“Γίνομαι αυτό που βλέπω”. Τελικά πόσο μεταδοτικός είναι ο καθρέφτης μας;
«Υπάρχουν πλάσματα τόσο καθαρά που μας φτιάχνουν καθρέφτη, χωρίς να μιλούν, χωρίς να κάνουν τίποτα εξαιρετικό. Μόνο με το βλέμμα, με το χαμόγελο, με τη λάμψη που έρχεται από μέσα τους. Κάποιοι αναζητούν να πλησιάσουν τέτοια πρόσωπα, να καθρεφτιστούν, και κάποιοι τρέχουν μακριά τους, συκοφαντώντας τα, μέσα στο μυαλό τους έστω, για δικαιολογία.…».
Έτσι έψαχνα κι εγώ τη δική μου δικαιολογία για να απομακρυνθώ από εκείνον… τον άνθρωπο που ως απόγονος Μαραθωνομάχου αποδείχτηκε δυναμικός μαχητής, ιδιαίτερα πολεμοχαρής αλλά με αρχές, αξίες και ιδανικά. Απόλυτα προσαρμοσμένος στο ρεύμα της εποχής και διατηρώντας ωστόσο μία απόμακρη στάση από όλους και από όλα, δεν ήταν ιδιαίτερα εύκολος άνθρωπος σε νέες γνωριμίες. Δύσκολα εμπιστευόταν τους ανθρώπους, αλλά από την στιγμή που το έκανε, αφοσιωνόταν και έδειχνε την αγάπη και την φροντίδα του. Κι έτσι έγινα ο καθρέφτης του…
Ο καθρέφτης έχει να κάνει με τα συναισθήματα και τις αντιδράσεις που η ιστορία προκαλεί σε μας. Η αντανάκλαση έχει να κάνει με το συναίσθημα που πρέπει να μεταμορφωθεί μέσα σας. Αν δεν υπάρχει συναίσθημα ή ανάγκη για να αντιδράσουμε, τότε δεν υπάρχει τίποτα για να μεταμορφώσουμε. Ψάξτε λοιπόν για το συναίσθημα, ακριβώς όπως έκανα κι εγώ! Γιατί όταν κοιτάζουμε βαθιά μέσα στα μάτια του άλλου βλέπουμε κατευθείαν την καρδιά και την ψυχή του. Βλέπουμε όχι μόνο ό,τι μπορεί να κρύβεται μέσα του, αλλά και την πραγματική λαμπρότητα του εσωτερικού του κόσμου. Με αυτόν τον τρόπο -τον οποίο οι ποιητές ονομάζουν «Αγάπη»- στέλνουμε ενέργεια. Με αυτήν την αυξημένη συσσωρευμένη ενέργεια, ο άλλος θα περάσει στην εμπειρία του να είναι ο ανώτερος εαυτός του. Εκεί, σε αυτή την ανώτερη δόνηση, θα έχει μεγαλύτερη διαύγεια για τον εαυτό του και θα μπορεί να πει την αλήθεια του πολύ πιο εύκολα. Έτσι θα ανταλλαχθούν μηνύματα που θα βοηθήσουν τη ροή της εξέλιξης και για τους δυο μας. Ωστόσο αυτή η αμοιβαία ανταλλαγή ενέργειας είναι δυνατή μόνο όταν δεν υπάρχουν κρυφοί σκοποί ή προσκολλήσεις σε συγκεκριμένες εκβάσεις μιας κατάστασης.
Δεν υπάρχουν τυχαίες συναντήσεις. Όλοι όσοι εμφανίζονται στη ζωή μας έχουν ένα μήνυμα για εμάς. Υπάρχουν όμως κάποιοι άνθρωποι που κοιτώντας τους γινόμαστε ή θέλουμε να γίνουμε ο καθρέφτης τους. Η σιωπή και ο θαυμασμός μας όταν τους κοιτάμε, ισοδυναμούν με μια ανάταση ψυχής και μια διευρυμένη αντίληψη του ποιοι είμαστε και το που μπορούμε να φτάσουμε. Είναι όμως πολύ σημαντικό να παραμείνουμε σε επαγρύπνηση ώστε να καταλάβουμε εγκαίρως με ποια άτομα πραγματικά αξίζει να συνδεθούμε, αξίζει να κατατάξουμε στα πρότυπά μας και για τα οποία αξίζει να αλλάξουμε. Μια εύκολη πρακτική είναι να παρακολουθούμε τι συμβαίνει όταν κοιτάζουμε αυθόρμητα κάποιον και νιώθουμε σαν να τον ξέρουμε ήδη από κάπου. Αυτή η διαισθητική πρώτη εντύπωση μας παρακινεί να εξερευνήσουμε τον άλλον καλύτερα και να διερευνήσουμε το νόημα αυτής της σύνδεσης/γνωριμίας.
Το απόλυτα τέλειο που βλέπει εκεί μέσα στον καθρέφτη όταν κοιτάει τον εαυτό του, το βλέπει εξίσου και σε όλους τους άλλους, κατανοώντας έτσι ότι το ίδιο πνευματικό επίπεδο υπάρχει κοινό σε όλους μας. Επομένως, η αυξανόμενη εσωτερική ταύτιση με τους άλλους είναι μια αναγκαιότητα για το είναι μας. Συμπερασματικά η τέλεια ενότητα/ταύτιση είναι το σημάδι και η προϋπόθεση μιας τέλειας ζωής.
Συνήθως υπάρχουν 3 λόγοι για καθρέφτη:
- Κάποιος είναι ο καθρέφτης μας για να μας δείξει πως σκεφτόμαστε, αισθανόμαστε, συμπεριφερόμαστε και τι εκπέμπουμε. Είναι η αντανάκλαση του μαθήματος που πρέπει να πάρουμε. Συνήθως και οι δυο πλευρές έχουμε μία βασική πεποίθηση που πρέπει να θεραπεύσουμε. Και οι δυο είναι αντανακλάσεις για τον καθένα μας. Αυτός είναι ο πιο κοινός καθρέφτης.
- Κάποιος που έχει προσφερθεί εθελοντικά, σε ψυχικό επίπεδο, να γίνει ο καθρέφτης μας μέσω των πράξεών του, σκέψεων, πεποιθήσεων, κλπ., έχει επιλέξει να περιμένει μέχρι να δούμε και να νιώσουμε τον πόνο που μας επέβαλαν οι άλλοι κάποια στιγμή. Μέσω αυτής της εμπειρίας και των επιπτώσεών της, τα μαθήματα παίρνονται εφόσον το άτομο είναι πρόθυμο να αναλάβει την ευθύνη ξεπερνώντας την ανάγκη να επαναλάβει το ίδιο μάθημα στο μέλλον.
- Κάποιος αντανακλά την πρόοδό μας αν έχουμε κάνει πολύ δουλειά με τον εαυτό μας. Έτσι άλλα άτομα αντανακλούν πίσω σε μας τα μαθήματα που πήραμε πρόσφατα ή ψάχνουν βοήθεια από εμάς έτσι ώστε να φωτίσουν την κατάσταση για να μπορέσουν να προχωρήσουν, χωρίς να χρειαστεί να επαναλάβουν το ίδιο μάθημα ξανά και ξανά. Σ’ αυτή την περίπτωση παρέχουμε μία νέα προοπτική και γινόμαστε ο Φάρος που θα φωτίσει τους άλλους, ώστε να φέρουν την περιοχή του ασυνείδητου μπροστά στο Φως της συνειδητότητας και να το θεραπεύσουν.
Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε στην εξέλιξή μας ο ένας τον άλλον;
Αν κάποιος σας κακομεταχειρίζεται, ρωτήστε τον εαυτό σας: «Πως εγώ κακομεταχειρίζομαι την ψυχή μου, ή την ψυχή κάποιου άλλου; Που γίνομαι καταπιεστική;». Προσπαθήστε να γίνετε ο δικός σας εσωτερικός μάρτυρας και να ρωτήσετε τον εαυτό σας: «Τι προσπαθεί να με μάθει αυτό το άτομο ή αυτή η κατάσταση; Τι είδους συμπεριφορά μου αποκαλύπτουν, η οποία είναι ο καθρέφτης της δικής μου συμπεριφοράς; Ποιες αρνητικές σκέψεις και πεποιθήσεις κρατάω οι οποίες χρειάζονται απελευθέρωση; Σε ποια πράγματα επιτρέπω να έλκονται προς εμένα; Τώρα τελευταία είμαι αρνητική ή θετική; Που κρατάω τη δόνησή μου; Εξελίσσομαι ή περιστρέφομαι; Σε ποια σημεία επαναλαμβάνω ξανά και ξανά τα ίδια πράγματα; Ποια είναι η πεποίθηση; Ποιο είναι το δώρο (μάθημα) που προσπαθούν να δώσουν; Ποιο είναι το δώρο (μάθημα) που προσπαθώ να δώσω εγώ στους άλλους;
«Ο άνθρωπος είναι καμωμένος από συγκρούσεις. Η αρμονία που αποτελεί προϋπόθεση αλλά και στόχο, η ωριμότητα, δύσκολα πετυχαίνονται στην πράξη. Αν τα αντίθετα στο σύμπαν -στο εξαίσιο πέρασμα της μέρας στη νύχτα, του χειμώνα στο καλοκαίρι, της βροχής στον ήλιο, της φουρτούνας στη νηνεμία-, όλα τα διαφορετικά συνταιριάζουν υπέροχες συμφωνίες, στις συμπεριφορές μας και στα συναισθήματά μας συνεχώς γρονθοκοπούνται. Ο πόλεμος με τον μισητό, μειονεκτικό εχθρό-εαυτό επιζητά αφορμές να μεταφέρει την οργή του, την πίκρα του, την απογοήτευση της αδυναμίας του έξω. Την αυτοτιμωρία που αισθάνεται πως διψά, τη μετατρέπει σε τιμωρία κατά άλλου. Για άλλη μια φορά να ρίξει το φταίξιμο μακριά, σαν ασθένεια μολυσματική, σαν βρόμικο ρούχο, να γλιτώσει απ’ την αυτομομφή και τη φριχτή ενοχή.
Και όσο πιο απλός και αγαθός είναι ο απέναντι, τόσο θα του θυμώνει, όπως θυμώνουμε με τον καθαρό καθρέφτη μας όταν τον κοιτάμε και μας στέλνει πίσω, ως είδωλο, ένα τέρας. Υπάρχουν πλάσματα τόσο καθαρά που μας φτιάχνουν καθρέφτη, χωρίς να μιλούν, χωρίς να κάνουν τίποτα εξαιρετικό. Μόνο με το βλέμμα, με το χαμόγελο, με τη λάμψη που έρχεται από μέσα τους. Κάποιοι αναζητούν να πλησιάσουν τέτοια πρόσωπα, να καθρεφτιστούν, και κάποιοι τρέχουν μακριά τους, συκοφαντώντας τα, μέσα στο μυαλό τους έστω, για δικαιολογία…»
Αν εξασκηθούμε στο να παρακάμπτουμε τον εγωισμό μας και στο να αποφεύγουμε τους αγώνες δύναμης και ελέγχου των άλλων, τότε θα μεγιστοποιήσουμε τη δύναμη της ανταλλαγής μηνυμάτων και την καλύτερη αντανάκλαση του καθρέφτη μας.
«Μιλτιάδη…σ΄ ευχαριστώ που έγινες ο καθρέφτης μου… η αντανάκλαση μου θα σε κάνει περήφανο!»
Βιβλιογραφία/Πηγές
«Μια μεγάλη καρδιά γεμίζει με ελάχιστα» της Μάρως Βαμβουνάκη
Βασικές Διδασκαλίες του Ορομπίντο
Ουράνια Προφητεία του James Redfield
Raise Your Vibration της Sabrina Reber
