Πώς θα σας φαινόταν μια, αλπικών προδιαγραφών, τεχνητή λίμνη στην Πάρνηθα; Μάλλον μη αναμενόμενο. Και όμως, υπάρχει: Η λίμνη Μπελέτσι …
Απόδραση στην εξοχή: λίμνη Πλαστήρα
Μετά από την πρωτόγνωρη εμπειρία της καραντίνας, αποφασίσαμε να αλλάξουμε παραστάσεις για να ξεπεράσουμε το σοκ. Σκεφτήκαμε να διαλέξουμε ένα μέρος που δεν συγκεντρώνει πολύ κόσμο το καλοκαίρι. Η λύση; Η ήσυχη, όμορφη και αναζωογονητική λίμνη Πλαστήρα.
Η Καρδίτσα απέχει 303 χμ. από την Αθήνα και 212 χμ. από τη Θεσσαλονίκη μέσω Λάρισας. Από εκεί απομένουν ακόμα περίπου 20 χμ. μέχρι τη λίμνη. Σε τρεισήμισι ώρες ήμασταν εκεί.
Βγαίνοντας από την πρωτεύουσα του νομού, την Καρδίτσα, και ακολουθώντας δυτική κατεύθυνση προς τα βουνά, μαγευτήκαμε από την πλούσια φύση. Αν και καλοκαίρι, το δάσος από δρύες και έλατα αλλά και η θέα προς τον κάμπο δημιουργούν μια απίστευτη εικόνα, που συνοδεύεται από τη μαγευτική μυρωδιά της Μητέρας Φύσης. Ανηφορίζοντας από το Μοσχάτο, στην κατάφυτη δεξιά πλαγιά εμφανίζεται η Μονή της Κορώνης, που από μακριά μοιάζει με κάστρο και αγναντεύει από το υψόμετρο των 770 όλον τον Θεσσαλικό Κάμπο. Εκεί ήταν η πρώτη μας στάση. Η τοιχογράφηση του ναού, σύμφωνα με επιγραφή, έγινε το 1587 από τον μοναχό Δανιήλ. Υπήρξε πνευματικό και θρησκευτικό κέντρο των Αγράφων επί τουρκοκρατίας, ενώ οι Γερμανοί προσπάθησαν να την πυρπολήσουν το 1943. Η κυρία Ελένη που μας φιλοξένησε μας ενημέρωσε ότι το όνομα της μονής προέρχεται από το πτηνό κορώνη – κουρούνα.
Επιστρέφοντας στον δρόμο και ακολουθώντας τις πινακίδες φτάσαμε στο Νεοχώρι, το χωριό που θα μέναμε. Στο «Μπαλκόνι της Λίμνης», ένα μικρό ξενοδοχείο, μας περίμενε όλο χαρά η κυρία Ελένη. Τηρώντας όλες τις αποστάσεις, γνωριστήκαμε, μας έδειξε το δωμάτιό μας και πήγαμε να ξεκουραστούμε. Από το παράθυρο φαινόταν ολόκληρη η λίμνη, ενώ απότομα, άγρια, επιβλητικά κορφοβούνια, τα Άγραφα, την περικυκλώνουν ασφυκτικά. Η λίμνη διεισδύει σε κατάφυτες πλαγιές, δημιουργώντας μικρά φιόρδ και νησάκια, με το μεγαλύτερο να είναι η Νιάγκα, απέναντι από το χωριό Μούχα.
Μόλις ξεκουραστήκαμε, κάναμε μια βόλτα στο χωριό. Μικρά παραδοσιακά σπίτια και στη μέση του χωριού η εκκλησία, ο Άγιος Γεώργιος. Κέντρο αναφοράς και μοναδικό μέρος διασκέδασης είναι το καφενείο του χωριού. Ο “Μάργαρης” τα έχει όλα: είναι εστιατόριο, παντοπωλείο, φούρνος κ.λπ. Ακολουθώντας τον δρόμο πάνω από το καφενείο, φτάσαμε στο Αγνάντι, ένα από τα πιο ψηλά σημεία του χωριού, με την καλύτερη θέα. Η ώρα είχε περάσει και έτσι επιστρέψαμε στον ξενώνα μας.
Την επόμενη μέρα, κατόπιν παρότρυνσης της κυρίας Ελένης, που χαμογελαστή μας άφησε το πρωινό μας, κατεβήκαμε στη λίμνη. Υπάρχουν δεκάδες ενδιαφέροντα σημεία γύρω από τη λίμνη Πλαστήρα καθώς και στις ορεινές διαδρομές. Μπορείτε να κάνετε ιππασία ή ποδήλατο, τοξοβολία, να ψαρέψετε, ακόμη και να κάνετε μπάνιο. Εμείς διαλέξαμε να νοικιάσουμε ποδήλατα και να κάνουμε τον γύρο της λίμνης. Στη συνέχεια, φτάσαμε στην πλαζ του Λαμπερού. Από εκεί, η λίμνη απλωνόταν μπροστά μας. Κατευθυνθήκαμε προς το φράγμα, το οποίο βρίσκεται στο νοτιοδυτικό άκρο της λίμνης. Εκεί βρίσκονται πολλά υπαίθρια μαγαζάκια με παραδοσιακά προϊόντα και σουβενίρ. Σε ένα από τα μαγαζάκια φάγαμε το ωραιότερο τυρί που έχουμε φάει ποτέ! Μετά από αυτήν τη στάση, γυρίσαμε πίσω για να αφήσουμε τα ποδήλατά μας και να επιστρέψουμε στο χωριό.
Την τελευταία μέρα της εκδρομής μας αποφασίσαμε να την περάσουμε στη Μονή της Παναγίας της Πελεκητής. Οι ντόπιοι μας παρότρυναν να την επισκεφτούμε και πρόκειται πράγματι για ένα ιδιαίτερο μοναστήρι, που αξίζει να δείτε. Η μονή βρίσκεται λαξευμένη στα βράχια των Αγράφων, σε υψόμετρο 1.400 μέτρων, υπενθυμίζοντας το πάθος των ανθρώπων που την έχτισαν. Η ίδρυσή της ξεκίνησε από τον μοναχό Πορφύριο το 1500 και ολοκληρώθηκε το 1529 από τον οσιομάρτυρα Δαμιανό. Το εσωτερικό της μονής είναι εντυπωσιακό: πέτρινες και ξύλινες σκάλες, σε συνδυασμό με χαμηλοτάβανους καμαροσκέπαστους διαδρόμους, με μικρά ανοίγματα προς την εντυπωσιακή θέα της λίμνης. Ύστερα ξεκίνησε το ταξίδι της επιστροφής προς την Αθήνα.
Η λίμνη Πλαστήρα είναι μια μοναδική περιοχή της Ελλάδας, που αξίζει να επισκεφτεί κανείς. Αποτελεί ιδανικό μέρος για να γεμίσουμε τις μπαταρίες μας στη φύση και να έρθουμε σε επαφή με την ελληνική παράδοση και τους ανθρώπους της.