Εθελοντισμός – Αλτρουισμός : Δύο αλληλένδετες έννοιες
.jpg)
Ο εθελοντισμός είναι απαραίτητος στις μέρες μας καθώς κρίνεται εάν μπορούμε επιτέλους να είμαστε πιο κοντά ο ένας με τον άλλον. Θα περιορίσουμε τον ατομικισμό μας που λειτουργεί εις βάρος των συνανθρώπων μας. Παράλληλα, θα πρέπει να επιτρέψουμε να μας πλημμυρίζει το αίσθημα του αλτρουισμού όταν δραστηριοποιούμαστε εθελοντικά. Αυτό μας κάνει να αντιληφθούμε και να εισπράξουμε τα πολλαπλά ψυχικά και κοινωνικά οφέλη του εθελοντισμού.
Ο εθελοντισμός στις προηγμένες χώρες δεν έχει μεγάλο μέρος στη καθημερινότητα καθώς τηρείται το «δούναι και λαβείν». Δυσκολευόμαστε να σκεφθούμε το ενδεχόμενο της εθελοντικής προσφοράς μας στο κοινωνικό σύνολο χωρίς να ζητάμε apriori ανταλλάγματα.
Το να συγκεντρώσεις είδη πρώτης ανάγκης και να τα δώσεις σε άπορες οικογένειες σου δίνει ένα πρώτο αναγκαστικό «αντάλλαγμα». Αποκτάς σημαντική αυτοπεποίθηση θεωρώντας τον εαυτό σου σημαντικό μέρος της κοινωνίας. Το να βρεις δουλειά σε έναν άνεργο και να συμβουλέψεις σωστά ένα παιδί αποτρέποντάς το στο να παρατήσει το σχολείο σε κάνει να νιώθεις πως παίρνεις πολύ σημαντικές αποφάσεις για το καλό των συνανθρώπων σου. Παράλληλα αποκτούν οι αποφάσεις του ιδιαίτερη βαρύτητα τόσο για εσένα όσο και για τους γύρω σου.
Μέσω της εθελοντικής δραστηριότητας διευρύνουμε το φιλικό μας περιβάλλον. Με τη χρήση του διαδικτύου μπορούμε, με λιγότερο κόπο και χρόνο να συνδράμουμε καθημερινώς στον εθελοντισμό. Ο εθελοντισμός θεωρείται για κάποιους ως στοιχείο του χαρακτήρα μας. Αν κάποιος κατέχει μέσα του το στοιχείο της αλληλοβοήθειας είναι πιθανότερο και ευκολότερο να συμμετέχει στις εθελοντικές δράσεις της περιοχής του. Ακόμη, ορισμένες εταιρίες λαμβάνουν πολύ θετικά το εθελοντικό στοιχείο όταν αυτό αναγράφεται στα βιογραφικά των μελλοντικών τους υπαλλήλων.
Η απλή καθημερινή επιλογή «προσφέρω στο συνάνθρωπο» μας δημιουργεί ποικίλα θετικά συναισθήματα και ψυχικά οφέλη όπου μέσω του αλτρουισμού ενισχύονται πολυδιάστατα. Πρόσφατες μελέτες με αμερικανούς εθελοντές έδειξαν πως οι άνθρωποι αυτοί μείωσαν κατά πολύ το καθημερινό τους άγχος, ενισχύθηκε η προσωπικότητά τους μέσω της εθελοντικής συμμετοχής τους στα κοινά και αναβαθμίστηκε ο αυτοσκοπός τους. Για να διατηρήσουμε, όμως, υψηλά την εθελοντική μας δραστηριότητα πρέπει να ακολουθήσουμε ορισμένες τακτικές.
Η τήρηση αρχείου εθελοντικών δραστηριοτήτων όπως και η μόνιμη βοήθεια σε άπορους συνανθρώπους μας είναι από τις πρώτες εθελοντικές τακτικές που πρέπει να ακολουθούμε. Η ύπαρξη, η τήρηση προσχεδίου εθελοντισμού και η επικέντρωσή μας σε αυτό καθημερινώς, μας οδηγεί στη καλύτερη αυτοργάνωση μας. Τέλος, μια ακόμη τακτική είναι και η τοποθέτηση του εαυτού μας σε έναν «εξομοιωτή εθελοντισμού» μέσα από τον οποίο θα βλέπουμε όλα τα πιθανά πλάνα της εθελοντικής μας δράσης και τα αντίστοιχα οφέλη που προκύπτουν από αυτά.
Θεωρείται πως έχει έρθει η ώρα να ψάξουμε καλύτερα τον εαυτό μας και να βρούμε έναν «εθελοντή» που κρύβουμε μέσα μας. Η εποχή μας επιβάλει να το κάνουμε ώστε να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι και να καταλάβουμε επιτέλους πως δεν πρόκειται να προχωράμε σωστά όσο συνεχίζουμε να πατάμε στις πλάτες των διπλανών μας.
