Επείγουσα ανάγκη ελέου, του Θανάση Βαλτινού
Κατ’ αρχάς, ο τίτλος του βιβλίου, “Επείγουσα ανάγκη ελέου”, ξενίζει. Το μάτι διαμαρτύρεται· κάτι δεν πάει καλά με την τελευταία λέξη. Εννοεί ελέους, οπότε λείπει το τελικό σίγμα ή ελαίου, οπότε λείπει η δίφθογγος; Η απάντηση βρίσκεται στο ομότιτλο, τελευταίο διήγημα της συλλογής.
ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ αναφέρει το εξώφυλλο. Σύντομα, κάποια, πολύ σύντομα. Μερικά όχι ακριβώς διηγήματα· θα μπορούσες να τα πεις στιγμιότυπα ή περιστατικά. Όλα όμως εξίσου γοητευτικά στην πυκνότητα και στην ποικιλότητά τους.
Ποικιλία στη μορφή: ερωταποκρίσεις ανάκρισης, επιστολές -γιου προς μητέρα, παλιάς ερωμένης προς τον αγαπημένο της- διηγήσεις σε πρώτο ή σε τρίτο πρόσωπο, σε ενεστώτα ή αόριστο χρόνο, αναμνήσεις. Όταν μιλάνε απλοί άνθρωποι, οι προτάσεις γίνονται σύντομες.
Ποικιλία και στη θεματολογία, που καλύπτει ένα ευρύ φάσμα από την ελληνική κοινωνία.
Ο ερωτισμός διάχυτος και παρόν σε αρκετά από τα διηγήματα. Μικρό δείγμα στο κείμενο του οπισθόφυλλου:
Υπόμνηση της μοναδικής μας εξόδου στην Αρκαδία.: το γεύμα στο χάνι Κοσκινά στο Δραγούνι και ύστερα το κατέβασμα στην πηγή που ανάβλυζε χαμηλότερα μέσα στα βούρλα. Εκείνη η τεράστια σιγαλιά και εγώ από θέση υπτία, με τους μηρούς έκθετους στην ψύχρα του δειλινού να βυθομετρώ τον ατέρμονα διάφανο ουρανό.
Τέλη Σεπτεμβρίου – του πρώτου μας.
Το λεπτό χιούμορ δεν λείπει, όπως στη σελίδα 86, “…μας είπε να μην τραβιέμαι, να μετράει εκείνη τις μέρες της. Έτσι κάναμε τον Δημήτρη”.
Όλα τα διηγήματα της συλλογής έχουν δημοσιευτεί κατά το παρελθόν σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά κατά την τελευταία δεκαετία.
Για τον πολυβραβευμένο και πασίγνωστο συγγραφέα δεν χρειάζεται να πούμε πολλά. Είναι μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και πρόσφατα Πρόεδρός της.
Μία ακόμη προσεγμένη έκδοση του βιβλιοπωλείου της Εστίας με 125 σελίδες.
«Ο συνεργάτης μας κ. Άρης Γαβριηλίδης είναι συγγραφέας και εικαστικός. Περισσότερα για αυτόν και το έργο του εδώ.»
