Christopher McCandless: Ένας Αμερικάνος εξερευνητής

Ο Christopher McCandless γεννήθηκε το 1968 στην Καλιφόρνια και ήταν ακτιβιστής και εξερευνητής. Βρέθηκε νεκρός στην Αλάσκα, στα 24 του χρόνια, από πείνα και, πιθανώς, δηλητηρίαση, ενώ είχε κατασκηνώσει μόνος του σε ένα απομακρυσμένο μονοπάτι στην Αλάσκα. Ο θάνατός του έφερε πολλές αντιπαραθέσεις, καθώς μερικοί τον θαύμαζαν, ως ιδεαλιστή, ενώ άλλοι τον δυσφήμισαν, ως αυτοκαταστροφικό.

Ήταν πολυσχιδής και χαρισματικός μαθητής, με διάκριση στις σπουδές του. Επηρεάστηκε από τα βιβλία του Τολστόι και του Λόντον και αποφάσισε να ζήσει ένα πιο φυσικό τρόπο ζωής, μακριά από τον πολιτισμό και αμφισβητώντας τον συμβατικό τρόπο ζωής των γονιών του. Λίγο μετά την απόκτηση του πτυχίου του τον Μάιο του 1990, δώρισε τις αποταμιεύσεις του σε φιλανθρωπικό ίδρυμα, έκοψε την επικοινωνία με την οικογένειά του και ξεκίνησε το ταξίδι του. Συνήθιζε να κρατά ημερολόγιο και να καταγράφει τις εμπειρίες του, ήταν εξοπλισμένος με τα απολύτως απαραίτητα και προσπάθησε να επιβιώσει στην άγρια φύση, χωρίς τις απαραίτητες προφυλάξεις. Αυτό ήταν που οδήγησε και πολλούς στο να αμφισβητήσουν την προσπάθειά του, χαρακτηρίζοντας τον ως παρορμητικό, ναρκισσιστή και αυτοκαταστροφικό άτομο.

Ξεκίνησε οδηγώντας προς την Αριζόνα, όπου το αυτοκίνητό του χάλασε, λόγω πλημμύρας, και, έτσι, συνέχισε την πορεία του με τα πόδια, κάνοντας, πολλές φορές, οτοστόπ. Διέσχισε την Αμερική, ενώ το 1992 άρχισε την τελευταία του περιήγηση στην Αλάσκα, μέσα από επικίνδυνα μονοπάτια και ποταμούς. Χωρίς πυξίδα και χρήματα, μαζί του είχε, μονάχα, 4.5 κιλά ρύζι, μία συλλογή βιβλίων και ένα τουφέκι, το οποίο θεωρήθηκε ότι δεν είχε επαρκή ισχύ για το κυνήγι ή την άμυνα κατά των αρκούδων. 

Το αρχικό του σχέδιο ήταν να περπατήσει δυτικά στη θάλασσα Μπέρινγκ, αλλά κατέφυγε σε ένα εγκαταλελειμμένο λεωφορείο που το είχε ως καταφύγιο. Εκείνη την περίοδο, προσπαθούσε να επιβιώσει σκοτώνοντας μικρά ζώα (και μία άλκη), μαζεύοντας ρίζες και μούρα. Θεωρούσε τον εαυτό του «εξτρεμιστή ταξιδιώτη, του οποίου το σπίτι είναι, μόνο, ο δρόμος και που τώρα πρέπει να αντιμετωπίσει την κλιμακωτή μάχη για να σκοτώσει το ψεύτικο ον μέσα του και να ολοκληρώσει πανηγυρικά την πνευματική επανάσταση».  

Ο McCandless σχεδίαζε να επιστρέψει στον πολιτισμό τον Ιούλιο του 1992, αλλά το ποτάμι που είχε διασχίσει δύο μήνες νωρίτερα, ήταν τότε καλυμμένο με χιόνι, οπότε επέστρεψε πίσω στο λεωφορείο. Αναγκασμένος να συνεχίσει σε μια κακή διατροφή, εξασθενεί και πεθαίνει στα μέσα Αυγούστου. Το σώμα του, το οποίο ήταν, πλέον, σκελετωμένο (μόλις 30 κιλά), ανακαλύφθηκε από κυνηγούς στις 6 Σεπτεμβρίου. Η αιτία θανάτου αναφέρθηκε επίσημα ως πείνα. Ωστόσο, από έρευνες που έγιναν και καταγραφές του ίδιου του McCandless, είναι πιθανό να δηλητηριάστηκε από σπόρους ενός βρώσιμου φυτού. 

Ο Jon Krakauer κατέγραψε το 1996 σε βιβλίο του, την πραγματική ιστορία και περιπέτεια του Christopher McCandless, το οποίο εξέδωσε με τίτλο «Into the Wild». Το βιβλίο έγινε ταινία του Hollywood με τον ίδιο τίτλο, σε σκηνοθεσία του Sean Penn και με πρωταγωνιστή τον Emile Hirsch ως McCandless. Το βιβλίο και η ταινία ενέπνευσαν πολλούς ανθρώπους, από διάφορες χώρες, να επιχειρήσουν επισκέψεις στο λεωφορείο-καταφύγιο του McCandless και πολλοί από τους επίδοξους ταξιδιώτες χρειάστηκαν διάσωση. Μετά το θάνατο δύο ταξιδιωτών που προσπάθησαν να επιχειρήσουν το ίδιο (το 2010 και το 2019), οι κρατικές αρχές της Αλάσκας αφαίρεσαν το λεωφορείο το 2020 και το μετάφεραν στο Μουσείο του Fairbanks.

Ο McCandless αγαπούσε τη φύση και ήθελε να ζήσει σε επαφή μαζί της. Η φύση, όμως, είναι σκληρή και βίαιη και δεν τον βοήθησε. Πίστευε ότι θα μπορούσε να ζήσει ανεξάρτητος, χωρίς τη βοήθεια κανενός. Τις τελευταίες μέρες της ζωής του, ωστόσο, φαίνεται να μετάνιωσε γι’ αυτό και όπως είπε χαρακτηριστικά: «Η ευτυχία είναι πραγματική μόνο όταν την μοιράζεσαι».

Συντάκτης: Ευρυδίκη Αγάτσα,

Influence:

Αρθρογράφος του flowmagazine.gr.