Ανάγκη να αγαπήσουμε ή να αγαπηθούμε;

Ποια ανθρώπινη ανάγκη υπερισχύει; Να αγαπηθούμε ή να αγαπήσουμε με όλη μας την καρδιά; Και είναι αυτό «ασφαλές» την εποχή της προβολής στα social media; Πολλά ερωτήματα αναζητούν τις γόνιμες σκέψεις που θα μας «ξεμπλοκάρουν»!

Ζούμε και διανύουμε εποχές όπου οι λέξεις «έρωτας» και «αγάπη» έχουν αρχίσει να χάνουν τη σημασία τους, να αλλοιώνονται οι έννοιές τους. Έχουμε μπει σε μία σφαίρα όπου το να εκφράζεις τα αισθήματα σου στον άνθρωπο με τον οποίο είσαι ερωτευμένος είναι «ντροπή». Φοβόμαστε να εκφραστούμε, να μιλήσουμε, να φλερτάρουμε, να ερωτευθούμε, πόσω μάλλον να αγαπήσουμε. Ωστόσο  έννοιες τόσο ισχυρές και πανανθρώπινες όπως αυτή της αγάπης και του έρωτα δεν νομίζω ότι υπάρχουν. Τα συναισθήματα που μας κατακλύζουν, οι «πεταλούδες» στο στομάχι, αυτό το άγχος που νιώθουμε όταν επρόκειτο να συναντήσουμε τους αγαπημένους μας είναι μέρος της ζωής μας. 

Το σήμερα…

Παρατηρώντας πόσο δύσκολο έχει γίνει στις μέρες μας το παιχνίδι του φλερτ, της σχέσης, του ραντεβού, μπαίνουμε πλέον δυστυχώς σε μία διαδικασία να αμφιβάλλουμε. Όχι μόνο για τον άνθρωπο απέναντι μας αλλά και για τους ίδιους μας τους εαυτούς. Περιμένουμε πολλά από τον απέναντι μας, δίχως να είμαστε προετοιμασμένοι να ανταποδώσουμε. Θα σκέφτεστε ίσως πως σε θέματα αγάπης σημασία δεν έχει το να προσφέρουν ισόποσα και  οι δύο, αλλά όταν δεν προσφέρουμε είναι γιατί δεν μπορούμε ή γιατί δεν θέλουμε τελικά; Πόσοι είναι οι άνθρωποι γύρω μας που εισέρχονται σε μία σχέση με σκοπό να ξεφύγουν από τη μοναξιά και όχι επειδή είναι έτοιμοι για αυτό το ταξίδι. Πόσοι είναι οι άνθρωποι που συμβιβάζονται στην ιδέα και στη σχέση, μένουν σε μία κατάσταση που δεν τους καλύπτει ούτε ψυχολογικά ούτε σωματικά μόνο και μόνο για να νιώσουν ότι αγαπιούνται και πως έχουν κάποιον να τους φροντίζει… 

Όλοι μας έχουμε ανάγκη από αγάπη, από προστασία, από κατανόηση και συμπαράσταση. Κανένας δε θέλει να είναι μόνος, αλλά με ποιο σενάριο «αγάπης»; Με μία δήθεν ιστορία αγάπης όπου ο ένας αγαπά και ο άλλος καλύπτει τα κενά του; Αυτό έχουμε ανάγκη; Είναι πραγματικά δύσκολο στις εποχές μας να βρεις το ιδανικό ταίρι και τελικά τι σημαίνει «ιδανικό ταίρι»; Δεν πιστεύω ότι υπάρχει ένα ταίρι ιδανικό για τον κάθε άνθρωπο φυσικά, προσαρμοζόμαστε, μεγαλώνουμε μαζί, ζούμε μαζί, ωριμάζουμε μαζί και προσαρμόζουμε τα θέλω μας ώστε να βγει το μαζί. 

Ο εικονικός κόσμος που ζούμε…

Καταλυτικό ρόλο στην ανάγκη μας να αγαπηθούμε και όχι να αγαπήσουμε παίζει και η χρήση των social media. Τι εννοούμε με αυτό; Όταν η έννοια του φλερτ έχει αντικατασταθεί με like και αντιδράσεις στα instagram stories, πώς μπορούμε να προχωρήσουμε και να δεθούμε συναισθηματικά; Κρυβόμαστε πίσω από οθόνες, μιλάμε απρόσωπα, συνομιλούμε για ένα σύντομο χρονικό διάστημα, ίσα ίσα για να γεμίσουμε το κενό μοναξιάς τα βράδια μας και μετά πάλι από την αρχή. Έχουν γίνει όλες οι καταστάσεις τόσο απρόσωπες που πλέον δεν εμπιστεύεσαι εύκολα. Δεν ανοιγόμαστε εύκολα, δεν αφήνουμε περιθώρια στους εαυτούς μας να εκφραστούν. 

Δεν ξέρω αν έχουμε περισσότερη ανάγκη να αγαπήσουμε ή να αγαπηθούμε… Ξέρω ότι προσπαθούμε να νιώσουμε όμως, να νιώσουμε δυνατά. Ό,τι κάνει ο κάθε άνθρωπος πρέπει να το κάνει στον υπερθετικό αριθμό. Δεν είναι κακό που ο ένας από τους δύο μπορεί να αγαπά «περισσότερο», καθόλου κακό! Σημασία έχει να υπάρχει αμοιβαία αγάπη. Άλλωστε την αγάπη δεν μπορούμε να την μετρήσουμε! Ας νιώσουμε, ας αγαπήσουμε και ας αγαπηθούμε, ας δώσουμε χρώμα στις ζωές μας με φόντο τον έρωτα!

Συντάκτης: Χριστίνα Κυζιρίδη,

Influence:

Αρθρογράφος του flowmagazine.gr.