Πολύς λόγος γίνεται για τροφές με τοξίνες που επηρεάζουν την υγεία μας. Οι διατροφικές μας συνήθειες παίζουν σημαντικό ρόλο για …
HIV: Από τον φόβο στην συνύπαρξη
Είμαστε ικανοί να κατανοήσουμε οτιδήποτε δεν γνωρίζουμε; Πολλές φορές ο άνθρωπος φοβάται ό,τι δεν γνωρίζει γιατί δεν μπορεί να το καταλάβει. Έτσι συνέβη και με τον ιό του HIV. Χρειάστηκαν πολλά χρόνια, ώστε να καταφέρουμε να συμβιώσουμε μαζί του.
Ας το πάρουμε από την αρχή…
Ο HIV (Ιός της Ανθρώπινης Ανοσοανεπάρκειας) είναι ένας ιός που δεν φεύγει ποτέ. Είναι ρετροϊός, δηλαδή έχει γενετικό υλικό RNA, το οποίο με τη δράση ενός ενζύμου μετατρέπεται σε DNA και ενσωματώνεται στον άνθρωπο.
Βασικό χαρακτηριστικό του είναι το υψηλό ποσοστό μετάλλαξης του. Κοντά σε αυτό, έρχεται και ο γρήγορος ρυθμός μετάδοσης, όπως επίσης και ο υψηλός πληθυσμιακός αριθμός του.
Ποια είναι τα συμπτώματα της HIV λοίμωξης;
Σχεδόν το 90 % των μολυσμένων από την ασθένεια ατόμων, παρουσιάζουν έντονα συμπτώματα. Όσοι έχουν συμπτώματα συνήθως εμφανίζουν πυρετό, κούραση ή αλλεργία. Άλλα συνηθισμένα συμπτώματα είναι: πονοκέφαλος, πρησμένοι αδένες και πονόλαιμος. Αυτά τα συμπτώματα εκδηλώνονται, δύο με τέσσερις εβδομάδες μετά την μόλυνση.
Όσον αφορά την διάγνωση τα πράγματα κυμαίνονται με παρόμοιους ρυθμούς. Δεν υπάρχει κανένας τρόπος για να διαπιστώσετε αν κάποιος άλλος έχει HIV. Πολλοί άνθρωποι με HIV δείχνουν απόλυτα υγιείς για πολλά χρόνια μετά τη μόλυνση, μέχρι να αναπτύξουνπλήρως τον ιό.
Ο μόνος τρόπος να διαπιστώσουμε αν κάποιος έχει HIV, είναι να μας πει ο ίδιος ότι έχει κάνει το test για HIV και ότι το αποτέλεσμα του test ήταν θετικό.
Πώς ξεκίνησαν όλα;
Η νόσος έκανε την εμφάνιση της το 1981 στις Η.Π.Α. Σε πολλές πολιτείες, όπως η Νέα Υόρκη και η Καλιφόρνια, παρουσιάστηκαν περιπτώσεις ασθενών με πνευμονία. Ήταν η αρχή της μετάδοσης. Αρχικά, παρουσιάστηκαν οκτώ κρούσματα από απλή πνευμονία, γεγονός που δεν κινούσε υποψίες για κάτι άγνωστο στην τότε ιατρική κοινότητα.
Σταδιακά όμως, μια σπάνια λοίμωξη των πνευμόνων μεταδίδονταν ολοένα και συχνότερα στην Αμερική. Η λοίμωξη αυτή, ήταν η πνευμονία PCP και σήμανε την αρχή των πρώτων κρουσμάτων του ιού.
Η πενταμίνη και ο γιατρός: μια ιστορία για το AIDS
Τον Απρίλιο του 1981, παρατηρήθηκε αύξηση των κρουσμάτων της πνευμονίας PCP από το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC) στην Ατλάντα. Μια τεχνικός φαρμάκων, η Σάντρα Φορντ, παρατήρησε μεγάλο αριθμό αιτήσεων για χορήγηση πενταμίνης, ένα φάρμακο που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία της PCP.
Ένας γιατρός ζήτησε το φάρμακο για τη θεραπεία ενός ομοφυλόφιλου εικοσάχρονου άντρα, ο οποίος είχε πνευμονία. Δύο εβδομάδες αργότερα, ο ίδιος γιατρός ζήτησε να του προμηθεύσουν και πάλι αυτό το σπάνιο φάρμακο για να αντιμετωπίσει «κάτι ασυνήθιστο» όπως χαρακτηριστικά είπε. Το μολυσμένο άτομο, παρουσίαζε μακροχρόνια τα συμπτώματα της PCP, πέραν του έως τότε χρονικού περιθωρίου των δέκα ημερών. Αυτό ανησύχησε πολύ τον γιατρό.
Κανείς γιατρός δεν είχε ξαναζητήσει το φάρμακο μέχρι τότε γιατί οι ασθενείς συνήθως θεραπεύονταν με μία αγωγή δέκα ημερών ή πέθαιναν. Όπως αποδείχτηκε αργότερα, ο εικοσάχρονος ήταν ένα μολυσμένο άτομο με τον ιό του HIV.
Η κοινωνία αντιμέτωπη με το HIV
Ήδη από τις αρχές της εμφάνισης του ιού, όλοι γνώριζαν πως η πλειονότητα των ασθενών ήταν ομοφυλόφιλοι. Ως συνέπεια αυτού ακολούθησε μαζικός αποκλεισμός των γκέι ατόμων από πολλές κοινωνικές δραστηριότητες. Ήταν θα λέγαμε μια μορφή κοινωνικής καραντίνας, που στιγμάτισε εκατομμύρια ανθρώπους για τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό.
Η σκληρότητα της κοινωνίας δεν σταμάτησε εκεί. Ακόμα και όταν αποδείχτηκε πως οι πάντες μπορούν να κολλήσουν, κυκλοφόρησαν διάφορες διαφημίσεις της εποχής που παρουσίαζαν τον ιό σαν κάτι αιμοβόρο και τρομερά επικίνδυνο. Αυτό έφερε σε αμηχανία τον κόσμο και προκάλεσε έντονη κοινωνική αστάθεια. Ο κορμός των διαφημίσεων δεν βασίζονταν στη διάγνωση ή την πρόληψη, αλλά στις συνέπειες του ιού και τον κοινωνικό στιγματισμό των ασθενών.
Μέτρα πρόληψης: Η κοινή αποδοχή
Τελικά μετά από αρκετό καιρό είμαστε σε θέση να αποδεχτούμε αυτήν την νόσο. Με ενδιαφέρον λαμβάνουμε μέτρα πρόληψης και δεν «μισούμε» τους οροθετικούς. Ο HIV είναι ένας ιός που μολύνει τους ανθρώπους όταν εισέρχεται στα κύτταρα του αίματος. Μπορούμε να τον αποφύγουμε αποτρέποντας την εισχώρηση αίματος ή βιολογικών υγρών ενός μολυσμένου ατόμου στον οργανισμό μας. Για τον σκοπό αυτό, κρίνεται απαραίτητη η χρήση προφυλακτικού κατά την ερωτική πράξη, αλλά και η εξέταση για ΣΜΝ.
