«Η σημαία της νεράιδας» και άλλοι κέλτικοι μύθοι από το κάστρο Dunvegan της Σκωτίας

Θα περίμενε κανείς να ξεκινήσουμε με το «μια φορά και έναν καιρό ήταν…» αλλά η ιστορία αυτή, δεν είναι παραμύθι! Στην Σκωτία βρίσκεται το κάστρο Dunvegan και αν το επισκεφτούμε, ανάμεσα στα κειμήλια της φατρίας MacLeod, θα βρούμε ένα κομμάτι ύφασμα με το όνομα Am Bratach Sìth που σημαίνει η «σημαία της νεράιδας».

Ο μύθος πίσω από τη σημαία

Η κέλτικη κουλτούρα χωρίς αμφιβολία εναγκαλίζει μυθικά στοιχεία και μορφές, κάνοντας συχνά αναφορά σε αυτά στα παραδοσιακά τραγούδια, στις δοξασίες και τις ιστορίες που περνούν από γενιά σε γενιά.

Έχοντας αυτό ως βάση, υπάρχουν ακόμα μύθοι στη Σκωτία για πλάσματα που δεν έχουν δει τα δικά μας μάτια.

Η προσφορά της Βασίλισσας των Ξωτικών

Σύμφωνα με τον Thomas Pennant, περιηγητή και συγγραφέα ουαλικής καταγωγής, κατά το ταξίδι του στη νήσο της καταχνιάς γνωστή ως Skye, ανέφερε το 1772 την ιστορία της σημαίας. Σύμφωνα με την καταγραφή του, η επονομαζόμενη Braolauch shi, ήταν δώρο της Τιτάνιας, σύζυγος του Όμπεριν, στον αρχηγό της φατρίας MacLeod. Αυτά τα ονόματα τα έχει αναφέρει ο Σαίξπηρ στο έργο του «Όνειρο θερινής νυκτός» και είναι ιδιαίτερα αγαπημένες μυθικές μορφές.

Η Τιτάνια χάρισε ιδιαίτερες δυνάμεις στη σημαία, οι οποίες θα μπορούσαν να προστατέψουν τη φατρία αλλά είναι σε θέση να χρησιμοποιηθούν μόνο τρεις φορές. Έπειτα ένα αόρατο πλάσμα θα ερχόταν να πάει τη σημαία προκειμένου να την εξαφανίσει στο κόσμο των ξωτικών.

Τα ξωτικά πιθανότατα είχαν ξεχάσει αυτή τη λεπτομέρεια στη συμφωνία, καθώς δεν επέστρεψαν ποτέ να την πάρουν παρά το γεγονός ότι είχε χρησιμοποιηθεί τρεις φορές.

Η σημαία ανέμισε πρώτη φορά στην άνιση μάχη ανάμεσα στους MacLeods και MacDonalds του Cranranald. Δεύτερη φορά απλώθηκε προκειμένου να σώσουν την κυρία των MacLeods που έφερε τον απόγονο της οικογένειας εκείνη τη στιγμή. Τέλος, χρησιμοποιήθηκε από τον ίδιο τον συγγραφέα για να προστατέψει τον εαυτού του.

Το «λάφυρο» των Αγίων Τόπων

Σύμφωνα όμως με άλλες πηγές, η σημαία αυτή ήταν το ρούχο μιας Nein a Phaipen, κόρης του κεραυνού. Αυτό το μυθικό πλάσμα βρισκόταν σε ένα επικίνδυνο ορεινό πέρασμα στα σύνορα της Παλαιστίνης και το συνάντησε ο αρχηγός της φατρίας κατά την σταυροφορία στους Άγιους Τόπους.

Έχοντας ήδη δεχθεί συμβουλές από έναν ερημίτη και κρατώντας ένα κομμάτι του Τιμίου Ξύλου, ο MacLeod νίκησε το δαιμόνιο και εκείνο του πρόσφερε το ιμάτιο του ζητώντας του να το κάνει σημαία και το μέλλον που θα αντιμετώπιζε ο οίκος των MacLeod.

Δείτε ακόμα: Ταξίδι σε καλλιτεχνικές ευρωπαϊκές πόλεις που πρέπει να επισκεφτείτε

Ένα δώρο αποχωρισμού

Ο παλαιότερος μύθος όμως, δεν είχε σχέση ούτε με τη Βασίλισσα των ξωτικών, ούτε με το δαιμόνιο.

Λεγόταν ότι ο πρώτος άντρας της οικογένειας MacLeod είχε ερωτευτεί μια νεράιδα. Προκειμένου να την παντρευτεί, συμφώνησαν να μείνει εκείνη κοντά του για 20 χρόνια και έπειτα να επιστρέψει στο δικό της κόσμο.

Περνώντας τη νεραϊδογέφυρα, η οποία βρίσκεται 5 χιλιόμετρα από το κάστρο, η νεράιδα χάρισε στον αγαπημένο της τη σημαία για να τον προστατεύσει. Εκείνος θα μπορούσε να την χρησιμοποιήσει τρεις φορές, μονάχα σε κινδύνους και δυσκολίες. Τότε, βοήθεια από το κόσμο των ξωτικών θα ερχόταν για να τους σώσει. Την τελευταία όλως φορά, τόσο η σημαία, όσο και απόγονος των MacLeod θα έπρεπε να επιστρέψουν πάλι στον κόσμο των ξωτικών.

Υπάρχουν άλλοι μύθοι οι οποίοι αποτελούν παραλλαγές των αρχικών. Άλλοι χαρακτήριζαν το δαιμόνιο ως μάγισσα, άλλοι θεωρούν ότι μια νεράιδα μπήκε στο κάστρο και τραγούδησε στο βρέφος των MacLeod προκειμένου να γίνει άτρωτο.

Έχοντας πάντα στο νου πως κάθε μύθος κρύβει πίσω του κάτι πραγματικό, μένει να κοιτάζουμε αυτό το αρχαίο κειμήλιο και να ελπίζουμε σε ένα κόσμο όπου κάτι μαγικό μπορεί να κρύβεται κάτω από γέφυρες, σε μονοπάτια και σταυροδρόμια.

Συντάκτης: Μελίτα Βασιλειάδου,

Influence:

Αρθρογράφος του flowmagazine.gr.