Η αξία της ανθρώπινης υπόστασης σε συλλογικό επίπεδο
Οι εξελίξεις τόσο σε προσωπικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο τρέχουν καθημερινά για τον καθέναν από εμάς συχνά με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Αυτό μπορεί να αποτελέσει ένα γεγονός ψυχοφθόρο για κάποιους αλλά και ιδιαίτερα αναζωογονητικό για άλλους. Ωστόσο, τώρα περισσότερο από ποτέ χρειαζόμαστε μία εσωτερική ανασυγκρότηση που θα οδηγήσει τον βαθύτερο εαυτό μας σε ουσιαστική εξέλιξη και αυτό απαιτεί προσπάθεια από εμάς.
Τα πάντα είναι στο χέρι μας
Οι κοινωνίες δεν αλλάζουν από μόνες τους, οι κοινωνίες αποτελούνται από μονάδες, τον καθένα από εμάς, που με το προσωπικό παράδειγμα και τη στάση ζωής εκπέμπουμε ένα σήμα στην κοινωνία. Και αυτά τα εκατομμύρια σήματα ενώνονται και δημιουργούν έναν ενεργειακό κοινωνικό ιστό, που ωθεί πόλεις ή ακόμα και χώρες ολόκληρες προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση. Αυτός ο κόσμος αλλάζει στον βαθμό που αλλάζουμε εμείς. Τα πάντα είναι στο χέρι μας!
Οτιδήποτε υφίσταται αυτή τη στιγμή στη ζωή μας ή στην κοινωνία μας και δεν μας αρέσει, υπάρχει αποκλειστικά και μόνο γιατί ένα μικρό ή μεγάλο κομμάτι του κατοικεί και εδρεύει μέσα μας. Για να υφίσταται το έχουμε έλξει και για να το έχουμε έλξει αντικατοπτρίζει αδιαμφισβήτητα κάποια δικά μας κρυμμένα σημεία ενός σκιώδους εαυτού που εντέχνως αποκρύπτουμε ακόμα και από εμάς τους ίδιους.
Η αποκάλυψη των αόρατων απειλών
Τίποτα όμως δεν είναι μη αναστρέψιμο. Γι’ αυτό προτού παραπονεθούμε για το οτιδήποτε μας δυσαρεστεί ας αναλογιστούμε γιατί ήρθε στη ζωή μας, τι θέλει να μας πει και τι μας καθρεφτίζει. Κυρίως όμως αυτό που θα πρέπει να θυμόμαστε πολύ καλά είναι πως οι μονάδες έχουν αξία. Ένα άτομο μέσα σε ένα κοινωνικό σύνολο -όποιο και αν είναι αυτό- έχει ισχύ και μπορεί να διεκδικήσει όλα όσα του είναι απαραίτητα για την ουσιαστική εξέλιξή του. Χωρίς να φοβάται ή να υποκύπτει σε πιθανούς εκφοβισμούς και υποθετικές τιμωρίες, γιατί τίποτα δεν είναι πιο απειλητικό από την ψευδή ύπαρξη μίας μετέωρης απειλής. 
Αυτό που φοβόμαστε ουσιαστικά, είναι τον ίδιο τον φόβο και ο φόβος το γνωρίζει αυτό και κρύβεται αριστοτεχνικά, πίσω από νοητικές σκιές με σκοπό τον αποπροσανατολισμό μας. Γιατί αν αποκαλυφθεί, τότε θα πάψει και να υφίσταται πραγματικά.
Η πίστη στην προσωπική αξία νικά τα πάντα
Σε κάθε αόρατη ή ορατή απειλή λοιπόν θα πρέπει πάντα να στεκόμαστε με βλέμμα ευθύ και θάρρος στην ψυχή και να την φέρνουμε στην επιφάνεια αποκαλύπτοντας τη σαθρή της υπόσταση. Όταν αντιμετωπίσουμε τον φόβο μας, ο φόβος σηκώνεται και φεύγει ντροπιασμένος από την ίδια του την ανυπαρξία. Όταν ο άνθρωπος πιστέψει στην προσωπική του δύναμη και αξία, τότε οι οικογένειες θα λειτουργούν με περισσότερο σεβασμό. Οι κοινωνίες με μεγαλύτερη αλληλεγγύη και οι χώρες με ουσιαστικό πολιτισμό, που δεν θα διαμελίζεται μέσα σε χάρτινους θεσμούς και ασφυκτικές διαδικασίες, οι οποίες συχνά τείνουν να καταργούν κάθε ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Η αλλαγή γίνεται πρώτα μέσα μας
Η μονάδα πρέπει να ανακτήσει την υπόσταση που της αναλογεί. Όταν ο στόχος αυτός επιτευχθεί, όταν οι άνθρωποι αγαπήσουν περισσότερο τον εαυτό τους, τότε και η κοινωνία θα αγαπήσει περισσότερο τους ανθρώπους που την αποτελούν. Κάθε αλλαγή επιτελείται πρώτα μέσα μας και στη συνέχεια εκπέμπεται και στα κοινωνικά μας σύνολα. Στην αρχή η αλλαγή αυτή μπορεί να προκαλέσει αντιδράσεις από τον περίγυρό μας, ο οποίος όπως είναι φυσικό είχε συνηθίσει σε ένα συγκεκριμένο μοτίβο συμπεριφοράς που τώρα του το “σπάμε” και άρα τον ξεβολεύουμε. Όταν, όμως, διαπιστώσει πως εμείς δεν προτιθέμεθα να επιστρέψουμε στις παλιές φθοροποιές μας λειτουργίες, αλλά παραμένουμε σταθεροί και ακλόνητοι σε έναν νέο, πιο υγιές πρότυπο ζωής και είμαστε ισορροπημένοι μέσα σε αυτό, τότε το πιο πιθανό είναι να τους συμπαρασύρουμε με την ενέργεια που θα εκπέμπουμε σε έναν αντίστοιχα κατάλληλο γι’ αυτούς αρμονικότερο τρόπο ζωής. Κάθε σκέψη μας λοιπόν έχει δύναμη και αξία και κάθε πράξη μας αντανακλά προς τα έξω το μήνυμα που δίνουμε μέσω αυτής.
Η πορεία προς την αλλαγή
Η ψυχική ανάταση ενός ατόμου βέβαια, υλοποιείται ως κοινωνικό στίγμα, όταν έχει εδραιωθεί πρώτα εσωτερικά του μέσα από πολλή συνειδητή διεργασία και αυτεπίγνωση. Χρειάζεται εκπαίδευση, αλλά κυρίως παίδευση συναισθηματική και νοητική, που πηγάζει αποκλειστικά και μόνο από τον βαθμό θέλησης για αλλαγή προς μία καλύτερη εκδοχή του εαυτού. Κυρίως, όμως, χρειάζεται ψυχραιμία και θάρρος όταν θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε τους προσωπικούς μας δαίμονες, που δεν είναι άλλοι από κάποια θαμπά κομμάτια της προσωπικότητάς μας, που θέλουν απλώς περισσότερη επεξεργασία, εκκαθάριση και την ανάδυσή τους στην επιφάνεια ώστε να διαλυθούν μια για πάντα. Τώρα που η πορεία των ανθρώπινων δομών μοιάζει να αλλάζει, ας ακολουθήσουμε το θετικό κοινωνικό πρότυπο που μας προσφέρεται και ας του επιτρέψουμε να μας συμπαρασύρει σε μία συλλογικότητα με περισσότερο σεβασμό προς την ατομικότητα.
