Είμαι ενήλικας… Γιατί δεν αισθάνομαι ενήλικας
Για να κατανοήσει κανείς, αρχικά θα πρέπει να κάνουμε τον διαχωρισμό ανάμεσα στην κοινωνική ενηλικίωση και στην ηλικιακή ενηλικίωση.
Με την πρώτη έννοια αναφερόμαστε στην ψυχολογική αυτονομία, στην πνευματική ωρίμανση και στη δυνατότητα να αποφασίζουμε μόνοι για τους εαυτούς μας, να διαχειριζόμαστε μόνοι τον εαυτό μας, να κάνουμε τις δικές μας επιλογές και να αντιλαμβανόμαστε πλήρως ότι μόνο εμείς έχουμε την ευθύνη του εαυτού μας.
Συνήθως όλη αυτή η ψυχολογική ενηλικίωσή μάς οδηγεί να αναζητήσουμε μία πραγματικότητα στην οποία θα έχουμε ρόλους ενηλίκων, όπως αυτόν του εργαζόμενου ή του γονιού. Κατά συνέπεια απομακρυνόμαστε από τους γονείς μας και αναζητάμε νέα κοινωνικά σύνολα στα οποία θα έχουμε ρόλο ενηλίκου.
Από την άλλη πλευρά, η ηλικιακή ενηλικίωση αφορά μόνο τη βιολογική υπόσταση του όρου, ότι δηλαδή αποτελεί το πλήρες στάδιο ανάπτυξης ενός ατόμου.
Με λίγα λόγια ένα άτομο το οποίο είναι βιολογικά ενήλικο, δηλαδή έχει αναπτυχθεί πλήρως βιολογικά, είναι δυνατό να μην αισθάνεται ενήλικο, επειδή δεν έχει πραγματοποιήσει τη δυνατότητα να αποφασίζει για τον εαυτό του και να έχει την ατομική ευθύνη της ύπαρξής του, γεγονός που το καθιστά «ψυχολογικά ανήλικο».
Εκείνο που θα πρέπει να αναφερθεί είναι ότι στις μέρες μας η οικονομική και η συνοδός πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα καθιστά ολοένα και περισσότερο τους ανθρώπους να αδυνατούν να απομακρυνθούν από τα σπίτια των γονιών τους και να πάρουν την ευθύνη του εαυτούς τους ολοκληρωτικά. Παρόλα αυτά είναι απαραίτητο να γίνει ένας ακόμη διαχωρισμός σε αυτό το σημείο. Συγχέουμε την ψυχολογική ενηλικίωση με την οικονομική ανεξαρτησία και αυτό συμβαίνει γιατί το πρώτο συνεπάγεται και το δεύτερο τις περισσότερες φορές. Ωστόσο, δεν συνοδοιπορούν. Για παράδειγμα, ένα άτομο που είναι οικονομικά ανεξάρτητο και δεν ζει με τους γονείς του, οπότε φαινομενικά έχει «ενηλικιωθεί κοινωνικά» είναι δυνατό να μην αποφασίζει το ίδιο για τον εαυτό του και να μην κάνει τις δικές του επιλογές, πράγμα που σημαίνει ότι δεν είναι ψυχολογικά ενήλικο.
Κατά αναλογία λοιπόν, η οικονομική εξάρτηση δεν σημαίνει απαραίτητα και ψυχολογική ανηλικότητα. Ο καθένας είναι σε θέση να αποφασίζει για τον εαυτό του και έχει τη δύναμη κα το δικαίωμα να το κάνει. Οι επιλογές, οι πεποιθήσεις, οι αποφάσεις και το δικαίωμα στη ζωή είναι αγαθά που δεν εξαγοράζονται και δεν θα πρέπει και να επιχειρείται αυτό.
Στραφείτε προς τον εαυτό. Γνωρίστε τον και πλεύστε προς τον αυτοπροσδιορισμό σας.
«Το κείμενο αποτελεί μια συνεργασία του flowmagazine.gr με την κα Μιχαλοπούλου, Ψυχολόγο, BSc University of Crete. Για περισσότερα κείμενα της συγκεκριμένης αρθρογράφου πατήστε εδώ. Επικοινωνήστε με την κα Μιχαλοπούλου στο dimitra89mix@hotmail.com.»
