυσήσουν στα παιδιά την αξία του εθελοντισμού. Γιατί όμως η εμφύσηση αυτής της ιδέας κρίνεται σημαντική;
Ο εθελοντισμός είναι τρόπος σκέψης και δράσης, είναι τρόπος ζωής. Όταν ο άνθρωπος μαθαίνει από μικρή ηλίκια τη σημασία του να προσφέρει στον συνάνθρωπό του με ανιδιοτέλεια, αισθάνεται βαθιά ευχαρίστηση, αγαλλίαση. Μαθαίνει, ακόμα, να νοιάζεται· για τα μέλη της οικογένειάς του, για τον συμμαθητή του, τον δάσκαλό του.
Γίνεται ευαίσθητος απέναντι στα προβλήματα των άλλων, μπορεί να δομήσει υγιείς σχέσεις, να γίνει ένας καλός φίλος. Ευαισθητοποιείται και σε ό,τι αφορά τα κοινωνικά και περιβαλλοντικά ζητήματα. Ένας τέτοιος πολίτης, επομένως, μπορεί να ωφελήσει την κοινωνία, μα και ολόκληρη την ανθρωπότητα. Μπορεί να συμμετέχει σε εθελοντικά προγράμματα για τον περιορισμό των κοινωνικών ανισοτήτων, του αναλφαβητισμού, της βίας, για τη φτώχεια που μαστίζει τις αναπτυσσόμενες χώρες, αλλά και για τον πλανήτη, που εδώ και χρόνια βρίσκεται σε κίνδυνο.
Ας αναρωτηθούμε, λοιπόν, πόσο διαφορετικός θα ήταν ο κόσμος αν τα παιδιά έρχονταν σε επαφή με τον εθελοντισμό από πολύ μικρά, αν διαμορφώνονταν ως αυριανοί πολίτες με κοινωνικές και περιβαλλοντικές ευαισθησίες;
Ο κόσμος αυτός, όμως, δεν είναι ιδεατός, είναι προσιτός. Και προσεγγίζεται τόσο με γενναίες, αποφασιστικές δράσεις του κράτους, όσο με την ανάληψη πρωτοβουλιών από τους διδάσκοντες. Γιατί στο σχολείο γεννάται ο πολίτης του αύριο.