Τον περασμένο Μάρτιο, η χώρα μας, αλλά και σχεδόν ολόκληρος ο πλανήτης, ξεκίνησε να ζει μία τελείως πρωτόγνωρη κατάσταση – …
Η γενιά που έζησε έναν πόλεμο αόρατο
Εδώ και περίπου έναν χρόνο, ζούμε μία κατάσταση την οποία δεν έχουμε ξανά συναντήσει ούτε και είχαμε βιώσει, μέχρι τώρα, κάτι παρόμοιο – τουλάχιστον οι νεότερες γενιές. Ακούγαμε τους παππούδες μας, να μας διηγούνται ιστορίες από μέτωπα πολέμου, αλλά δεν μπορούσαμε, ποτέ, να φανταστούμε, ότι κι εμείς θα διηγούμαστε στα εγγόνια μας έναν πόλεμο, πολύ διαφορετικό από τους υπόλοιπους. Αυτή η γενιά -επίσημα πλέον- μπορεί να θεωρείται ότι πέρασε έναν πόλεμο, καθώς βίωσε όλες τις συνέπειες ενός πολέμου. Ο εχθρός μπορεί να μην ήταν ένα άλλο κράτος, αλλά ήταν αόρατος. Παρακάτω, υπάρχουν κάποιες συνέπειες, που όλοι ζούμε, ίδιες με έναν κανονικό πόλεμο.
Ανθρώπινα θύματα και ανθρώπινες απώλειες
Καθημερινά, σε όλον τον κόσμο, υπάρχουν ανθρώπινες απώλειες. Δεν υπάρχει χώρα που να μην έχει στην καθημερινή λίστα της θύματα από τον κορονοϊό. Δεν έχει σημασία η ηλικία, το φύλο, ή η χώρα που ζει κανείς. Ανά πάσα ώρα και στιγμή, μπορεί κάποιος να φύγει από τη νόσο, όπως ακριβώς και στον πόλεμο – κανένας δεν ξέρει πότε και πώς μπορεί να πεθάνει.
Οικονομικές απώλειες
Όλοι μας, σε όλη την υφήλιο, έχουμε βιώσει, λιγότερο ή περισσότερο, οικονομικές απώλειες. Πολλοί άνθρωποι έχασαν τη δουλειά τους, άλλοι έκλεισαν τις επιχειρήσεις τους, γιατί δεν μπορούσαν να ανταπεξέλθουν και, γενικότερα, όλοι χάσαμε ένα κομμάτι από τα έσοδά μας. Έτσι και στον πόλεμο. Η εργασία και η παραγωγή ενός κράτους σταματάει, ενώ οι οικονομικές δυσκολίες γίνονται άμεσα ορατές, αλλά και πολύ καιρό αργότερα.
Αρνητικά συναισθήματα
Άγχος, κατάθλιψη, αγωνία, φόβος είναι τα κυρίαρχα συναισθήματα ενός πολύ μεγάλου ποσοστού ανθρώπων. Όπως και στον πόλεμο, τα συναισθήματα αυτά κυριαρχούν και δεν αφήνουν χώρο για θετικά συναισθήματα όπως χαρά, απόλαυση, χαμόγελο.
Το μέλλον είναι άγνωστο
Το μέλλον δε γνωρίζουμε πως θα είναι, δεν ξέρουμε πότε θα τελειώσει αυτός ο αόρατος πόλεμός, αλλά ελπίζουμε όλοι και προσευχόμαστε, να είναι όσο το δυνατόν πιο σύντομα. Δεν ξέρουμε πότε θα μπορέσουμε να επανέλθουμε στην κανονικότητά μας και να γυρίσουμε σε όλες τις δραστηριότητές μας. Κανένας δεν μπορεί να το πει με βεβαιότητα αυτό, ακόμα και οι ίδιοι επιστήμονες.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Πώς θα είναι ο κόσμος μετά την πανδημία του κορονοϊού
Παγκοσμιότητα
Είναι ένα γεγονός που συμβαίνει σε όλα τα κράτη του κόσμου και όλοι οι λαοί έχουν δεχτεί να το καταπολεμήσουν. Κανένα κράτος δεν έχει παραμείνει αμέτοχο σε αυτόν τον πόλεμο και όλοι προσπαθούν να εξουδετερώσουν τον εχθρό.
Θα μείνει στη συνείδησή μας
Είναι ένα γεγονός που, όσα χρόνια και να περάσουν, πάντα, θα έχουμε ζωντανές μνήμες από αυτό, όπως και ο πόλεμος. Θα μείνει έντονα χαραγμένο μέσα μας, σε άλλους περισσότερο σε άλλους λιγότερο. Όλοι θα έχουμε να πούμε, στο μέλλον, μία ιστορία, από εκείνα τα χρόνια του κορονοϊού.
Πεθαίνει η εκπαίδευση
Ενδεικτικό ενός πολέμου είναι ότι σταματάει η εκπαίδευση και κλείνουν τα σχολεία. Το ίδιο έχει γίνει και τον τελευταίο χρόνο στην παγκόσμια εκπαιδευτική κοινότητα, αφού η εκπαίδευση έχει ανασταλεί και τα παιδιά υποεκπαιδεύονται.
Εγκατάλειψη του πολιτισμού
Μαζί με την εκπαίδευση, και ο πολιτισμός είναι από τα κομμάτια που πλήττονται, περισσότερο, σε πολεμικές περιόδους. Δυστυχώς, παλεύοντας με έναν εχθρό, κανένας δεν έχει χρόνο να ασχοληθεί με την πολιτιστική του ταυτότητα και να την εξελίξει. Βέβαια, το ευχάριστο είναι ότι, πάντα, μετά από τόσο σημαντικές περιόδους της ζωής, ξεπηδούν κοσμήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, σμιλεμένα από τον πόνο και τον καημό.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Πώς η πανδημία κάνει τον κόσμο καλύτερο;
Άλλωστε, ας μην ξεχνάμε ότι, όπως είπε και ο φιλόσοφος Ηράκλειτος, «Ο πόλεμος είναι ο πατέρας και ο βασιλιάς των πάντων» – πόσο μάλλον δε, όταν είναι αόρατος.
