Αρκεί ένα ψέμα για να τα διαλύσει όλα;

Όταν αντιλαμβανόμαστε ότι κάποιος μας έχει πει ψέματα, κατευθείαν καταρρέει ένας πύργος μπροστά μας· ένα οικοδόμημα που χτίστηκε σε βάθος χρόνου και με πολύ κόπο, για το οποίο καμαρώναμε, το θεωρούσαμε σταθερό και εμπιστευτήκαμε να ακουμπήσουμε πάνω του.Πόσο απογοητεύεστε και στενοχωριέστε όταν αντιλαμβάνεστε ότι κάποιος σας έχει πει ψέματα; Πόσο μάλλον όταν είναι πολύ κοντινός σας, συναναστρέφεστε καθημερινά μαζί του και τον θεωρείτε οικογένειά σας, ασχέτως αν είναι πραγματικά ή όχι.

Η αποκάλυψη του ψέματος οδηγεί στην κατάρρευση το οικοδόμημα, πάνω στο οποίο βρισκόταν ο συγκεκριμένος άνθρωπος. Το οικοδόμημα αυτό χτίστηκε σε βάθος χρόνου και με πολύ κόπο, το θεωρούσαμε σταθερό και ακουμπούσαμε πάνω του με εμπιστοσύνη.

Τελικά η οικοδομή γκρεμίζεται; Το ψέμα καλύπτεται από τα νέα οικοδομικά υλικά ή αφήνει τρύπες στον τοίχο;

Αν τα θεμέλια του οικοδομήματος είναι βαθιά, αν δεν βιαστήκαμε να το δημιουργήσουμε και αφιερώσαμε χρόνο στο να παρατηρούμε την κατασκευή του, υπάρχει η πιθανότητα οι τρύπες στον τοίχο να φύγουν. Αυτό σημαίνει ότι ένας άνθρωπος ο οποίος είναι συνοδοιπόρος στη ζωή μας για αρκετό καιρό, με τον οποίο έχουμε ζήσει όχι μόνο τα εύκολα αλλά και τα δύσκολα, που έχει απλώσει ένα χέρι για να μας κρατήσει και μια αγκαλιά για να μας σφίξει τρυφερά, είναι εφικτό να μας βοηθήσει να αποδεχτούμε και με τον καιρό… να κλείσουμε τις τρύπες μαζί και να ξεχάσουμε το ψέμα του. Φυσικά, υπό την προϋπόθεση πως δεν πρόκειται για κάποιο πολύ σημαντικό ψέμα, αλλά για κάποια “τερτίπια” της στιγμής, τα οποία φαντάζουν ασήμαντα μπροστά στα όσα μας ενώνουν. Εξάλλου, όλοι οι άνθρωποι κάνουν λάθη και όλοι αξίζουν μια δεύτερη ευκαιρία. Το πιο σημαντικό είναι ο άνθρωπος που θα επιλέξουμε να συγχωρέσουμε για το ψέμα του να έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη μας και να έχει δοκιμαστεί σε πολλά πράγματα απέναντί μας μέχρι εκείνη τη στιγμή. Στην περίπτωση αυτή, ναι, μια μικρή τρύπα στον τοίχο, με μηδενικές μάλλον συνέπειες στο οικοδόμημα, μπορούμε να την παραβλέψουμε και να την προσπεράσουμε, τοποθετώντας νέα υλικά για να κλείσει.

Από την άλλη πλευρά, εάν ο άνθρωπος αυτός ήταν ανέκαθεν ανάξιος της εμπιστοσύνης μας και πάντα μας φόβιζε η σκέψη του τι φουρτούνες μπορεί να μας προκαλούσε στο μέλλον, εάν δεν βοήθησε στο να χτίσουμε το οικοδόμημά μας με θεμέλια αγάπης, υπομονής, επιμονής και ασφάλειας, τότε είναι πολύ δύσκολο να το συντηρήσουμε και να το “μπαλώσουμε”. Η σχέση μας με αυτόν τον άνθρωπο είχε αποκτήσει πολλές τρύπες στο παρελθόν και το οικοδόμημα είχε αρχίζει ήδη να γκρεμίζεται. Ο άνθρωπος αυτός δεν ταιριάζει με τα δικά μας “θέλω”, τις δικές μας πεποιθήσεις και απαιτήσεις. Μας αρέσει η ιδέα του ότι χτίζουμε κάτι μαζί, αλλά ξεχνάμε πως… οικοδόμημα από οικοδόμημα διαφέρει! Υπάρχουν οικοδομήματα με δέκα ορόφους και υπάρχουν και υπόγεια. Στην περίπτωση αυτή, δεν πρέπει να συμβιβαστούμε με ένα οικοδόμημα το οποίο καλύπτει την ανάγκη της στιγμής, να ατενίζουμε δηλαδή ένα κτήριο, αλλά, αντίθετα, πρέπει να παλέψουμε να χτίσουμε ένα νέο οικοδόμημα κάπου αλλού! Ένα οικοδόμημα νέο, χωρίς τρύπες, το οποίο θα θαυμάζουμε!

Στην περίπτωση που επιλέξουμε απλώς και μόνο να παρατηρούμε και να “μπαλώνουμε” τις τρύπες του οικοδομήματος, το οποίο δεν μας αρέσει εξολοκλήρου, θα καταλήξουμε να ζούμε δυστυχισμένοι μέσα στους τοίχους του.

Στην περίπτωση που δεν συγχωρέσουμε με την καρδιά μας, που δεν είμαστε σίγουροι ότι ο άνθρωπος που έχουμε απέναντί μας δεν ήθελε να μας πληγώσει, στην περίπτωση που η εμπιστοσύνη μας έχει κλονιστεί επανειλημμένα, είναι άδικος κόπος να προσπαθούμε να διορθώσουμε τα πράγματα, να συγχωρέσουμε το ψέμα δηλαδή.

Όσοι συγχώρεσαν ένα ψέμα χωρίς να είναι έτοιμοι, αρχικά, να το αποδεχτούν, έπειτα, να το αιτιολογήσουν και, τέλος, να μπουν στη θέση του άλλου και να αντιληφθούν γιατί ειπώθηκε, το κρατάνε υποσυνείδητα πάντα μέσα τους σαν ένα μυτερό μαχαίρι. Την πληγή, δηλαδή την έλλειψη εμπιστοσύνης που επικρατεί στην καρδιά και στο μυαλό τους, το μαχαίρι αυτό την ξύνει κάθε φορά που γίνεται κάτι παρόμοιο, κάθε φορά που επαναφέρεται στη μνήμη το ψέμα.

Οι πληγές είναι για να κλείνουν· τα απωθημένα είναι για να φεύγουν· τα μαθήματα είναι για να γίνονται παθήματα. Για να συγχωρέσουμε ένα ψέμα, πρέπει να ξεφορτωθούμε όλα τα απομεινάρια του. Αν δεν τα ξεφορτωθούμε, αντίστοιχα περιστατικά θα έρχονται και θα βάζουν το μαχαίρι λίγο πιο βαθιά μέσα στην πληγή, θα έρχονται και θα μας φορτώνουν συναισθήματα λύπης, θυμού, ζήλιας και απογοήτευσης.

Αν τελικά πάρουμε την απόφαση και συγχωρήσουμε ένα ψέμα, στην περίπτωση δηλαδή που πιστεύουμε ότι το οικοδόμημα που έχουμε χτίσει με τον συγκεκριμένο άνθρωπο αξίζει, πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι έχουμε τη δύναμη, πρωτίστως, να το αποδεχτούμε και, έπειτα, να το ξεχάσουμε. Στην περίπτωση που η συγχώρεση δεν είναι ειλικρινής, το οικοδόμημα αργά ή γρήγορα θα γκρεμιστεί. Ακόμα και αν ο άλλος το προσπαθεί, ακόμα και αν ο άλλος δεν θέλει να μας ξαναπληγώσει, εμείς οι ίδιοι ξαφνικά θα το διαλύσουμε.

Συντάκτης: Μαρίνα Πανέλα,

Influence:

Αρθρογράφος του flowmagazine.gr.