Εκτός από τη δύσκολη καθημερινότητα, την εργασία, την οικογένεια και τις υποχρεώσεις, προστίθεται μία ακόμη επαχθής δουλειά: η διαχείριση των …
Εθισμός στα φίλτρα
Ποιος μπορούσε ποτέ να φανταστεί ότι μία καλοκαιρινή βόλτα μπορεί εύκολα να μετατραπεί σε μία εικόνα που παραπέμπει σε πασαρέλα μόδας;
Πόσο συχνό είναι να μην αναγνωρίζουμε το είδωλο που ποζάρει στη φωτογραφία την ώρα που η υπόλοιπη παρέα απολαμβάνει τον καφέ σε ένα μαγαζί; Ο καθένας βέβαια έχει δικαίωμα να εκφράζεται όπως θέλει, όμως πόσο πραγματική ή φανταστική είναι μία ζωή που μοιράζεται μεταξύ ανθρώπων και οθόνης;
Κι όμως είναι η νέα πραγματικότητα των Social Μedia ή μέσων κοινωνικής δικτύωσης, που αποτελούν πλέον την καθημερινότητα πολλών ανθρώπων. Πέρα από την επιρροή που ασκεί η νέα μόδα σε όλους μας, ας ξεκαθαριστεί πως κατά βάση αποτελεί εργαλείο κι όπως κάθε εργαλείο έτσι κι αυτό, έχει τις δικές του οδηγίες χρήσης, ώστε να προσφέρει αυτά για τα οποία έχει δημιουργηθεί. Η υπέρμετρη κι αλόγιστη χρήση είναι που το καθιστά επικίνδυνο και αιτία αλλοτρίωσης χαρακτήρων, εικόνας και εμφάνισης.
Σε πολλές περιπτώσεις τα Social αποτελούν μία μορφή δηλητηρίου στη ζωή των ανθρώπων και κυρίως των εφήβων, μα όπως σε κάθε τέτοια περίπτωση, σημασία έχει η δοσολογία, όταν φτάνει πια στην κατάχρηση. Η υπερβολή σε όλα τα επίπεδα μπορεί να αποβεί μοιραία κι αντί για ευχαρίστηση να φέρει μιζέρια ή καταθλιπτικές τάσεις.
Facebook, Messenger, Twitter, Instagram και Tik Tok χαλαρώνουν τους χρήστες από το άγχος, τους ενημερώνουν και τους δίνουν τη δυνατότητα δημιουργίας δεσμών, ανταλλάσσοντας εικόνες, βίντεο κι αναρίθμητες συζητήσεις. Ωστόσο, απομακρύνουν από τη γνήσια επικοινωνία και τη σύναψη κοινωνικών σχέσεων, καθιστώντας τους φανατικούς χρήστες υποχείρια μιας εικονικής πραγματικότητας.
Οι στόχοι έχουν αλλάξει, ενώ το «να αρέσουμε» φαίνεται να διεκδικεί την πρωτιά. Φωτογραφίες που σκαλίζονται για να μας αδυνατίζουν, να μας ομορφαίνουν, να μας αλλάζουν χρώμα στα μάτια, στα ρούχα και στα μαλλιά είναι η διαφυγή ή καλύτερα, η κρυψώνα του καθενός μας.
Χτίζουμε λιθαράκι λιθαράκι μία ζωή που δεν μας ανήκει, δεν προβάλλει πτυχές μας και κυρίως δεν μας αρμόζει.
Πολύς χρόνος σ’ έναν καναπέ, να παρακολουθούμε προστατευόμενοι πίσω από μία οθόνη, τη ζωή άλλων ανθρώπων που στόχος τους είναι να προβάλουν όσα λογικά θα ήθελαν να έχουν κι όχι αυτά που πραγματικά έχουν.
Μα αναρωτιέμαι, αφού έχω την ανάγκη να δείξω κάτι άλλο από αυτό που ισχύει στ’ αλήθεια, γιατί δεν διαθέτω αυτόν το χρόνο που ασχολούμαι να βάζω φίλτρα στις φωτογραφίες μου, για να κάνω την καθημερινότητά μου έτσι όπως θέλω;
Εικονικοί φίλοι λοιπόν, που μετρούμε την αφοσίωσή τους με τα «like» τους. Αφού σε αυτόν τον «νέο κόσμο», σημασία έχει να αρέσει η φωτογραφία, το σχόλιο και το τραγούδι που έχει αναρτηθεί. Είναι η εμμονή που πιάνει τον καθένα να γεμίσει τις ώρες του με κάτι πιο ενδιαφέρον, όπως να εντυπωσιάζει και να προσελκύει.
Τι σημασία έχει όμως να βιώσει κάποιος μια τέτοιου είδους αποδοχή; Να μπλέξει ενδεχομένως, μιας και δεν γνωρίζει πάντα την αλήθεια πίσω απ’ την οθόνη; Να κρίνει χωρίς γόνιμο δια ζώσης διάλογο; Να μην αναγνωρίζεται σχεδόν σε μια φωτογραφία ή να λες… «Πω πως άλλαξε, ομόρφυνε και μάλλον περνάει καλά».
Σημασία είχε, έχει και θα ‘χει η αυθεντικότητα, ο εσωτερικός κόσμος, η προσωπικότητα και η αξία των σχέσεων. Η ορθή και με όρια χρήση επιφέρει θετικά αποτελέσματα, διευρύνει ορίζοντες γνώσεων και επικοινωνίας και καθιστά τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης εργαλείο στα χέρια μας.
Ας επικεντρωθούμε στο «είναι» και όχι στο «φαίνεσθαι» των ανθρώπων, δημιουργώντας αληθινές φιλίες και σχέσεις και όχι συνθήκες επισκιασμένες με «φίλτρα» και τάχα κοινά ενδιαφέροντα. Κανένα αληθινό συναίσθημα δεν εκφράζεται σε μια οθόνη, καμιά όμορφη βόλτα στην εξοχή και παραγωγική συνάντηση.
Διαβάστε επίσης: Είσαι πραγματικά ελεύθερος/η;
Είναι αναγκαίο να κρινόμαστε βάση του χαρακτήρα μας και των πράξεών μας κι όχι βάση ενός προφίλ και στερεότυπων φράσεων, που δήθεν μας εκφράζουν. Ίσως να μην γίνουμε ποτέ, όπως όλους αυτούς που ακολουθούμε στα Social media, ούτε να αποκτήσουμε όλα όσα μας διαφημίζουν, εκμεταλλευόμενοι τη λανθασμένη αντιμετώπισή μας, αλλά ποιος νοιάζεται; Σημασία έχει να είμαστε εμείς, αυθεντικοί, ψυχικά υγιείς και πνευματικά ελεύθεροι για να αλλάξουμε ό,τι πραγματικά δεν μας αρέσει, φιλτράροντας όσα κυκλοφορούν εκεί έξω, σ’ έναν κόσμο που αξίζει να ζήσουμε.
