Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε βρεθεί σε μικρά ή μεγάλα καθημερινά αδιέξοδα στη ζωή μας, τα οποία δεν …
Ας προσπαθήσουμε να κάνουμε τη διαφορά
Δοκιμαζόμαστε… Ναι, σ’ αυτή τη ζωή δοκιμαζόμαστε. Παρόλο που μας δόθηκε απλόχερα, αναπάντεχα και στο μάξιμουμ. Εμείς είμαστε οι τυχεροί που ζούμε και δοκιμαζόμαστε. Επιλέγουμε να ζούμε μόνοι ή με άλλους, να κάνουμε πράγματα που θέλουμε ή όχι. Μια απόλυτη ελευθερία μέσα στη δέσμια κοινωνία που εμείς πλάσαμε…
Κι ενώ ο Θεός μάς άφησε έτσι απλά να ζούμε, εμείς τα κάναμε όλα δύσκολα και κοπιαστικά… Εκείνος δεν είπε τίποτα για χρήματα, τίποτα για φιλοδοξίες… Απλά μας χάρισε τον ουρανό με τ’ άστρα, τη γη και το νερό. Κι εμείς; Εμείς φτιάξαμε άλλα…
Εκείνος είπε για αγάπη και συγχώρεση, γι’ αυτό το λόγο και σταυρώθηκε. Εμείς; Τι κάναμε γι’ αυτό; Πουλήσαμε την αγάπη, την κάναμε είδος προς εξαφάνιση και βάλαμε στη θέση της συγχώρεσης τον εγωισμό μας.
Ύστερα, ζητάμε θαύματα… του στυλ να έχουμε λεφτά, να έχουμε δόξα… Ζητάμε δηλαδή κάτι ανάποδο από αυτό που μας έδωσε. Και ζητάμε αποδείξεις για την ύπαρξή Του… Αν θέλαμε να Τον πλησιάσουμε υπάρχει η προσευχή.
Κάθε φορά που κάτι δεν πάει καλά, φταίμε αποκλειστικά εμείς. Δεν υπάρχει τύχη, εμείς την φτιάχνουμε. Κι όταν τα πράγματα πάνε ανάποδα, κάτι δεν έχουμε κάνει καλά. Κάτι μας ξέφυγε. Όμως εμείς, ρίχνουμε το φταίξιμο στην ατυχία, στην αδικία, στον ίδιο τον Θεό και όχι στο κακό που έχουμε προκαλέσει με τις αμαρτίες μας.
Το να είσαι κοντά Του, δεν σημαίνει να μην κάνεις αμαρτίες… Εκείνος άλλωστε μας έπλασε με αδυναμίες. Εκείνος μας συγχωρεί. Μόνο που εμείς δεν Τον θέλουμε κοντά μας. Επειδή δεν εμφανίζεται, Τον έχουμε ακυρώσει. Δεν Τον βλέπουμε πια… Αφού δεν νιώθουμε το δώρο που μας έχει χαρίσει, πώς θα Τον αντιληφθούμε;
Τι μας συμβαίνει; Έχουμε παραδοθεί στο κακό;
Είδα το βίντεο με τον αφροαμερικανό και τους δύο αστυνομικούς που του αφαίρεσαν τη ζωή. Εκείνος να εκλιπαρεί άηχα για τη ζωή του, αλλά εκείνοι να τον ειρωνεύονται. Δεν έχω λόγια να περιγράψω το πόσο έχουν πολλοί άνθρωποι παραδοθεί στο κακό… Μα τι γίνεται εδώ; Το να είσαι αστυνομικός σε βάζει σε ανώτερο επίπεδο; Όχι, μεγάλο λάθος αλλά και κατάφωρη αμαρτία.
Όλοι οι άνθρωποι είμαστε ίσοι, κάτω από τον ίδιο ουρανό. Όλα τα άλλα είναι φτιαγμένα από διεστραμμένους ανθρώπους.
Και τα παιδιά που δουλεύουν σε τριτοκοσμικές χώρες για ένα κομμάτι ψωμί; Ή να πω γι’ αυτά που γνώρισαν τον κόσμο με αρρωστημένο τρόπο;
Ποιο είναι το κακό; Πώς μπορεί ένας άνθρωπος να μην λυπάται και να αφαιρεί μια ζωή; Θα έλεγα πως έχει φύγει από την ανθρώπινη κι έχει πάει στην ανθρωπόμορφη και κακιά φύση. Αυτή που τελικά μας διδάσκεται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και τους κάθε είδους επηρεασμούς της ζωής. Βλέπε γονείς που δεν διδάσκουν το καλό στα παιδιά τους, βλέπε τις ελεγχόμενες διαφημίσεις που αν καλοπροσέξεις ξεπηδούν αμαρτωλά νοήματα, βλέπε δασκάλους που κοιτούν μόνο πώς θα βγάλουν ανώδυνα για αυτούς το εργασιακό τους οκτάωρο… Θα σας πω ότι δεν διδάσκεται πια από κανέναν το καλό, μόνο από κάποιους ρομαντικούς που πιστεύουν ακόμη … Μα δεν έχουμε καταλάβει ακόμη ότι αυτή η ζωή είναι προσωρινή και ότι κάποτε θα φύγουμε χωρίς γυρισμό;
Λυπάμαι που πεθαίνουν χωρίς λόγο άνθρωποι, πονάω που δεν έχουν την ευκαιρία παιδιά να ζήσουν το δώρο της ζωής, εξοργίζομαι με αυτούς τους ηγέτες που πιστεύουν ότι είναι κυρίαρχοι όλων…
Στην απλότητα, βρίσκεται η ομορφιά της ζωής… Σ’ ένα χαμόγελο ενός παιδιού, στην ευγνωμοσύνη που μπορεί να νιώσει κάποιος επειδή είναι καλά στην υγεία του, στον ήλιο που ανατέλλει κάθε πρωί και στο φεγγάρι που εμφανίζεται παρόλα τα ανάποδα που κάνουμε εμείς οι άνθρωποι.
Γιατί, παρόλες τις αμαρτίες μας, η ζωή μάς έχει δοθεί απλόχερα και συνεχίζεται… Για να δει Εκείνος, ποιον δρόμο θα ακολουθήσουμε, γιατί, στο χέρι μας είναι…
Μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά. Απλώς, ας κοιτάξουμε γύρω μας. Όλο αυτό το τέλειο που μας έχει δοθεί… Δεν μας χαρίστηκε για να το καταστρέφουμε, αλλά για να δημιουργούμε, για να πάμε μπροστά με την απλότητα… Χωρίς να διαστρεβλώνουμε τη ζωή… Ζώντας την απλά και όμορφα… Ειρηνικά και με αγάπη…
