Η ανάπτυξη του εαυτού μας προϋποθέτει την αποδοχή του εαυτού μας

Το να αποδέχεσαι τον εαυτό σου είναι από τις μεγαλύτερες προκλήσεις που θα κληθείς να αντιμετωπίσεις ξανά και ξανά στη ζωή σου. Γιατί η αποδοχή δεν έρχεται μόνο μία φορά, έρχεται σε κάθε φάση της ζωής μας, σε καθετί καινούργιο που ανακαλύπτουμε μέσα μας και σε καθετί καινούργιο μέσα από το οποίο εξελισσόμαστε μεγαλώνοντας.

Αυτοεκτίμηση και αποδοχή

Η αυτοεκτίμηση εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την ικανότητα μας να ενεργούμε με τέτοιο τρόπο, ώστε να επιφέρουμε αποτελέσματα που εκπληρώνουν τους στόχους μας και είναι υψηλή όταν νιώθουμε ότι τα καταφέρνουμε στους τομείς που είναι σημαντικοί για εμάς προσωπικά. Αυτό σχετίζεται με την επίτευξη της επιτυχίας και παράλληλα την αποφυγή της αποτυχίας σε σχέση με τα ενδιαφέροντα μας, χωρίς να σημαίνει απαραιτήτως ότι η αυτοεκτίμηση ενός ατόμου θα έπρεπε να καθορίζεται ακριβώς από αυτές.

 Αντιθέτως, άτομα τα οποία κρίνουν την αξία τους αποκλειστικά από την απαρίθμηση των επιτυχιών τους, έχουν πιο εύθραυστη αυτοεκτίμηση και αδυνατούν να αντλήσουν ικανοποίηση από τα λάθη που όλοι κάνουμε, να «διδαχθούν» από αυτά αλλά και να αξιολογήσουν εποικοδομητικά τα αποτελέσματα των επιλογών τους.

Η άλλη διάσταση που συνδέεται στενά με την αυτοεκτίμηση είναι η αίσθηση που έχουμε για το κατά πόσο αξίζουμε σαν άτομα. Πρόκειται περισσότερο για ένα συναίσθημα που μας δείχνει το πόσο καλά νιώθουμε για τον εαυτό μας, για το κατά πόσο τον αποδεχόμαστε ή τον απορρίπτουμε χωρίς αυτό να σημαίνει απαραιτήτως ότι τον αξιολογούμε ως ανώτερο σε σχέση με τους άλλους. Καθοριστικό ρόλο διαδραματίζει η απόκλιση που εντοπίζουμε ανάμεσα στον «ιδανικό εαυτό», σε αυτά που θα επιθυμούσαμε να είμαστε και στον εαυτό που βιώνουμε ως πραγματικότητα. Όσο πιο κοντά βρίσκονται αυτά τα δύο, τόσο υψηλότερη η αυτοεκτίμηση μας.

Αυτοπεποίθηση και αποδοχή

Η αυτοπεποίθηση είναι ένα αναπτυξιακό χαρακτηριστικό, δομείται, δηλαδή, καθώς το άτομο αναπτύσσεται. Σημαντικός στη διαδικασία αυτή είναι ο ρόλος των γονέων: Όταν αποδέχονται το παιδί, ακόμα και όταν κάνει λάθη, αυτό αναπτύσσει υψηλή αυτοπεποίθηση.

Όταν, όμως, το απορρίπτουν ή όταν είναι πολύ κριτικοί ή απαιτητικοί ή υπερπροστατευτικοί και δεν ενθαρρύνουν την ανεξαρτησία του, τότε το παιδί δεν μαθαίνει να στηρίζεται στις δικές του δυνάμεις και να τις αξιολογεί με ακρίβεια. Χάνει έτσι την εμπιστοσύνη στον εαυτό του και τις ικανότητές του. Με τον ίδιο τρόπο, ρόλο στη διαμόρφωση της αυτοπεποίθησης διαδραματίζουν οι φίλοι, οι συνομήλικοι και το κοινωνικό περιβάλλον.

Αυτοβελτίωση και αποδοχή

Η έννοια της αυτοβελτίωσης, μπορεί να εξελιχθεί σε μια πολύ όμορφη και δημιουργική διαδικασία, μέσα από την οποία ανακαλύπτουμε πολλά και σημαντικά κομμάτια του εαυτού μας που πριν ίσως ήταν εντελώς άγνωστα για εμάς, ενώ παράλληλα μας δίνεται η ευκαιρία να διορθώσουμε και πιθανά λάθη που κάναμε στο παρελθόν.

Το πιο σημαντικό είναι αρχικά να αποδεχτούμε τον εαυτό μας έτσι όπως είναι. Η έννοια της αποδοχής σε αυτό το σημείο, σχετίζεται με την αποδοχή της «μη τελειότητάς» μου ως ανθρώπου, ότι δηλαδή είναι εντελώς φυσιολογικό κι αναμενόμενο να έχω μειονεκτήματα ως προσωπικότητα και ότι δεν επιζητώ την αυτοβελτίωση με σκοπό να φτάσω στην τελειότητα.

Ο σκοπός κάθε προσπάθειάς μας για να γίνουμε καλύτεροι πρέπει να έχει επίκεντρο εμάς τους ίδιους και την ευτυχία μας, όχι αόριστες και «σκληρές» έννοιες όπως είναι αυτή της τελειότητας.Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι δεν είναι δυνατό να ζητάμε από τους άλλους ανθρώπους να μας αποδεχτούν όταν εμείς οι ίδιοι πρωτίστως δεν έχουμε αποδεχτεί τον εαυτό μας.

Συντάκτης: Ευαγγελία Μποζαντζόγλου,

Influence:

Αρθρογράφος του flowmagazine.gr.