Γιατί νιώθουμε τύψεις μετά από μία selfie;

Μερικές φορές, όταν είσαι στις καλές σου μέρες και νιώθεις ωραία, σκέφτεσαι να τραβήξεις μία selfie και να τη δημοσιεύσεις, για να κρατήσεις αυτή τη στιγμή και να τη μοιραστείς με τους άλλους. Τότε μια φωνή μέσα σου λέει: «Τι θα σκεφτούν οι άλλοι για μένα;».

Αρκετές φορές, η προβολή της ζωής κάποιου στα social media συνδέεται με τον ναρκισσισμό, κάτι που δεν είναι καλό, δεδομένου ότι ο ναρκισσισμός είναι χαρακτηριστικό προς αποφυγήν. Λένε, επίσης, ότι οι selfies σχετίζονται με την αυτοεκτίμησή μας και συνδέονται με διάφορους τύπους διαταραχών προσωπικότητας. Αν και, σε ορισμένες περιπτώσεις, η υπερβολική αυτοπροβολή μπορεί να πηγάζει από βαθύτερα θέματα του ατόμου, δεν χρειάζεται να είμαστε πάντα σκληροί και επικριτικοί με τις selfies.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Ναρκισσισμός και σόσιαλ μίντια: τι συμβαίνει στη μεταξύ τους σχέση;

Αυτή η ενοχή που μπορεί να νιώθουμε, ίσως, να πηγάζει από το ότι έχουμε μεγαλώσει σε μία κοινωνία με ένα σύστημα πεποιθήσεων που βασίζονται στη ντροπή. Δεν πρέπει, δηλαδή, να αυτοπροβαλλόμαστε υπερβολικά, γιατί αυτό είναι μία τοξική μορφή υπερηφάνειας. Αλλά, κανείς δε μιλά για το ότι και η ταπεινότητα μπορεί να γίνει, εν δυνάμει, τοξική. 

Πολλοί μεγαλώνουν και ανατρέφονται με γνώμονα την ταπεινοφροσύνη, αποφεύγοντας να τραβάνε την προσοχή πάνω τους και σε ό,τι έχουν πετύχει. Η έλλειψη υπερηφάνειας, όμως, για τα επιτεύγματά μας, κάποιες φορές, ξεφεύγει από την ταπεινότητα και μπορεί να μας οδηγήσει στην αυτο-διαγραφή και στο να μη νιώθουμε περήφανοι για τον εαυτό μας. Θεωρούμε ότι δεν έχουμε ιδιαίτερη αξία, με αποτέλεσμα να πιστεύουμε ότι είμαστε π.χ. όμορφοι, μόνο, αν μας το πει κάποιος άλλος.  

Επανερχόμαστε, έτσι, στις selfies και στην ενοχή που νιώθουμε γι’ αυτές. Μόλις ανεβάσουμε μια φωτογραφία μας, αρχίζουμε να αμφιβάλλουμε για το αν αξίζουμε αυτήν την προβολή. Αν οι άλλοι ενδιαφέρονται, να μας δουν, έστω και για μια στιγμή. Παρατηρούμε τα ελαττώματα στο πρόσωπό μας και την περίεργη μύτη μας, φοβούμενοι ότι δε θα αρέσουμε. Στην πραγματικότητα, όμως, κανείς δεν τα προσέχει αυτά και κανείς δεν θα σκεφτεί ότι «Α, πόσταρε μία selfie, άρα είναι εγωπαθής». Το να μοιραζόμαστε μία φωτογραφία μας στο διαδίκτυο, δεν μας κάνει κακούς και νάρκισσους. Σημαίνει, απλά, ότι έχουμε πρόσβαση στο διαδίκτυο. 

Είναι ανθρώπινο να δίνουμε έμφαση στον εαυτό μας και να μας παρατηρούμε, εξονυχιστικά. Όπως είναι ανθρώπινο να θέλουμε την αυτοπροβολή και την αυτοεπιβεβαίωση. Το να τραβάμε μία selfie μπορεί να είναι μία φυσική αντίδραση για όταν αισθανόμαστε πολύ ωραία και θέλουμε να αποτυπώσουμε τη στιγμή αυτή. Ή ακόμα και στις «κακές» μέρες, μία φωτογραφία μας μπορεί να μας αλλάξει τη διάθεση. Αν αισθάνεσαι ωραία με αυτό που είσαι, γιατί, λοιπόν, να μη το δείξεις;

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Τι κρύβουμε πίσω από τη φωτογραφία μας στο facebook;

Ας δούμε τη selfie ως μία ένδειξη αυτοεκτίμησης, αυτοέκφρασης και καλοσύνης προς τον εαυτό μας. Πρέπει, όμως, να βρούμε τη διαχωριστική γραμμή. Αν δημοσιεύουμε πολλές φωτογραφίες μας, για να συγκεντρώσουμε likes, τα οποία χρησιμοποιούμε ως μονάδα μέτρησης της ομορφιάς και της αξίας μας, τότε αυτό είναι προβληματικό και δεν έχει να κάνει με αυτοαγάπη. Η εξωτερική επιβεβαίωση που λαμβάνουμε για τον εαυτό μας, μπορεί να είναι ωφέλιμη και να μας ενισχύσει, αλλά βοηθάει, ακόμα περισσότερο, το να έχουμε εσωτερική και πηγαία αυτοπεποίθηση και αυτογνωσία. 

Τράβα, λοιπόν, selfies, επειδή ξέρεις ποιος είσαι και ποια είναι αξία σου, χωρίς να βασίζεσαι σε αυτό που πιστεύουν οι άλλοι για σένα.

Συντάκτης: Ευρυδίκη Αγάτσα,

Influence:

Αρθρογράφος του flowmagazine.gr.