Η ακρόαση θλιμμένης μουσικής μπορεί να ενισχύσει την ψυχική ευεξία και τα συναισθήματα

Ίσως μας κάνει εντύπωση, αλλά σύμφωνα με έρευνα η λυπητερή μουσική προσφέρει στον ακροατή της μια γνήσια αίσθηση σύνδεσης και μια ευεργετική στιγμή προσεκτικού στοχασμού, βοηθώντας αντιφατικά τη συνολική ψυχική ευεξία.

Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από τη λυπητερή μουσική για να μας βοηθήσει να αγγίξουμε ή και να αφεθούμε στα βαθύτερα συναισθήματά μας, και είναι κοινή τάση να στρεφόμαστε προς τις κυκλοθυμικές μελωδίες σε στιγμές στενοχώριας, μοναξιάς και δυστυχίας- ίσως για να προκαλέσουμε ένα καλό κλάμα.

Πιθανόν να έχετε μια πολύ συγκεκριμένη λίστα αναπαραγωγής που ακούτε στις πιο μελαγχολικές σας στιγμές. Είναι το κατάλληλο soundtrack για να μελαγχολείς, να συλλογίζεσαι και να κοιτάς με λύπη τη βροχή έξω από το παράθυρο – και την εμπλουτίζεις σταθερά από τα αγχωμένα εφηβικά σου χρόνια.

Αλλά η λυπητερή μουσική δεν είναι ακριβώς ο κατευναστής της διάθεσης που υποδηλώνουν οι μελαγχολικοί της στίχοι ή το μινόρε κλειδί. Οι μελαγχολικές playlists μας δεν είναι πάντα μια καταθλιπτική απόλαυση που πρέπει να ακούμε με μέτρο για να αποφύγουμε περισσότερα ή ακόμα χειρότερα θλιμμένα συναισθήματα. Στην πραγματικότητα, έρευνα στο Journal of Aesthetic Education υποδηλώνει το αντίθετο: Η λυπητερή μουσική προσφέρει στον ακροατή της μια γνήσια αίσθηση σύνδεσης και μια ευεργετική στιγμή προσεκτικού στοχασμού, βοηθώντας αντιφατικά τη συνολική ψυχική ευεξία.

Η κοινωνική απομόνωση και η μοναξιά, τόσο η πραγματική όσο και η αντιληπτή, είναι βασικοί παράγοντες που συμβάλλουν στην κακή ψυχική και ακόμη και σωματική υγεία. Σύμφωνα με τη συμβουλευτική έκθεση του Γενικού Χειρουργού των ΗΠΑ για το 2023 σχετικά με τη σημασία της κοινωνικής σύνδεσης και της κοινότητας, η μοναξιά και η κοινωνική απομόνωση αυξάνουν τον κίνδυνο πρόωρου θανάτου κατά 26% και 29% αντίστοιχα.

Οι συγγραφείς της μελέτης διατύπωσαν την άποψη ότι η ακρόαση θλιμμένης μουσικής μπορεί να μας ωφελεί και να έχει τόση αξία για εμάς, για τον ίδιο παράδοξο λόγο που το κάνει και η ενασχόληση με θλιμμένες συζητήσεις.

Στην περίπτωση των συνομιλιών, η απάντηση φαίνεται να είναι ότι η έκφραση θλίψης δημιουργεί μια αίσθηση γνήσιας σύνδεσης. Προτείνουμε ότι η λυπητερή μουσική μπορεί επίσης να έχει αυτού του είδους την αξία. Η ακρόαση ενός λυπητερού τραγουδιού μπορεί να δώσει σε κάποιον την αίσθηση μιας γνήσιας σύνδεσης. Αυτή η σύνδεση προκαλεί ευχάριστη αίσθηση, ακόμη και αν η θλίψη δεν προκαλεί.

Γιατί οι άνθρωποι αγαπούν και συχνά αναζητούν θλιβερές ταινίες, έργα τέχνης, βιβλία και άλλα μέσα; Μήπως βιώνουμε κάποιο είδος διεστραμμένης ευχαρίστησης όταν εκθέτουμε τους εαυτούς μας στα οδυνηρά συναισθήματα που προκαλούν ή χρησιμοποιούμε αυτές τις μορφές ψυχαγωγίας για να απελευθερώσουμε μια συναισθηματική βαλβίδα πίεσης;

Σίγουρα εξαρτάται από το άτομο και το πλαίσιο. Αλλά οι εν λόγω ερευνητές πιστεύουν ότι υπάρχει μια γραμμή που πρέπει να τραβηχτεί μεταξύ της ανταλλαγής λυπηρών εμπειριών σε συζητήσεις στην πραγματική ζωή, είτε με φίλους είτε με αγνώστους, και της έκθεσης στη θλίψη σε έργα τέχνης (όπως η μουσική). Η ανταλλαγή θλιβερών ιστοριών και η εκτόνωση για τα παράπονα δημιουργεί μια στενή σύνδεση μεταξύ των ανθρώπων.

Η αξία αυτών των συζητήσεων δεν έγκειται στο να κάνουμε ο ένας τον άλλον να λυπηθεί, αλλά στο να εκφράσουμε τη λύπη μας ο ένας στον άλλον.

Η ακρόαση θλιβερής μουσικής δημιουργεί μια σύνδεση, μια κοινωνία μεταξύ του εαυτού σας και της μουσικής (ή μέσω της μουσικής με κάτι άλλο), η οποία είναι πολύτιμη. Μπορεί να νιώσετε μια αίσθηση συναισθηματικής σύνδεσης με την ίδια τη μουσική, τον τραγουδιστή ή τον συνθέτη, τους χαρακτήρες μέσα στην αφήγηση του τραγουδιού, με τον εαυτό σας σε μια στιγμή μοναξιάς και περισυλλογής ή ακόμα και με το ευρύτερο κοινό των ανθρώπων που γνωρίζετε ότι έχουν επίσης ακούσει, αγαπήσει και συναισθανθεί μια συγκεκριμένη μελωδία.

Πηγή

Συντάκτης: Ευαγγελία Μποζαντζόγλου,

Influence:

Αρθρογράφος του flowmagazine.gr.