Η δυστυχία της παιδικής μας ηλικίας έχει άμεση σχέση με το είδος γονιών που γινόμαστε. Θεράπευσε τις πληγές σου πριν …
Διαγενεακό τραύμα: όταν τα παιδιά μας κληρονομούν τα δικά μας τραύματα
Ο όρος «διαγενεακό τραύμα» χρησιμοποιείται για να αναφερθεί στην υποσυνείδητη μετάδοση τραυματικών εμπειριών στις επόμενες γενιές και, κατά συνέπεια, στην κοινωνία.
Γνωρίζουμε ότι οι εμπειρίες των γονέων μας τους κάνουν αυτό που είναι, και με τη σειρά τους, μας κάνουν αυτό που είμαστε. Αλλά όπως αποδεικνύεται, υπάρχει μία ψυχολογική συνιστώσα στο πώς συμβαίνει αυτό, η οποία ονομάζεται διαγενεακό τραύμα.
Οι άνθρωποι της επόμενης γενιάς ανακαλύπτουν ότι εμφανίζουν τα συμπτώματα του τραύματος χωρίς να έχουν βιώσει οι ίδιοι το τραύμα. Οι τραυματικές εμπειρίες μπορούν να επηρεάσουν μεμονωμένα άτομα ή να επηρεάσουν ακόμα και ολόκληρη την οικογένεια. Χαρακτηριστικά παραδείγματα μπορεί να είναι η βία μέσα στην οικογένεια, οι απειλητικές για τη ζωή ασθένειες, τα ατυχήματα και η κακοποίηση στην παιδική ηλικία.
Ποιος επηρεάζεται από το διαγενεακό τραύμα;
Οποιοσδήποτε συγγενής με κάποιον με τραυματική εμπειρία – είτε στην ίδια γενιά, είτε στην άμεση οικογένεια, είτε στις επόμενες γενιές – μπορεί να εμφανίσει συμπτώματα. Και αν οι μελλοντικές γενιές δεν συνειδητοποιήσουν, δεν επεξεργαστούν και δεν θεραπευτούν πλήρως από το τραύμα, ο κύκλος μπορεί να συνεχιστεί για πάντα…
Οι επιπτώσεις του διαγενεακού τραύματος
Υπάρχουν ορισμένα στοιχεία που δείχνουν ότι το διαγενεακό τραύμα είναι ένας μοναδικός τύπος διαταραχής μετατραυματικού στρες (PTSD). Στην πραγματικότητα, τα μέλη της οικογένειας που βίωσαν το γεγονός εμφανίζουν συχνά συμπτώματα μετατραυματικής διαταραχής, τα οποία μπορεί να επηρεάσουν τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζονται τους στρεσογόνους παράγοντες και σχετίζονται ως φροντιστές.
Ωστόσο, για να διαγνώσει ένας κλινικός ιατρός τη διαταραχή μετατραυματικού στρες, το άτομο πρέπει να έχει γίνει άμεσα μάρτυρας ή να έχει βιώσει το τραύμα. Σε περιπτώσεις διαγενεακού τραύματος, τα συμπτώματα είναι αποτέλεσμα τόσο της γενετικής όσο και της κοινωνικοποίησης – και μπορούν να παρατηρηθούν σε όλες τις ηλικίες, από τα νήπια και τους εφήβους έως τους ενήλικες.
Τα συμπτώματα και οι επιπτώσεις του διαγενεακού τραύματος περιλαμβάνουν:
Σωματικά συμπτώματα (διάφορους πόνους, πεπτικές διαταραχές).
Άγχη, φοβίες
Αινιγματικές συμπεριφορές
Αδιαφορία
Ενοχή για καταστάσεις στις οποίες δεν εμπλέκονται
Ντροπή, είτε επειδή μπορεί να την βιώνει ο γονιός και να την μεταφέρει στο παιδί είτε διότι το παιδί νιώθει ότι ο γονιός του δεν το εμπιστεύεται
Ψυχολογικές διαταραχές, μαθησιακές δυσκολίες, εξαρτήσεις
Πώς σπάμε αυτόν τον φαύλο κύκλο
Όσο σκληρά και αν προσπαθούμε να προστατεύσουμε τα παιδιά μας από επώδυνες ή επικίνδυνες εμπειρίες, αυτό που συμβαίνει είναι τελικά εκτός του ελέγχου μας. Είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε ότι οι εμπειρίες του παρελθόντος μας ενημερώνουν για το ποιοι είμαστε και -ως αποτέλεσμα- για το πώς σχετιζόμαστε με τα παιδιά μας, είτε μας αρέσει είτε όχι.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο είναι ζωτικής σημασίας να κάνουμε ουσιαστική δουλειά με τον εαυτό μας. Αν βλέπετε τα συμπτώματα της παραπάνω ενότητας σε εσάς ή στα παιδιά σας, ίσως ήρθε η ώρα να απευθυνθείτε σε έναν ειδικό ψυχικής υγείας.
Περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη κατάσταση ψυχικής υγείας, το διαγενεακό τραύμα έχει πολλαπλασιαστικές, εκθετικές επιπτώσεις στις οικογένειες και την ευημερία τους. Εξαιτίας αυτού, η διακοπή της διαγενεακής μετάδοσης του τραύματος είναι ζωτικής σημασίας.
Για να γίνει αυτό, χρειάζεται ευαισθητοποίηση, θάρρος και υποστήριξη. Δεν είστε κακοί γονείς, είστε απλά πληγωμένοι και ήρθε η ώρα να αφήσετε το παρελθόν πίσω σας.
