Πρέπει να επιτρέπεται η παρένθετη μητρότητα;
Κατ’ αρχήν να δώσουμε τον όρισμό της παρένθετης μητέρας. Ως παρένθετη μητέρα (δανεισμός μήτρας), ορίζεται η γυναίκα που κυοφορεί βρέφος το οποίο προορίζεται για άτεκνο ζευγάρι, το οποίο δεν έχει τη δυνατότητα τεκνοποίησης.
Χρήσιμες πληροφορίες
-
Στις αρχές του 2007 οι παρένθετες μητέρες φθάνουν τις 500 σε όλο τον κόσμο.
-
Η παρένθετη μητέρα απαγορεύεται σε Ιταλία, Ιράκ, Κίνα, Ισπανία, Γαλλία.
-
Στη χώρα μας η παρένθετη μητρότητα επιτρέπεται υπο όρους που προβλέπονται στο άρθρο 1458ΑΚ και υφίσταται στην Ελλάδα απο το 2005, οπότε και μπήκε σε εφαρμογή η σχετική νομοθεσία του Υπουργείου Υγείας. Οι προυποθέσεις για να χορηγηθεί άδεια, είναι αρχικά η γυναίκα που θέλει το παιδί, να μην μπορεί αποδεδειγμένα να κυοφορήσει, αλλά να βρίσκεται σε ηλικία αναπαραγωγής, ενώ η γυναίκα που θα κυοφορήσει το έμβρυο, δηλ. η παρένθετη, να είναι και αυτή κατάλληλη απο πλευράς υγείας για να κυοφορήσει.
-
Στο δικαστήριο πρέπει να προσκομίζεται έγγραφη συμφωνία, χωρίς όμως αντάλλαγμα μεταξύ των μερών, που να δηλώνει ότι τα γονιμοποιημένα ωάρια που εμφυτεύονται στη μήτρα της κυοφόρου, δεν θα ανήκουν στην ίδια. Επίσης η γυναίκα που επιθυμεί το παιδί και η κυοφόρος πρέπει να είναι κάτοικοι Ελλάδος.
-
Βέβαια αυτό μπορεί να εφαρμόζεται εδώ, αλλά τα ζευγάρια που έχουν την οικονομική δυνατότητα μπορούν με ελαστικότερους όρους να βρούν παρένθετη μητέρα στο εξωτερικό. Το γενετικό υλικό προέρχεται απο τους βιολογικούς γονείς, αλλά μπορεί να ειναι και από δότες απο Τράπεζα σπέρματος ή ωαρίων. Αυτό όμως μονο στο εξωτερικό.
Από ηθικής και πρακτικής απόψεως
Είναι λογικό η παρένθετη μητέρα να θελήσει να λάβει απο το ζευγάρι αμοιβή γι’ αυτό που προσφέρει, το οποίο είναι επικίνδυνο και έχει αυξημένο αίσθήμα ευθύνης; Ας μην ξεχνάμε ότι κυοφορεί η παρένθετη μητέρα ένα παιδί που δεν είναι δικό της και συμμετέχει σε μια διαδικασία πολύπλοκη ιατρικά και συναισθηματικά. Επίσης η διαδικασία και απο κοινωνικής άποψης είναι προβληματική. Οπότε θεωρώ λογικό να έχει μια οικονομική απολαβή. Αλλά το συναίσθημα πληρώνεται;
Συνήθως παρένθετες μητέρες γίνονται φτωχές γυναίκες για την όποια αμοιβή, την οποία ο Νόμος δεν θίγει, διότι αυτή η δικαιοπραξία αντιβαίνει στα χρηστά ήθη.
Δεν αντιβαίνει όμως τα χρηστά ήθη και είναι απολύτως θεμιτό, η παροχή χρημάτων απο το ζευγάρι που θέλει το παιδί, στα έξοδα του γιατρού, της κλινικής και της επέμβασης.
Στο εξωτερικό μπορεί να βρεί κανείς πιο εύκολα παρένθετη μητέρα, όμως υπάρχουν κυκλώματα μαύρης αγοράς που αν κάποιος πέσει στα δίχτυα τους, μπορεί να εκβιαστεί.
Είναι σωστό να γνωρίζει κάποιος την παρένθετη μητέρα λοπόν για να μην πέσει θύμα εκμετάλλευσης.
Όποιος είναι αρκετά εύπορος μπορεί να ταξιδέψει στο εξωτερικό και να συνάψει τη σύμβαση με τους όρους που αυτός επιθυμεί. Οποιος όμως δεν είναι ιδιαίτερα εύπορος αλλά θέλει απεγνωσμένα απογόνους, ή θα πρέπει να βρεί κάποια γυναίκα πρόθυμη να θυσιαστεί (πολλές φορές συγγενικό άτομο), ή θα αναγκαστεί να ψάξει για παρένθετη μητέρα στη μαύρη αγορά που είναι απολύτως σίγουρο πως θα εμφανιστεί. Επειδή δε οι συμβάσεις δεν θα εφαρμόζονται απο τα δικαστήρια, αλλοίμονο στις φτωχές γυναίκες που δεν θα πληρωθούν ποτέ όλο το ποσό το οποίο τους υποσχέθηκαν και στα φτωχά ζευγάρια που θα πέσουν θύματα των διαφόρων μαφιόζων που θα τους ζητούν όλο και περισσότερα χρήματα για μην διακόψουν απότομα την κύηση.
Ο νομικός πατερναλισμος όμως ακόμα και μέσα απο το κράτος δικαίου, αποτελεί κίνδυνο, διότι υποκρύπτει την απόρριψη της βασικής δημοκρατικής αρχής που λέει ότι κανένας δεν νομιμοποιείται να πεί σε έναν ενήλικο άνθρωπο πως δεν μπορεί να κάνει με τη ζωή του αυτό που ο ίδιος θεωρεί καλό για τον εαυτό του.
Εν κατακλείδι, η παρένθετη μητέρα είναι μια πρακτική που βασίζεται στην ανιδιοτέλεια και σε αλτρουιστικά κίνητρα.
