Τα συναισθήματα δίνουν χρώμα στη ζωή μας. Αρνητικά ή θετικά συναισθήματα υπάρχουν σε μια τεράστια γκάμα και δίνουν ποικιλία στη …
Φορώντας τον μανδύα του φθόνου
«Μία από τις χειρότερες αιτίες εχθρότητας είναι η λύσσα και η ποταπή επιθυμία να δεις να υποκύπτει, αυτός που τολμάει να αντιστέκεται σ’ αυτό που σε συνθλίβει.»
Αλμπέρ Καμύ – Γάλλος συγγραφέας, νομπελίστας
Πώς προέκυψε ο όρος;
Ο φθόνος προέρχεται ετυμολογικά από το αρχαιοελληνικό ρήμα «φθίνω» που σημαίνει συρρικνώνομαι. Ως συναίσθημα μας «μειώνει» τόσο ως ανθρώπους, όσο και στην υγεία μας. Πρόκειται για εκείνο το έντονο αίσθημα δυσαρέσκειας και λύπης που γεννάται μέσα μας τη στιγμή που θα αντιληφθούμε πως κάποιος υπερέχει σε σύγκριση με εμάς, προοδεύει ή ευτυχεί και συχνά καταλήγει εμμονικό.
Κάνοντας την εμφάνισή του
Είναι αρκετά δύσκολο να παραδεχτούμε ότι τρέφουμε τέτοιου είδους αισθήματα για κάποιον, καθώς κάτι τέτοιο μας φέρνει αντιμέτωπους με αισθήματα ντροπής και ενοχών, αλλά είναι ακόμα πιο δύσκολο να τα εντοπίσουμε και να τα φέρουμε στην επιφάνεια. Είναι αρχέγονο αίσθημα και υποβόσκει. Με την πρώτη ευκαιρία, φορά την μάσκα του καλοπροαίρετου και κάνει την παρουσία του, βασανίζοντας εμάς και σαφώς και τον περίγυρό μας.
Το επικρατέστερο στοιχείο της προσωπικότητάς μας!
Σύμφωνα με μελέτη που διεξήχθη από ερευνητές σε Πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα της Ισπανίας, οι άνθρωποι χωρίζονται σε τέσσερις κυρίως κατηγορίες, βάση συμπεριφορών. Ζηλιάρηδες, καλόπιστοι, αισιόδοξοι και απαισιόδοξοι. Το πιο υψηλό ποσοστό κατείχαν μάλιστα εκείνοι που ένιωθαν ζήλια (φθόνο). Πρόκειται για την ομάδα εκείνη που εκδήλωναν έλλειψη εμπιστοσύνης και απέτρεπαν μάλιστα και τους υπόλοιπους από να κατακτήσουν πόρους και αγαθά, ακόμα κι αυτό σήμαινε και δική τους «καταστροφή». Πρόκειται επομένως για απόδειξη του πόσο αβίαστα και υποσυνείδητα καθοδηγούμαστε από αυτό το ισχυρό αίσθημα. Για να το καταλάβουμε καλύτερα, αρκεί να θυμηθούμε πώς αποκαλούμε κάτι το οποίο υπάρχει σε τόσο μεγάλη ποσότητα ώστε να μην τελειώνει. Άφθονο!
Δεν υπάρχει χώρος για «μικρά» αισθήματα…
Ένας όχι και τόσο απλός, αλλά σίγουρα αποτελεσματικός τρόπος αντιμετώπισης τέτοιων ατόμων, αποτελεί στα σίγουρα η αποφυγή συναναστροφής μαζί τους. Όσο διακατεχόμαστε από ταπεινότητα, τόσο περισσότερο δεν δίνουμε λαβές και αφορμές εκδήλωσης φθόνου.
Η παιδεία, τα βιώματα που αποκτά κάποιος από την παιδική του ακόμα ηλικία, η οικογένεια παίζουν σπουδαίο ρόλο. Κάποιοι ισχυρίζονται πώς η χαρά που δε μοιράζεται, διαρκεί περισσότερο. Ωστόσο δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να υπερβάλλουμε ζώντας υπό τον φόβο αυτό και καταλήγοντας ουσιαστικά σε άλλου είδους εμμονές. Όσο το κρύβουμε και το παραφρονούμε, διογκώνεται μέσα μας.
Επομένως αν εντοπίσουμε σε εμάς τέτοιου είδους αισθήματα, καλό θα είναι να εστιάσουμε στη θετική μας πλευρά και να το αντιμετωπίσουμε θέτοντας νέους στόχους καθημερινά. Σε κάθε επίτευξη, θα αυξάνεται η αυτοπεποίθησή μας κι έτσι δε θα χρειάζεται να νιώθουμε πως πρέπει να υποβιβάσουμε κάποιον άλλον, για να ανεβάσουμε το εγώ μας. Η ζωή είναι μικρή για να την ξοδεύουμε μικρόψυχα. Δώστε μόνο αγάπη και θα την λάβετε στο πολλαπλάσιο!
