Η πανδημία με μία άλλη ματιά

Η έλευση της πανδημίας του κορωνοϊού αποτέλεσε ένα από τα πιο απρόμενα γεγονότα και για το οποίο κανενας δεν γνώριζε ούτε μέχρι πότε θα διαρκέσει αλλά ούτε και το μέγεθος των επιπτώσεων για την ανθρώπινη ζωή. 

Η πολύ γρήγορη εξάπλωση του ιού δεν άφησε κάνενα περιθώριο προετοιμασίας για τους ανθρώπους που αναμφισβήτητα  χρειάζονταν ένα χονικό διάστημα για να συνειδητοποιήσουν τί συνέβαινε κα πώς άλλαζε καθημερινότητά τους.

Μία από τις πιο σοβαρές προκλήσεις που αντιμετώπισε για πρώτη φορά η ανθρωπότητα ήταν η διαχείριση της ισορροπίας μεταξύ επαφής και απόστασης, σε συνδυασμό με το άγχος που προέκυπτε εξαιτίας της αβεβαιότητας για το τί μέλλει γενέσθαι. Αιτία για όλη αυτή την αποσταθεροποίηση και σταδιακά αποδόμηση της προωπικότητας ήταν η επιβολή των μέτρων υγειονομικής προστασίας και ασφάλειας που εμοδιζαν τον άνθρωπο να έρθει σε στενή επαφή με κάποιον άλλο άνθρωπο. Η τήρηση των κοινωνικών αποστάσεων και ψυχολογική πίεση της μάσκας, είχαν μετατρέψει τον άνθρωπο σε ένα άβουλο και απομονωμένο ον. 

Αναμφισβήτητα, η πανδημία πυροδότησε πολλές διαδοχικές εντάσεις στις διαπροσωπικές σχέσεις των ανθρώπων. Ο εγκλεισμός ως απόρροια των περιοριστικών μέτρων όχι μόνο προκαλούσε, αλλά όξυνε όλο και περισσότερο αρνητικά αισθήματα, όπως άγχος, θλίψη, θυμός και αυτοκαταστροφικές τάσεις. 

Η ανατροφοδότηση όλου αυτού του αρνητισμού, ενδεχομένως, να οφείλεται στην αναγκαστική απομόνωση από οικεία πρόσωπα και φίλους ή ακόμα και η διακοπή και αποστασιοποίηση από δραστηριότητες. Τα μέτρα ηταν τόσο αυστηρά και ειχαν τόσο επιβλητικό χαρακτήρα που κάποιος δεν μπορούσε να έχει πρόσβαση ουτε σε ψυχοκοινωνική υποστήριξη.  

Ωστόσο, πολλές φορές μέσα από κάθε κακό, κρύβεται και ένα καλό. Για αυτό το λόγο δεν πρεπει ποτέ να απογοητευόμαστε υπέρμετρα ή να είμαστε υπερφίαλα αισιόδοξοι. Το μέτρο είναι το καλύτερο μέσο διαχείρισης των καταστάσεων και προβλημάτων οποιασδήποτε φύσης και εάν είναι αυτά. 

Μήπως εάν γυρίσουμε το νόμισμα από την άλλη του πλευρά τελικά διαπιστώσουμε πως η πανδημια δεν μας έβλαψε και τελείως; Κάποιο ρόλο διαδράματισε. Μήπως αυτός ο ρόλος ήταν ο πιο σημαντικός έως τώρα;

Είναι απολύτως φυσικό κάποια νέα συνθήκη και τόσο βεβιασμένα επιβαλλόμενη στον άνθρωπο, ακόμα και καλή να ήταν, θα του φαινόταν κακή. Η επιβολή και η πίεση είναι οι χειρότεροι σύμβουλοι, ιδιαίτερα όταν κάποιος θέλει να πείσει. 

Ωστόσο, όσο περνούσε ο καιρός, η πανδημία γινόταν μια ρουτίνα, ενώ ακόμα και τα μέτρα που την ακολουθούσαν είχαν γίνει μία αποδεκτή συνήθεια από όλους. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, να ωριμάσει και σαν ιδέα στη συνείδηση του ατόμου. Η αποτοξίνωση από την κανονικότητα, μας έκανε πιο σκεπτόμενους. Η αποχή από την εργασία, το γυμναστήριο, μια άσκοπη έξοδος απελευθέρωσε περισσότερο από τον προσωπικό μας χρόνο. Δεν είχαμε ελευθερία να αποσπάσουμε το χρόνο μας σε κάτι, αλλά ταυτόχρονα κερδίσαμε κάτι πολύ σπουδαίο, το χρόνο με τον εαυτό μας, με την προσωπική μας εξέλιξη. 

Χρειάστηκε να αποδομήσουμε την σκέψη μας και να την ανακατασκευάσουμε. Διαγράψαμε κάποιες αξίες που μας οδηγούσαν σε λάθος δρόμους και αποκτήσαμε νεες αξίες ή θυμηθήκαμε κάποιες άλλες. Η πανδημία μας ανέδειξε κάποιες παραδεδειγμένες αλήθειες, τις οποίες για προσωπικούς μας λόγους τις παραβλέπαμε. Για παράδειγμα, συνειδητοποιήσαμε ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο, μάθαμε να μην ζητάμε τα πολλά και να εκτμάμε τις μικρές χαρές. 

Επιτέλους, μετά από χρόνια καταφέρουμε να κάνουμε αυτό που δεν βρίσκαμε χρόνο να κάνουμε, να φροντίσουμε για την προσωπική μας ανάπτυξη. Ανάπτυξη δεν συνιστά μόνο η επαγγελματική εξέλιξη ή η οικογειακή θαλπωρή, αλλά και ο σωστός αυτοπροσδιορισμός. Εκτός αυτού, η αναθεώρηση που μας δόθηκε η δυνατότητα να κάνουμε μας βοήθησε να ανακαλύψουμε νέες ανεξερεύνητες πτυχές της ψυχοσύνθεσής μας, όπως η αγάπη μας για τα ζώα και το περιβάλλον.   

Εν μέσω της διετούς πανδημίας μάθαμε να είμαστε εγκρατείς, ολιγαρκείς και πιο προσγειωμένοι. Μήπως εν τέλει η πανδημία έφερε ένα νέο θετικό μήνυμα αλλαγής για τον σύγχρονο άνθρωπο. Μήπως περισσότερα μας έμαθε, παρά μας έδειξε; 

Τέλος, μήπως η συνειδητοποίηση της θετικής πλευράς φέρνει τη «ζυγαριά» κάπου στη μέση; 

Συντάκτης: Γιώργος Αθανασόπουλος,

Influence:

Αρθρογράφος του flowmagazine.gr.