Εθισμός κι απεξάρτηση από το διαδίκτυο
Είναι ίσως η πιο διαδεδομένη μορφή εθισμού αυτή τη στιγμή παγκοσμίως. Παιδιά κολλημένα μπροστά σε οθόνες και εικονικούς, ψεύτικους κόσμους. Ο εθισμός των παιδιών μας στο Διαδίκτυο είναι ένα σύμπτωμα κι όχι η ίδια η ασθένεια. Πώς θα βοηθήσω το παιδί μου να ζήσει στον αληθινό κόσμο και να βιώσει το μεγαλείο της πραγματικής ευτυχίας;
Σίγουρα όταν τα πράγματα είναι αρκετά σοβαρά ή όταν αισθανόμαστε αδύναμοι να χειριστούμε την κατάσταση, πρέπει να στραφούμε σε ειδικούς. Οικογενειακοί σύμβουλοι, ψυχολόγοι και θεραπευτικά κέντρα που ειδικεύονται στον εθισμό στο Διαδίκτυο θα μας στηρίξουν στην προσπάθειά μας και θα μας καθοδηγήσουν σωστά. Η ευτυχία στο οικογενειακό περιβάλλον θα επανέλθει όταν η οικογένεια ανακτήσει τις ισορροπίες της και λειτουργήσει ομαλά.
Πώς θα βοηθήσω το παιδί μου να ξεκολλήσει από το Διαδίκτυο; Παρακάτω ακολουθούν μερικές πρακτικές συμβουλές που συγκεντρώσαμε μετά από έρευνα και σας τις προτείνουμε για να σας βοηθήσουν στην δύσκολη αυτή προσπάθεια.
- Τοποθετούμε τον υπολογιστή έξω από το δωμάτιο του παιδιού, σε κάποιο κοινόχρηστο γραφείο ίσως, ειδικά όταν το παιδί είναι πολύ μικρής ηλικίας. Έτσι αποφεύγεται και ή απομόνωση του παιδιού.
- Θέτουμε όρια στη χρήση του Διαδικτύου. Όρια που αφορούν στο χρόνο ενασχόλησης με το Ίντερνετ αλλά και στο θέμα των ιστοσελίδων που επισκέπτεται το παιδί μας. Μπορούμε να γράψουμε κάποιους κανόνες σχετικά με τη χρήση του Διαδικτύου και να τους αναρτήσουμε σε πίνακα ανακοινώσεων για συνεχή υπενθύμιση, όπως κάνουμε και στο σχολείο.
- Ενημερώνουμε το παιδί για τους κινδύνους του Διαδικτύου με τρόπο ανάλογο της ηλικίας του ώστε ό,τι του λέμε να γίνεται απόλυτα κατανοητό. Το συμβουλεύουμε για τη σωστή αντίδραση σε περίπτωση που έρθει αντιμέτωπο με τέτοιο κίνδυνο. Το παιδί μας πρέπει να είναι υποψιασμένο ώστε να μπορεί να προστατέψει τον εαυτό του ή να τρέξει στους γονείς του αν του φανεί κάτι περίεργο.
- Συμμετέχουμε και βοηθάμε το παιδί μας στην πλοήγησή του στο Διαδίκτυο. Έτσι ενδιαφερόμαστε για το παιδί και τις ασχολίες του και δεν αισθάνεται μόνο του ή ανεξέλεγκτο.
- Φυσικά πρέπει να ενισχύσουμε και να προάγουμε την κοινωνικοποίηση του παιδιού μας. Το ενθαρρύνουμε να συναντήσει τους φίλους ή συνομήλικους συγγενείς, όχι φυσικά για να παίξουν βιντεοπαιχνίδια μαζί. Μπορούμε να οργανώσουμε μια εκδρομή στη φύση ή μια επίσκεψη σε έναν εκθεσιακό χώρο που θα τους ενδιαφέρει και θα είναι ελκυστικός για τα παιδιά.
- Κανονίζουμε οικογενειακές δραστηριότητες. Αφιερώνουμε χρόνο στα παιδιά μας που μπορούμε να διασκεδάσουμε όλοι μαζί. Όχι να πίνουμε εμείς καφέ και τα παιδιά να παίζουν μόνα τους. Μια βόλτα με ποδήλατα, ή ένα παιχνίδι μπάσκετ, μια βαρκάδα, ένα απλό πικ- νικ ή ακόμα χειροτεχνίες κι εργαστήρια στο σπίτι είναι πολύ καλές λύσεις και πολύ διασκεδαστικές.
Παροτρύνουμε τον παιδί να ασχοληθεί με τον αθλητισμό. Οι ομαδικές δραστηριότητες και τα χόμπυ το βοηθούν να κοινωνικοποιηθεί και να διατηρεί μια ισορροπία σε πνεύμα και σώμα.
- Μιλάμε στα παιδιά μας και τους δίνουμε προσοχή και σημασία. Ακούμε τους προβληματισμούς τους και τα συμβουλεύουμε. Αν δεν το κάνουμε αυτό θα αναζητήσουν παρηγοριά και συμβουλές από αγνώστους και αναξιόπιστες πηγές στο Διαδίκτυο.
- Τέλος δίνουμε το σωστό παράδειγμα. Για τα παιδιά μας είμαστε υπόδειγμα συμπεριφοράς και η επιρροή που ασκούμε πάνω τους είναι τεράστια. Δεν περνάμε λοιπόν οι ίδιοι ώρες ατελείωτες κολλημένοι στον υπολογιστή. Μια καλή ιδέα για πιο αποφασιστικούς και τολμηρούς είναι να ορίσουμε μια ημέρα της εβδομάδας κατά την οποία θα κλείνουν ο υπολογιστής, το τάμπλετ ή το κινητό τηλέφωνο. Μια ημέρα ελεύθερη από το Διαδίκτυο. Θα εκπλαγείτε με το πόσο εφευρετικοί θα γίνετε ώστε να βρείτε λύσεις για καλοπέραση και διασκέδαση.
Για άλλη μια φορά θα επισημάνουμε πως η πρόληψη σώζει ζωές. Μην υποτιμάτε τη δύναμη του Διαδικτύου. Ένα παιδί κολλημένο σε μια οθόνη δεν είναι αστείο θέαμα, ούτε χαριτωμένο. Οι κίνδυνοι παραμονεύουν παντού και πάντα. Εμείς σαν γονείς πρέπει πάντα να τους προλαβαίνουμε και να τους πολεμάμε!
