Ευρώπη: Μέρη της που πρέπει να επισκεφθούμε στη ζωή μας-Μέρος Γ

Υπάρχουν τοποθεσίες σε ολόκληρη την Ευρώπη που αν τις δείτε, έστω και σε φωτογραφία, θα μείνετε εκστασιασμένοι. Συνεχίζουμε το αφιέρωμα με τα μνημεία-ορόσημα στην Ευρώπη που αξίζει να δείτε από κοντά, έστω μια φορά στη ζωή σας. Βάλτε τα στο πρόγραμμα όταν σχεδιάσετε το επόμενο ταξίδι σας.

Σήμερα επισκεπτόμαστε τη Σαρδηνία και κάνουμε τουρ στα καλύτερα σημεία της Γαλλίας. Ναι φυσικά και στον Πύργο του Άιφελ, αλλά και σε άλλα πιο άγνωστα.

1. Οι Βίλες της Λίμνης. Η Βίλα Μπαλμπιανέλο: Δημιουργήθηκε ως κατοικία του Καρδινάλιου Άντζελο Μαρία Ντουρίνι επάνω στο ακρωτήρι με την ονομασία Ντόσο ντι Λαβέντο, λίγο πριν το χωριουδάκι Λένο και λίγο έξω από το Μιλάνο, με θέα προς την παραμυθένια λίμνη του Κόμο και τα μαγευτικά βουνά. Είναι κατασκευασμένη από το 1700, και έχοντας αλλάξει διάφορους ιδιοκτήτες ανά τους αιώνες, η βίλα, το ’70 εμπλουτίσθηκε με αξιόλογα έργα τέχνης από τον τότε ιδιοκτήτη της, κόμη Γκούντο Μοντσίνο.

2. Σαρδηνία: Το νησάκι που βρίσκεται στα ανοιχτά της δυτικής ακτής και κάτω από την Κορσική έχει πρωτεύουσα την πόλη Κάλιαρι και είναι ένα παραδεισένιο αμάλγαμα μεσογειακής και τροπικής φυσικής ομορφιάς, και ένα κράμα των διαφόρων πολιτισμών που έζησαν και επηρέασαν τη ζωή του νησιού που είναι το δεύτερο μεγαλύτερο νησί της Μεσογείου με πάνω από 2.000 χιλιόμετρα δαντελωτής ακτογραμμής . Η ενδοχώρα της Σαρδηνίας προσφέρει ένα παραδοσιακό σκηνικό με τα γραφικά βοσκοτόπια, τις πεδιάδες με τις λεμονιές και τις δασώδεις βουνοκορφές και το σεβασμό της παράδοσης.

Βρίσκεται στο Τυρρηνικό πέλαγος και χωρίζεται με το στενό του Μπονιφάτσιο, δυτικά της Νάπολης. Είναι μία αρμονική σύνθεση μεταξύ Ευρώπης και Αφρικής και αριθμεί περισσότερα από 400.000 χρόνια πολυσύνθετης ιστορίας, από την εποχή του χαλκού , όταν το νησί κατοικούταν από τους Νουράγκι. Επιπλέον η Σαρδηνία γνώρισε επιδρομές Ρωμαίων, το 800 π.Χ, βανδάλων, βυζαντινών κατακτητών, Οστρογότθων, Λομβαρδών και Αράβων Κουρσάρων και γνώρισε μάχες για την κυριαρχία μεταξύ της Πίζας και της Γένοβας, καθώς και την καταλανική εισβολή.  Τέλος η Σαρδηνία υπάχθηκε υπό την Ισπανική αποικιοκρατία το 1479 και το 1861 τέθηκε υπό ρωμαϊκή διοίκηση, μαζί με την οριστική ενοποίηση της Ιταλίας.

3. Η Αψίδα του Θριάμβου, Παρίσι:  Την επομένη της νίκης του στο Αούστερλιτς, ο Γάλλος αυτοκράτορας Ναπολέων ο Α’ υποσχέθηκε στο στράτευμά του ότι δε θα επιστρέψει κανείς εκ των νικητών στις εστίες τους, παρά μόνον περνώντας κάτω από αψίδες θριάμβων. Με την υπόσχεση αυτή, ο αρχιτέκτονας Ζαν Σαλγκρέν έλαβε στις 18 Φεβρουαρίου του 1806 την εντολή για την ανέγερση του νεοκλασικού μνημείου που βρίσκεται στην πλατεία του Αστέρα, την σημερινή πλατεία του Σαρλ ντε Γκολ. Η κατασκευή του θριαμβευτικού μνημείου έμελλε όμως να παύσει ύστερα από τις ήττες του Ναπολέοντα στην εκστρατεία του στη Ρωσία το 1812, ενώ ξανάρχισαν έπειτα από εντολή του βασιλιά Λουδοβίκου –Φιλίππου του Α’ το 1832, οποίος το αφιέρωσε στη δόξα των Γαλλικών Ενόπλων Δυνάμεων. Τα έργα αποπερατώθηκαν το 1832, υπό την επίβλεψη του αρχιτέκτονα Γκιγιώμ Μπλουέ ο οποίος δεν παρενέβη στην αυθεντική σχεδίαση του Σαλγκρέν. Άλλωστε, η λιτή του σχεδίαση και το τεράστιο μέγεθος των 55 μέτρων σε ύψος, 45 μέτρων σε μήκος και 22 μέτρων σε βάθος, είναι χαρακτηριστική αρχιτεκτονική του ρομαντικού νεοκλασικισμού των τελών του 18^ου αιώνα. Η αψίδα του Θριάμβου φέρει εγχάρακτα τα ονόματα των νικών των Γαλλικών Στρατευμάτων, τα ονόματα 558 στρατιωτών και τα ονόματα των ηρωικώς πεσόντων στρατιωτών. Στην Αψίδα του Θριάμβου βρίσκεται επίσης το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, ο βωμός του οποίου φέρει τη φλόγα που πρώτη φορά άναψε το 1921 εις μνήμην των πεσόντων του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.  Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα σημαντικό ιστορικό μνημείο και σύμβολο της γαλλικής φιλοπατρίας από το οποίο εκκινεί η παρέλαση της Γαλλικής Εθνικής Επετείου της 14^ης Ιουλίου.

4. Οι Θαυμαστοί Κήποι του Marqueyussac: Η πόλη Vezac στην περιοχή Dordogne της Γαλλίας είναι η πατρίδα ενός από τα εντυπωσιακότερα μνημεία του κόσμου , αυτό των φημισμένων κήπων του Marqueyussac. Οι κήποι απλώνονται σε βράχο με θέα την κοιλάδα Ντορντόν , μεταξύ της Beynac και της Roque-Gagac , καλύπτοντας την αχανή έκταση των 22 εκταρίων. Περισσότερα από 000 μηνύματα είναι χαραγμένα στα αιωνόβια δέντρα του κήπου. Το κάστρο και ο περιβάλλων χώρος δημιουργήθηκαν κατά τον 17^ο αιώνα από τον σύμβουλο του Λουδοβίκου του XIV, Bertrand de Marqueyussac. Οι κήποι άνοιξαν τις πύλες τους για το κοινό το 1996. Από το 1997, μπήκαν  δικαιωματικά  στην επίσημη λίστα μεταξύ των αξιοσημείωτων κήπων της Γαλλίας από την αρμόδια επιτροπή για τα Πάρκα του γαλλικού Υπουργείου Πολιτισμού.

5. Η Παναγία των Παρισίων, Γαλλία: Στην όχθη του ποταμού Σηκουάνα , στο νησάκι που ονομάζεται Ιλ ντε λα Σιτέ και σε μία τοποθεσία που ανέκαθεν υπήρξε θρησκευτικό κέντρο του Παρισιού ορθώνεται μεγαλοπρεπής η Παναγία των Παρισίων. Το θεμέλιο λίθο του ναού Γοτθικού αρχιτεκτονικού ρυθμού και διασημότερου καθεδρικού ναού της χώρας,  έθεσε ο Πάπας Αλέξανδρος ο Γ’ και ο Βασιλιάς Λουδοβίκος ο Ζ’ της Γαλλίας το 1163. 170 χρόνια παρήλθαν για την αποπεράτωση του θρησκευτικού μνημείου που έμελλε κατά τη Γαλλική Επανάσταση να καταστραφεί ολοσχερώς.  Η αποκατάστασή του συντελέστηκε κατά το 1841-1864. Πρόκειται για ένα θεόρατο μνημείο που έχει χωρητικότητα  9000 ανθρώπων.

Τα εξέχοντα χαρακτηριστικά στοιχεία της Παναγίας των Παρισίων είναι το κωδωνοστάσιό της που ανεγέρθηκε τον 19^ο αιώνα και οι τερατόμορφες υδρορροές, τα διάσημα gargouilles, δηλαδή τα αγάλματα- δαίμονες που είναι τοποθετημένα στα ψηλά σημεία του ναού, εξυπηρετώντας διακοσμητικό και παράλληλα λειτουργικό σκοπό, αφού πρόκειται για υδρορροές που προστατεύουν τα εξωτερικά τοιχώματα του ναού από το νερό της βροχής. Η πύλη του ναού γοητεύει τον επισκέπτη με τον τεράστιο Ρόδακά της. Επίσης εξαιρετικά είναι τα γλυπτά που κοσμούν το ναό, όπως και οι παραστάσεις επάνω στο βιτρό γυαλί των παραθύρων.

Υπάρχουν συνολικά τριανταεπτά αναπαραστάσεις της Παναγίας είτε σε γλυπτά, είτε σε ζωγραφική ή σε βιτρό αναπαραστάσεις. Η μεγαλύτερη καμπάνα του ναού ζυγίζει 13.000 κιλά και μπορούμε έτσι να φανταστούμε πόσο η ηχητική υποβλητικότητα ενισχύει το αρχιτεκτονικό αυτό αριστούργημα. Σ τις 2 Δεκεμβρίου του 1804 στο ναό της Παναγίας των Παρισίων στέφθηκε αυτοκράτορας ο Ναπολέων Βοναπάρτης.

6. Ο Πύργος του Άιφελ, Παρίσι, Γαλλία: Η Γαλλία φιλοξενεί εξαίσια μνημεία Αναγεννησιακής αρχιτεκτονικής όμως είναι ο μεταλλικός πύργος του Άιφελ που κατέλαβε τον τίτλο του πιο αναγνωρίσιμου μνημείο της Γαλλίας και εξακολουθεί να είναι το πιο τιμώμενο αξιοθέατο της γαλλικής πρωτεύουσας. Ο 19^ος αιώνας νοηματοδοτήθηκε από τη φρενίτιδα της βιομηχανικής επανάστασης στην καρδιά της Ευρωπαϊκής ηπείρου. Μέσα στο πνεύμα αυτό η φαντασία των μηχανικών βρισκόταν σε έξαψη. Την εποχή εκείνη, ο Γάλλος μηχανικός Γκιστάβ Άιφελ κατασκεύαζε σιδηροδρομικές γέφυρες με τόξα, γεφυρώνοντας βαθιά φαράγγια, ενώ παράλληλα είχε αφοσιωθεί στη μελέτη των μεταλλικών πύργων μεγάλου ύψους για τη στήριξη γεφυροζευγμάτων. Με την ολοκλήρωση της μελέτης των βάθρων της γέφυρας του Γκαραμπί, οι μηχανικοί και στενοί συνεργάτες του Άιφελ, Εμίλ Νουγκιέ και Μορίς Κεσλέν συνέλαβαν την ιδέα της κατασκευής ενός πύργου 300 μέτρων.

Το πρωτόλειο σχέδιο του πύργου συντάχθηκε από τον Κεσλέν στις 6 Ιουνίου του 1884 και, αν και διέφερε σημαντικά από το μεταγενέστερο δημιούργημα περιλάμβανε πολλά από τα θεμελιώδη χαρακτηριστικά του εμβληματικού μεταλλικού κατασκευάσματος. Το 1886 ο Άιφελ επανήλθε και ξεκίνησε την πραγμάτωση της ιδέας του πύργου των 300 μέτρων, παρουσιάζοντάς την στον Υπουργό Βιομηχανίας και Εμπορίου Εντουάρ Λοκρουά, ο οποίος την ενέκρινε στις 12 Ιουνίου του 1886 με τη μορφή σχεδίου. Η σύμβαση για την κατασκευή του Πύργου υπογράφηκε στις 8 Ιανουαρίου του 1887 και οι εργασίες ανέγερσης ξεκινούν χωρίς χρονοτριβή προκειμένου το βιομηχανικό θαύμα να είναι έτοιμο την άνοιξη του 1889, όταν δηλαδή θα άνοιγε τις Πύλες της η Διεθνής Έκθεση της Γαλλίας και η χώρα θα γιόρταζε την εκατονταετηρίδα από τη Γαλλική Επανάσταση. 26 Ιανουαρίου ξεκινούν οι εκσκαφές των θεμελίων για να ολοκληρωθούν τον Ιούνιο του 1887, και αμέσως ξεκινά η κατασκευή του μεταλλικού σκελετού που ολοκληρώνεται στον Μάρτιο του 1889.  Η εγκατάσταση  του Πύργου υλοποιείται την 1^η Ιουλίου του 1887, ο πρώτος όροφος ολοκληρώνεται την 1^η Απριλίου του 1888, ο δεύτερος στις 14 Αυγούστου του 1888 και ο τρίτος και τελευταίος όροφος αποπερατώνεται στις 24 Φεβρουαρίου του 1889. Κατά τη διάρκεια μίας επίσημης τελετής, στις 31 Μαρτίου του 1889 ο Άιφελ υψώνει για πρώτη φορά τη γαλλική σημαία στην κορυφή του δημιουργήματός του.  Έως τις 30 Απριλίου του 1931 ο Πύργος του Άιφελ ήταν το υψηλότερο κτίριο στον κόσμο μέχρι την ανέγερση του ουρανοξύστη Κράισλερ στη Νέα Υόρκη. Στη Γαλλία ωστόσο ο Πύργος εξακολουθεί να έχει την πρωτοκαθεδρία του υψηλότερου κτιρίου.

(Το αφιέρωμα συνεχίζεται στο επόμενο άρθρο. Μείνετε συντονισμένοι…)

Συντάκτης: Saky Koulibaly,

Influence:

Αρθρογράφος του flowmagazine.gr.