Η προφητεία του Αργύρη Χιόνη

Το ποίημα του Αργύρη Χιόνη «Θα ’ρθει μια μέρα» αναδεικνύει με δραματικό και προφητικό τρόπο τη σύνθετη σχέση του ανθρώπου με τη φύση, και ειδικότερα με τα δέντρα, τα οποία λειτουργούν ως σύμβολα ζωής και ανανέωσης.

Θα ’ρθει μια μέρα που τα δέντρα θα μισήσουν την αχαριστία των ανθρώπων και θα σταματήσουν να παράγουν ίσκιο, θροΐσματα κι οξυγόνο. Θα πάρουνε τις ρίζες τους και θα φύγουν. Μεγάλες τρύπες θα μείνουνε στη γη εκεί που ήταν πριν τα δέντρα. Όταν οι άνθρωποι καταλάβουνε τι έχασαν, θα πάνε και θα κλάψουνε πικρά πάνω απ’ αυτές τις τρύπες. Πολλοί θα πέσουν μέσα. Τα χώματα θα τους σκεπάσουν. Κανείς δεν θα φυτρώσει.

Το ποίημα του Αργύρη Χιόνη «Θα ’ρθει μια μέρα» αναδεικνύει με δραματικό και προφητικό τρόπο τη σύνθετη σχέση του ανθρώπου με τη φύση, και ειδικότερα με τα δέντρα, τα οποία λειτουργούν ως σύμβολα ζωής και ανανέωσης. Η κεντρική ιδέα του κειμένου εστιάζει στην αχαριστία των ανθρώπων απέναντι στη φύση, αλλά και στις απρόσμενες συνέπειες αυτής της αδιαφορίας.

Η φράση «θα ’ρθει μια μέρα» φέρει έντονα βιβλικό χαρακτήρα, παραπέμποντας σε προφητικές δηλώσεις που αναφέρονται στην Παλαιά Διαθήκη. Αυτή η προειδοποίηση δημιουργεί μια αίσθηση αναμονής και επείγοντος, υποδεικνύοντας ότι οι συνέπειες των πράξεων του ανθρώπου δεν θα καθυστερήσουν να εκδηλωθούν. Ο ποιητής, μέσω αυτής της φράσης, υποδηλώνει ότι η μεταβολή είναι αναπόφευκτη, και ότι οι άνθρωποι θα αναγκαστούν να αναμετρηθούν με τις επιλογές τους.

Η προσωποποίηση των δέντρων, που αποκτούν ανθρώπινα συναισθήματα, ενισχύει τη θλίψη και την απογοήτευση που νιώθουν απέναντι στην αχαριστία των ανθρώπων. Ο Χιόνης υπογραμμίζει την έλλειψη εκτίμησης που επιδεικνύεται απέναντι στα φυσικά αγαθά, προβάλλοντας τη δεδομένη προσφορά τους: τον ίσκιο, το θρόισμα και το οξυγόνο. Αυτή η αναφορά στην αχαριστία λειτουργεί ως καυστική κριτική της ανθρώπινης συμπεριφοράς, αποκαλύπτοντας τη δυσκολία μας να εκτιμήσουμε τη φυσική ομορφιά.

Η εικόνα των δέντρων που «θα πάρουν τις ρίζες τους και θα φύγουν» αναδεικνύει την απομάκρυνση της φύσης από τη ζωή των ανθρώπων. Αυτή η κίνηση έχει δραματικό χαρακτήρα, υποδηλώνοντας ότι η φύση δεν είναι παθητική, αλλά μπορεί και να αντιδράσει στις ανθρώπινες πράξεις. Η απώλεια των δέντρων δεν σημαίνει απλώς την απώλεια των φυσικών τους αγαθών, αλλά και την απώλεια της ομορφιάς και της ζωής που προσφέρουν.

Ο ποιητής συνεχίζει με την περιγραφή των «μεγάλων τρυπών» που θα μείνουν στη γη, οι οποίες αποτελούν σύμβολα της απώλειας και της έλλειψης ζωής. Αυτές οι τρύπες είναι η απτή αναπαράσταση της απώλειας και της κενότητας που θα επικρατήσει σε έναν κόσμο χωρίς δέντρα. Όταν οι άνθρωποι συνειδητοποιήσουν τι έχουν χάσει, η αναγνώριση αυτή θα έρθει πολύ αργά. Η εικόνα των ανθρώπων που θα κλάψουν για την απώλεια και θα πέσουν στις τρύπες υπογραμμίζει την απελπισία και την αδυναμία τους να επανορθώσουν.

Ο Χιόνης ενσωματώνει στο ποίημά του έναν ολόκληρο κύκλο απόγνωσης και απώλειας, υποδηλώνοντας ότι η λύπη των ανθρώπων δεν θα μπορεί να διορθώσει τις συνέπειες της αδιαφορίας τους. Οι φράσεις «τα χώματα θα τους σκεπάσουν» και «κανείς δεν θα φυτρώσει» ενισχύουν την αίσθηση του μοιραίου. Δηλώνουν ότι η αναγέννηση και η ελπίδα δεν είναι πια εφικτές, εάν δεν υπάρξει μια συνειδητή αλλαγή στάσης.

Η χρήση βιβλικών αναφορών και προφητικών στοιχείων ενισχύει τη δραματικότητα και την επιτακτικότητα του μηνύματος του ποιητή. Ο Χιόνης φαίνεται να μας προειδοποιεί για τις συνέπειες των πράξεών μας, καλώντας μας να αναλογιστούμε τη στάση μας απέναντι στη φύση. Η επερχόμενη κρίση δεν είναι απλώς μια φυσική καταστροφή, αλλά και μια ηθική κρίση, που σχετίζεται με την ευθύνη του ανθρώπου προς τον πλανήτη.

Η βιβλική διάσταση της φράσης «θα ’ρθει μια μέρα» προσθέτει βάθος στο μήνυμα του ποιήματος, καθιστώντας την προειδοποίηση πιο επιτακτική και σοβαρή. Αναδεικνύει την ανάγκη για αυτοκριτική και ευαισθητοποίηση, τονίζοντας ότι η υγεία και η επιβίωση του ανθρώπινου είδους εξαρτώνται άμεσα από τη φροντίδα που θα δείξουμε στη φύση.

Συνολικά, το ποίημα του Αργύρη Χιόνη λειτουργεί ως μια ισχυρή προειδοποίηση για την ανάγκη σεβασμού και προστασίας του περιβάλλοντος. Ο ποιητής μας καλεί να αφυπνιστούμε και να δράσουμε, προτού η «ημέρα» αυτή έρθει και οι συνέπειες γίνουν αμετάκλητες. Αυτή η σύνθεση προτρέπει να αναλογιστούμε τη θέση μας στον κόσμο και να αναλάβουμε την ευθύνη για το μέλλον μας, αναγνωρίζοντας τη βαθιά σύνδεση που έχουμε με τη φύση.

Συντάκτης: Βασιλική Κιούπη,

Influence:

Αρθρογράφος του flowmagazine.gr.