Ένα κάστρο από βαμβάκι σε μία ιερή πόλη

Πιστεύετε ότι ένα κάστρο από βαμβάκι μπορεί να μην υπάρχει μόνο στα παραμύθια;

“Pamukkale”, η λέξη αποτελείται από το πρώτο μέρος “pamuk” που σημαίνει βαμβάκι και “kale” που σημαίνει κάστρο. Ένα κάστρο από βαμβάκι, το οποίο προστατεύει η UNESCO και υψώνεται στη γειτονική μας Τουρκία. 

Μια φυσική θερμή πηγή πλούσια σε στοιχεία και ανάμεσα σε αυτά το ασβέστιο, με το πέρασμα των αιώνων, έντυσε μια ολόκληρη πλάγια στα λευκά έχοντας μήκος 2.700 μέτρα και ύψος 198 μέτρα, δημιουργώντας έτσι τους εντυπωσιακούς καταρράκτες ασβεστόλιθου.

Η κατάλληλη περιοχή όμως να το επισκεφτείτε είναι την άνοιξη, προκειμένου να είναι γεμάτες όλες οι φυσικές δεξαμενές νερό. Επίσης, επειδή είναι πολύ γνωστός προορισμός, με αυτόν τον τρόπο θα εξασφαλίσετε ότι θα αποφύγετε το peak season του. 

Η Ιστορία της Ιεράπολης

Βλέποντάς το από μακριά μοιάζει σαν πολλές λίμνες που σκαρφαλώνουν στην κορυφή ενός λόφου. Τέτοιο θέαμα θα ήταν αδύνατο να μην τραβήξει το ενδιαφέρον των αρχαίων μας προγόνων, με αποτέλεσμα η Δυναστεία των Ατταλιδών να εμπλουτίσει και πολιτισμικά αυτό το ονειρικό μέρος.

Δίπλα στις φυσικές πισίνες, με τις βελούδινες πέτρες, θα βρείτε την αρχαία πόλη που ιδρύθηκε από τον βασιλιά Ευμενή τον δεύτερο του Βασιλείου της Περγάμου, την Ιεράπολη. Η πόλη πήρε το όνομά της από την σύζυγο του μυθικού βασιλιά Τελέφου, ο οποίος θεωρείται ο πατέρας της Δυναστείας των Ατταλιδών.

Η πόλη έπεσε στη Ρωμαϊκή κατοχή το 133 π.Χ. Ένας σεισμός όμως, το 17 π.Χ. κατά την βασιλεία του Τιβερίου, κατέστρεψε ολοσχερώς την πόλη έχοντας την ανάγκη ανοικοδόμησης.

Τι πρέπει να δείτε;

Τα λουτρά της Κλεοπάτρας 

Δεν θα μπορούσαμε πάρα να φανταστούμε τη βασίλισσα της Αιγύπτου να αναδύεται από τα θερμά λουτρά, πατώντας πάνω στους πεσμένους κίονες και τα μάρμαρα, σαν μια δεύτερη Αφροδίτη.

Παρά την ονομασία όμως που φέρει αυτό το μέρος, δεν υπάρχει ιστορική αναφορά που να επιβεβαιώνει την παρουσία της Κλεοπάτρας σε αυτό το μέρος του κόσμου. Αυτό όμως δεν παύει να κάνει τα λουτρά της Ιεράπολης μια εξωπραγματική εμπειρία για τον επισκέπτη.

Πηγαίνοντας στα αποδυτήρια, αφήνετε τα ρούχα σας και την αίσθηση του χρόνου πίσω σας. Τα βαθυγάλανα νερά αυτής της όασης κυριολεκτικά σας καλούν. Η πρώτη αίσθηση με την υδάτινη επαφή είναι φαντασμαγορική καθώς ζεστό νερό σας αγκαλιάζει μόλις μπείτε. Εκεί κολυμπώντας θα δείτε από κάτω σας αρχαία ερείπια και πραγματικά είναι λες και μια κάψουλα του χρόνου σας πήγε πίσω στην αρχαιότητα.

Το μόνο που θα μπορούσατε να αποφύγετε για να μην αυξηθεί το budget σας τελευταία στιγμή είναι να αγοράσετε τα καλλυντικά τα οποία λέγεται ότι ήταν ίδια με εκείνα που η Κλεοπάτρα είχε στο μπουντουάρ της. 

Δεδομένου ότι ήταν ιστορικά αναληθές ότι βρέθηκε εκεί η Κλεοπάτρα και η κοσμητολογία του αρχαίου κόσμου δεν ήταν τόσο εξελιγμένη όσο του σύγχρονου, μπορείτε να αποφύγετε να αγοράσετε κάτι το οποίο χρησιμοποιεί τα αξιοθέατα ως μέσω branding.

Ιερός Ναός του Άδη 

Πλησιάζοντας στο Ναό, θα παρατηρήσετε ότι γύρω του περικυκλώνεται από περίφραξη. Η περίφραξη όμως, σε αντίθεση με τις περισσότερες περιπτώσεις, βρίσκεται εκεί να προστατέψει εσάς και όχι το Ναό!

Σε αυτό το σημείο είχαν χάσει τη ζωή τους τουρίστες. Δεν ήταν τυχαίο λοιπόν που ονομάζεται Ναός του Άδη. Εκεί από την αρχαιότητα παρατηρούνταν από τη στοά που δημιουργείτε ότι ζώα βρίσκονταν πεθαμένα, ακόμα και άνθρωποι. Αυτό όμως δεν προκαλείται από κάποια μεταφυσική δύναμη αλλά από τα δηλητηριώδη αέρια τα οποία βρίσκονται. 

Οι ιερείς εκμεταλλεύτηκαν το μέρος και το αφιέρωσαν στο Πλούτωνα, κρατώντας την ανάσα τους κατά τις προσφορές, προκαλώντας την έκπληξη των υπολοίπων που δεν γνώριζαν το μυστικό τους. Ως εκ τούτου, μόνο οι ιερείς εισέρχονταν στο Ναό χωρίς να χάσουν τη ζωή τους. Το άγαλμα που βρισκόταν μπροστά από τη στοά, έχει μεταφερθεί στο μουσείο δίπλα στα λουτρά, προκειμένου οι επισκέπτες να το δουν με ασφάλεια. 

Στο μουσείο όμως υπάρχουν πλάκες και ζωοφόροι, εξαιρετικά διατηρημένοι, που απεικονίζουν τον αυτοκράτορα Σέβηρο Σέπτημο σε πομπή με την οικογένεια του προς τους θεούς, τη ζωή του Διονύσου, από τη γέννηση έως και τα ταξίδια του στην Ασία. Μάλιστα υπάρχει ζωοφόρος στην οποία είναι εμφανές το άρμα του από λεοπαρδάλεις το οποίο το ακολουθούσαν οι θεοί Πάνας και Πρίαπος, μαζί με Βάκχες, το Σειληνό και σάτυρους. Η τελευταία εντυπωσιακότερη ζωοφόρος είναι εκείνη που απεικονίζει τη πομπή και θυσία στη θέα Άρτεμις και την τιμωρία της Νιόβης και των παιδιών της από τη θέα και τον αδερφό της, Απόλλωνα.

Αρχαίο Θέατρο 

Το θέατρο της Ιεράπολης χτίστηκε το 2ο αιώνα μ.Χ. από τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Αδριανό, κατά τη διάρκεια μιας περιόδου εκτεταμένης ανοικοδόμησης μετά τις καταστροφές που είχαν προκληθεί από τον σεισμό.

Αργότερα, το θέατρο ανακαινίστηκε κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Σεπτήμου Σεβήρου. Την εποχή εκείνη το θέατρο απέκτησε περίτεχνα ασβεστολιθικά και μαρμάρινα αγάλματα, που έμειναν να το κοσμούν στο πέρασμα των αιώνων. Συγκεκριμένα, το εσωτερικό του θεάτρου περιέχει μια από τις πιο ολοκληρωμένες και καλύτερα διατηρημένες συλλογές ελληνορωμαϊκών διακοσμήσεων θεάτρου στην Ανατολία.

Το 343 μ.Χ. τα scaenae ανακαινίστηκαν και η ορχήστρα τροποποιήθηκε, έτσι ώστε να μπορεί αν φιλοξενεί υδάτινες παραστάσεις. Scaenae ονομάζονταν τα περίτεχνα διακοσμημένα αρχιτεκτονική υπόβαθρα των ρωμαϊκών θεάτρων.

Οι προσόψεις συχνά έμοιαζαν με εκείνες των αυτοκρατορικών ανακτόρων και υπήρχαν μόνιμη διακόσμηση και στέγαστρα. Συνήθως υπήρχαν τρεις είσοδοι αλλά εξαίρεση αποτέλεσε το θέατρο της Παλμύρας έχοντας πέντε εισόδους. 

Το θέατρο της Ιεράπολης μπορούσε να φιλοξενήσει έως και 15.000 θεατές, έχοντας σαράντα πέντε σειρές καθισμάτων χωρισμένες σε δύο διαζώματα. Στο κέντρο του κάτω κοίλου δεσπόζει ένα περίτεχνο σκαλισμένο, κυρτό, τιμητικό κάθισμα που εκτείνεται σε όλο το πλάτος της τετάρτης σειράς. Τα tribunalia ήταν οι θέσεις αξιωματούχων, ιερέων και σημαντικών καλεσμένων.

Επίσης, μην χάσετε την ευκαιρία να διαβάσετε από κοντά την επιγραφή που βρίσκεται στα πρώτα διαζώματα. 

“Ιεράπολις, πρώτη γη της ευρείας Ασίας, κυρά των Νυμφών, στολισμένη με ρυάκια και κάθε ομορφιά”.

Συντάκτης: Μελίτα Βασιλειάδου,

Influence:

Αρθρογράφος του flowmagazine.gr.