Αγχωμένοι γονείς, παχύσαρκα παιδιά
Το στρες των γονιών συνδέεται με την αύξηση του σωματικού βάρους στα παιδιά, σύμφωνα με μια νέα μελέτη που διεξήχθη στο νοσοκομείο St. Michael’s. Η μελέτη διαπίστωσε ότι τα παιδιά των οποίων οι γονείς έχουν υψηλά επίπεδα στρες έχουν Δείκτη Μάζας Σώματος (ΔΜΣ) περίπου 2% υψηλότερο από ό, τι εκείνα των οποίων οι γονείς έχουν χαμηλά επίπεδα του στρες.
Οι αριθμοί αυτοί μπορεί να φαίνονται χαμηλοί, είπε ο επικεφαλής συγγραφέας δρ Ketan Shankardass, αλλά είναι σημαντικοί, επειδή ανήκουν σε παιδιά, των οποίων τα σώματα και οι διατροφικές συνήθειες και η άσκηση είναι ακόμα υπό ανάπτυξη. Επιπροσθέτως, αν η αύξηση του σωματικού βάρους συνεχίζεται και επιδεινώνεται στη διάρκεια της ανάπτυξης, θα μπορούσε να επιφέρει σοβαρά προβλήματα παχυσαρκίας και υγείας.
Ο Δρ Shankardass, ένας κοινωνικός επιδημιολόγος μελέτησε τα στοιχεία που συλλέχθηκαν κατά τη διάρκεια μίας μελέτης για την υγεία των παιδιών, μία από τις μεγαλύτερες και πιο εμπεριστατωμένες έρευνες για τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της ατμοσφαιρικής ρύπανσης στην υγεία του αναπνευστικού συστήματος.
Ο ΔΜΣ των παιδιών υπολογίζονταν κάθε χρόνο. Στους γονείς δόθηκε ένα ερωτηματολόγιο για τη μέτρηση του ψυχολογικού στρες. Κατά την προσωπική του άποψη ο Δρ Shankardass τονίζει ότι είναι η πρώτη μελέτη που συνδέει το γονικό άγχος με την αύξηση του σωματικού βάρους των μικρών παιδιών. Η έρευνά του δημοσιεύεται σήμερα στο περιοδικό Pediatric Obesity.
Ο Δρ Shankardass, ο οποίος είναι επίσης βοηθός καθηγητής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Γουίλφριντ Λοριέρ, είπε ότι δεν ήταν σαφές για ποιο λόγο υπάρχει η σχέση μεταξύ στρες και παχυσαρκίας. Μεταξύ άλλων προτείνει ότι οι γονείς θα μπορούσαν να αλλάξουν τη συμπεριφορά τους όταν αγχώνονται, να μειώσουν την ενασχόλησή τους με το νοικοκυριό ή να μειώσουν την ποσότητα των ανθυγιεινών τροφίμων. Το γονικό στρες θα μπορούσε να μεταφέρει άγχος στα παιδιά, τα οποία με τη σειρά τους ως αντίδραση καταναλώνουν μεγαλύτερες μερίδες φαγητού ή ασκούνται λιγότερο.
Ο Δρ Shankardass επισημαίνει ότι αντί να εστιάζουμε μόνο στην αλλαγή της συμπεριφοράς των γονιών, θα ήταν χρήσιμο να επικεντρωθούμε σε παρεμβάσεις που μπορούν να υποστηρίξουν τις οικογένειες που ζουν σε δύσκολες συνθήκες. Για παράδειγμα, να διασφαλιστεί η παροχή υγιεινών τροφίμων, να δοθεί η ευκαιρία να ζουν σε μια ωραία γειτονιά και άλλες χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες για να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση του στρες.
Ο Δρ Shankardass σημειώνει ότι περισσότερο από το ήμισυ των φοιτητών που συμμετείχε στη μελέτη της Καλιφόρνια ήταν Ισπανόφωνοι, και ότι οι επιπτώσεις του στρες στο ΔΜΣ τους ήταν μεγαλύτερες από ό, τι στα παιδιά άλλων εθνικοτήτων. Είπε ότι η εν λόγω έρευνα συνδέονταν με έρευνες που έχουν καταδείξει ότι τα ισπανόφωνα παιδιά μπορεί να είναι πιο πιθανό να εμφανίσουν υπερβολική πείνα ή αυξημένη όρεξη και συνήθειες καθιστικής ζωής.
Η μελλοντική έρευνα θα πρέπει να εξετάσει τους λόγους για τους οποίους τα παιδιά της Ισπανίας είναι πιο επιρρεπή στο γονικό άγχος.
