Πόσες φορές μετανιώσατε για κάτι που δεν κάνατε; Για κάτι που δειλιάσατε ή νιώθατε ότι δεν έχετε τη ψυχική δύναμη …
Επτά φορές κι αν πέσεις, οκτώ να σηκωθείς!
Μια ιαπωνική παροιμία λέει «Επτά φορές κι αν πέσεις, οκτώ να σηκωθείς ». Είναι μια παροιμία που, κατά την γνώμη μου, συμπυκνώνει το νόημα της ζωής. Ή αν θέλετε, το νόημα της δικής μου ζωής. Ο, τι και να μας συμβεί στην ζωή, χρειάζεται να αντλούμε δύναμη από μέσα μας και να προχωρούσε μπροστά. Φυσικά έχουμε και εναλλακτικές επιλογές: να πέσουμε κάτω και να παραμένουμε εκεί ή … να σερνόμαστε.
Άπειρες αναποδιές μπορεί να μας συμβούν
Σκεφτείτε πόσα δυσάρεστα γεγονότα ή καταστάσεις μπορούν να μας συμβούν ανά πάσα στιγμή:
- Να μας παρουσιαστούν – σοβαρά- προβλήματα υγείας
- Να αποτύχουμε σε «κρίσιμες» εξετάσεις για την ζωή μας
- Να απολυθούμε από την δουλειά μας
- Να μας χωρίσει ο/η σύντροφος μας
- Να τρακάρουμε στο δρόμο με το αυτοκίνητο μας
Η λίστα είναι απεριόριστη. Ο καθένας μπορεί να σκεφτεί αμέτρητες ατυχίες ή δυσάρεστα συμβάντα που μπορεί να του παρουσιαστούν. Έτσι δεν είναι;
Δεν φταίμε πάντα για ό,τι μας συμβαίνει
Μάλιστα πολλές φορές μπορεί απλά να πληρώσουμε και το λάθος κάποιου άλλου.
Για παράδειγμα, φανταστείτε να είστε σταματημένοι με το αυτοκίνητο σας σε ένα φανάρι και να σας τρακάρει από πίσω ένας αφηρημένος οδηγός που απλά άργησε να πατήσει το φρένο του. Εσείς φταίγατε; Όχι βέβαια. Αλλά εσείς θα πάτε νοσοκομείο. Τι θέλω να πω όμως;
Σημασία έχει το πώς διαχειριζόμαστε αυτό που μας συμβαίνει
Το τι μπορεί να μας συμβεί, δεν μπορούμε να το ελέγξουμε. Ή μήπως μπορούμε;
Μπορούμε να ελέγξουμε τις καιρικές συνθήκες; Τους άλλους ανθρώπους ή τα λοιπά άψυχα αντικείμενα; Η απάντηση είναι όχι. Αν αμφιβάλλετε, προσπαθείτε να τα ελέγξετε. Δεν θα τα καταφέρετε, εκτός και εάν έχετε… υπερφυσικές ικανότητες και ιδιότητες…
Οπότε σημασία έχει η αντίδραση μας σε ό,τι μας συμβαίνει. Αυτή τη σκέψη την είχε αναδείξει ο Ρωμαίος αυτοκράτορας και Στωικός φιλόσοφος Μάρκος Αυρήλιος. Από τα μεγαλύτερα πνεύματα που έχουν περάσει από αυτόν τον κόσμο, κατά την ταπεινή μου γνώμη. Έχουμε γράψει και ένα άρθρο για το έργο του, το οποίο μπορείτε να το διαβάσετε πατώντας εδώ.
Το σύμβολο της επιμονής και του δυναμισμού: Ο Φοίνιξ
Σε συνδυασμό με την σκέψη του Μάρκου Αυρηλίου, θα ήθελα να πάμε τώρα στην αρχαία ελληνική μυθολογία. Στο αγαπημένο μου μυθολογικό ον, τον Φοίνιξ. Το μυθολογικό πουλί που αναγεννάται από τις στάχτες του. Τι συμβολίζει λοιπόν ο Φοίνιξ;
Συμβολίζει την δύναμη που μπορούμε να αντλούμε από μέσα μας και να υπερβαίνουμε τις δυσκολίες της ζωής. Ακόμα δηλαδή και αν λυγίσουμε κάποιες στιγμές στη ζωή μας, να βρίσκουμε το θάρρος να «σηκωνόμαστε» και πάλι…
Το μυθολογικό πουλί έγινε κάποια στιγμή …στάχτες. Όμως επανήλθε δριμύτερο. Με περισσότερη ορμή, πείσμα και δυναμισμό. Έτσι και εμείς χρειάζεται να επανερχόμαστε στο προσκήνιο της ζωής.
«Ο, τι δεν με σκοτώνει, με κάνει πιο δυνατό»
Αυτή η φράση είναι γνωστή και σε πολλούς που δεν ασχολούνται με την φιλοσοφία. Αποδίδεται στον Νίτσε και έρχεται να «κουμπώσει» με όσα λέγαμε προηγουμένως.
Η νοοτροπία που φέρει μέσα της αυτή η φράση είναι πολύ δυναμική. Που τι σημαίνει ουσιαστικά; Σημαίνει πως ότι και αν μας συμβεί, από τη στιγμή που δεν μας σκοτώνει, θα χρειαστεί να το διαχειριστούμε με σθένος, όχι με λιγοψυχία.
Το τέλος της μέρας να μας βρίσκει πιο ισχυρούς εσωτερικά.
______________________
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Πώς να είστε πιο θαρραλέοι στη ζωή σας
______________________
Δεν υπάρχει περιθώριο για αυτολύπηση και μιζέρια
Δεν ζούμε για να λυπόμαστε τον εαυτό μας. Φυσικά έχουμε την δυνατότητα να ζούμε και για αυτό, όσο το επιτρέπουμε. Αλλά πόσο ικανοποιημένοι θα είμαστε στο τέλος της μέρας με τον εαυτό μας είναι το θέμα.
Μπορούμε να ζούμε και περήφανα όμως. Ποιος μας εμποδίζει να ζούμε έτσι, περά από τις περιοριστικές πεποιθήσεις μας; Ποιος μας εμποδίζει μετά από μια αποτυχία ή ατυχία στην ζωή μας να πούμε στον εαυτό μας ώριμα: «Ό,τι έγινε έγινε. Συνεχίζω δυναμικά. Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο»;
Tο να «καθόμαστε» στο πάτωμα της ζωής για καιρό και να μην «σηκωνόμαστε» μετά από οποιαδήποτε δυσάρεστη εξέλιξη, δείχνει έλλειψη αυτοσεβασμού. Τον εαυτό μας όμως χρειάζεται να τον αγαπάμε.
«Memento mori»
Θα κλείσουμε με αυτό το λατινικό ρητό που σημαίνει: «Θυμήσου, μια μέρα θα πεθάνεις». Τείνουμε να το ξεχνάμε αλλά μια μέρα θα καταλήξουμε εκεί που κατέληξαν όσοι δεν ζουν πια. Και αυτοί κάποτε ζούσαν όπως ζούμε σήμερα εμείς. Με τον ίδιο τρόπο κάποτε και μείς δεν θα είμαστε ζωντανοί.
Επομένως όσο ζούμε, ας ζήσουμε περήφανα, αξιοπρεπώς και με δυναμισμό. Ας «σηκωθούμε» όσες φορές χρειαστεί από το πάτωμα της ζωής. Και ας έχουμε κατά νου ότι τα εμπόδια είναι για τα υπερβαίνουμε και όχι για να μας καθηλώνουν.
