Εμείς, τα πρότυπα

Λέγεται ότι διαχρονικά οι κοινώς θεσπισμένοι και αποδεκτοί κανόνες αποτελούσαν και αποτελούν τα θεμέλια κάθε οργανωμένης κοινωνίας.

Οι γραπτοί και άγραφοι νόμοι παρουσιάζουν διαφορές όχι μόνο από τη μια χρονική περίοδο στην άλλη, αλλά και από τόπο σε τόπο.

Οι άτυποι νόμοι σχετίζονται με τεχνικές επικοινωνίας, τρόπους προσέγγισης και χαρακτηρισμούς.

Πρότυπα και επιλογές είναι που συνθέτουν τους κανόνες σε μια κοινωνία

Οι άνθρωποι αλλάζουν τον τρόπο με τον οποίο χειρίζονται τη γλώσσα και τη στάση τους απέναντι στους συνομιλητές τους, ανάλογα με τον επικοινωνιακό σκοπό που θέλουν να εκπληρώσουν κάθε φορά. Έχει παρατηρηθεί δηλαδή πως ο ίδιος ομιλητής, μπορεί να αναφερθεί στο ίδιο θέμα συζήτησης με πολλούς διαφορετικούς τρόπους.

Σύμφωνα με τους Potter και Wetherell, ο λόγος απαρτίζεται από λέξεις και εκφράσεις που παρέχει η κάθε κοινωνία και το άτομο καλείται να επιλέξει ποιες θα χρησιμοποιήσει ανά περίσταση, ανάλογα με τα κίνητρά του.

Τα ερμηνευτικά ρεπερτόρια είναι αυτά που σημασιοδοτούν τα όσα λέμε και το τί πετυχαίνουμε με τα λεγόμενά μας, σε προσωπικό επίπεδο αλλά και σε κοινωνικό.

Εν ολίγοις, όταν αλληλεπιδρούμε, επιλέγουμε και μάς κρίνουν.

Τα επιχειρήματά μας είναι αυτά που μπορούν να μας βγάλουν από τη θέση του “κατηγορουμένου”. Με τί κριτήρια όμως θεωρείται κάνεις σωστός ή λάθος;

Σύμφωνα με τον Ρομπερτ Κ.Μέρτον η σύγχυση και η ανομία προκαλούνται από το γεγονός ότι σε ορισμένες κοινότητες δεν υπάρχουν συγκεκριμένα πρότυπα.

Δηλαδή, οι κανόνες και οι πραγματικές συνθήκες στην κοινωνία συγκρούονται.

Βάσει γραπτών νόμων, άλλοι  έχουν προνόμια να μπορούν να είναι νόμιμοι, άλλοι όχι. Συνήθως οι περισσότερο δυνατοί διαμόρφωσαν και επέβαλλαν κανόνες που όμως απευθύνονταν και στους πιο αδύναμους.  Έτσι, οι λιγότερο προνομιούχοι δεν είχαν τις ίδιες ευκαιρίες για εξέλιξη.

(διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στην επόμενη σελίδα)

Συντάκτης: Σταματία Καλλιβωκά,

Influence:

Αρθρογράφος του flowmagazine.gr