Η λέξη ομοφοβία χρησιμοποιείται για να περιγράψει μία σειρά αρνητικών συμπεριφορών –μεταξύ αυτών σωματικής και λεκτικής βίας- σε άτομα με …
Διαμόρφωση σεξουαλικής ταυτότητας και ομοφοβία
Όλοι οι άνθρωποι στην παιδική ηλικία ερχόμαστε αντιμέτωποι με το ζήτημα της σεξουαλικής ταυτότητας. Πολλά παιδιά αντιλαμβάνονται την απάντηση εύκολα: «είμαι αγόρι γιατί παίζω με αυτοκινητάκια» ή «είμαι κορίτσι γιατί παίζω με κούκλες». «Ξέρω πώς να φέρομαι σαν αγόρι και τι επάγγελμα θέλω να ακολουθήσω όταν μεγαλώσω: αστυνομικός ή πυροσβέστης» και αντίστοιχα συμβαίνει και με τα κορίτσια.
Έχετε σκεφτεί όμως ότι υπάρχουν παιδιά τα οποία αυτοπροσδιορίζουν το φύλο τους γιατί έτσι τους λένε ή γιατί το περιβάλλον τους από μικρά παιδιά τους βομβαρδίζει μέσω πληροφοριών ή παιχνιδιών σχετικά με το πώς να είναι «σκληρότεροι» άντρες ή «νοικοκυρές και για σπίτι» οι κοπέλες όταν θα ενηλικιωθούν; Τα παιδιά αυτά μεγαλώνουν με την αντίληψη του «μη φοράς ροζ είσαι αγόρι» ή « εσύ δεν παίζεις με αυτοκινητάκια γιατί είσαι κορίτσι» και μένουν σιωπηλά, σκεπτικά και απομονωμένα. Έχουν κάτι να εκφράσουν αλλά φοβούνται ότι κανείς δεν είναι διατεθειμένος να τους ακούσει και να τους υποστηρίξει.
Με την ενηλικίωσή τους, λοιπόν, μερικά από αυτά τα άτομα θα προσπαθήσουν να αποκαλύψουν στους γονείς τους ότι είναι ομοφυλόφιλοι, γνωρίζοντας τις συνέπειες, αν το περιβάλλον δεν είναι δεκτικό, οι οποίες ενδέχεται να είναι κακοποίηση και κυρίαρχα συναισθήματα απογοήτευσης, ντροπής και θυμού από τους γονείς. Εκτός από τα συναισθήματα και τις πράξεις που θα προσλάβουν από το οικογενειακό τους περιβάλλον, τα ίδια ενδέχεται να αντιμετωπίσουν και από την κοινωνία. Τα άτομα αυτά δέχονται περίεργα βλέμματα σε μια έξοδό τους από το σπίτι, λόγω της εμφάνισής τους, του μακιγιάζ, της φωνής τους ή άλλων εξωτερικών χαρακτηριστικών, υβριστικά και υποτιμητικά σχόλια και πράξεις βίας. Έρχονται δηλαδή «πρόσωπο με πρόσωπο» με την διάκριση, το στίγμα και την ομοφοβία.
Επειδή στην κοινωνία αρέσει να χωρίζονται οι άνθρωποι σε κατηγορίες και ομάδες, θεμελιώνεται η διάκριση που περιλαμβάνει οποιεσδήποτε πράξεις που βλάπτουν τους άλλους. Ο λόγος είναι ότι ανήκουν σε μια συγκεκριμένη ομάδα, όπως δηλαδή συμβαίνει με τους ομοφυλόφιλους. Μέσα από τη διάκριση αυτή γεννιέται η ομοφοβία. Ο όρος δημιουργήθηκε από τον George Weinberg το 1969, ο οποίος ονομάζει ομοφοβία την εχθρότητα απέναντι στους ομοφυλόφιλους και τον τρόμο που νιώθει ένα άτομο όταν βρίσκεται κοντά τους.
Με αυτή του την ερμηνεία ο Weinberg έδωσε όνομα στις προκαταλήψεις και τα στερεότυπα ενάντια στους ομοφυλόφιλους. Χάρη σε αυτόν,το κοινωνικό πρόβλημα της ομοφοβίας έγινε ορατό, θέτοντας τις βάσεις για περεταίρω ακαδημαϊκή έρευνα πάνω σε ένα ζήτημα που ήταν υπό αμφισβήτηση. Ακολούθως, ολοένα και περισσότεροι σεξουαλικοί προσανατολισμοί και ταυτότητες φυλου έγιναν ορατοί και προστέθηκαν καινούριοι όροι, όπως η λεσβοφοβία, αμφιφοβία και τρανσοφοβία. Η εξέλιξη αυτή είναι πολύ σημαντική, επειδή στράφηκε η προσοχή σε συγκεκριμένες και πιθανά διαφορετικές όψεις των διακρίσεων, των προκαταλήψεων και της βίας που δέχονται οι λεσβίες, τα «αμφιφυλοφιλοι» και τα «τρανς» άτομα.
Η 17η Μαΐου έχει καθιερωθεί ως η Παγκόσμια Ημέρα κατά της Ομοφοβίας, Αμφιφοβίας και Τρανσοφοβίας, καθώς στις 17 Μαΐου το 1990 η ομοφυλοφιλία έπαψε να θεωρείται ασθένεια από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (Π.Ο.Υ) και περίπου την ίδια περίοδο καθιερώθηκε και ο όρος ΛΟΑΤΚΙ+ (στα αγγλικά LGBTQ+), κοινότητα από τις λέξεις, Λεσβία, Ομοφυλόφιλος, Αμφιφυλόφιλος, Τρανς, Κουίρ, Ιντερσέξ. Είναι μια μέρα ευαισθητοποίησης που οι άνθρωποι, όπως είπε ο Frances Allen στο βιβλίο του «Η διάσωση του φυσιολογικού», πρέπει να αναλογιστούν ότι η φύση απεχθάνεται την ομοιογένεια ενώ λατρεύει την εκκεντρική ποικιλομορφία. Σε μια υγιή κοινωνία απαιτούνται όλοι οι τύποι ανθρώπου και σε μια γεμάτη ζωή χρειάζεται όλη η παλέτα των συναισθημάτων.
