“Αγαπώ θα πει χάνομαι”
Στο πλαίσιο του διαγωνισμού «Γράψτε για το αγαπημένο σας βιβλίο» που διοργανώνει το flowmagazine.gr η αναγνώστρια Αγγελική Ντιβέρη γράφει την κριτική της για το βιβλίο «Αγαπώ θα πει χάνομαι»…
To βιβλίο «Αγαπώ θα πει χάνομαι» της Ρένας Ρώσση Ζαΐρη, μου το έδωσε η αδερφή μου λέγοντας μου ότι είναι το ωραιότερο βιβλίο που έχει διαβάσει. Περισσότερο περίεργη πάρα ανυπόμονη άρχισα να το διαβάζω. Βλέποντας το απόσπασμα του Ν. Καζαντζάκη: «Τι είναι αγάπη; Δεν είναι συμπόνια, μήτε καλοσύνη. Στη συμπόνια είναι δύο, αυτός που πονάει κι αυτός που συμπονάει. Στην καλοσύνη είναι δύο, αυτός που δίνει κι αυτός που δέχεται. Μα στην αγάπη είναι ένας. Σμίγουν οι δύο και γίνονται ένα. Δεν ξεχωρίζουν. Το εγώ κι εσύ αφανίζονται. Αγαπώ θα πει χάνομαι….» δε σήκωσα κεφάλι. Έτσι άρχισα ένα ταξίδι στην αγάπη. Στην αγάπη και αποδοχή που πρέπει να νιώθει κάθε παιδί και το πώς νιώθει όταν δεν τα έχει βιώσει. Στην αγάπη που διδάσκεται αρκεί να το θέλουμε.
Ο Διονύσης Λέκκας βρίσκεται νεκρός από την οικονόμο του Γεωργία. Η αστυνομία πιστεύει ότι ο Λέκκας δολοφονήθηκε. Η Γεωργία ειδοποιεί τις τρεις κόρες του για το θάνατο του Λέκκα. Παρακολουθούμε τα γεγονότα μέσα από τις ζωές της Αλεξάνδρας (μεγάλη κόρη) στη συνέχεια της Μαρίνας (μεσαία κόρη) να μας τα αφηγούνται σε πρώτο πρόσωπο. Και οι δύο δε συμπαθούν την Ελίνα (μικρότερη αδερφή) ένα πλάσμα διαφορετικό. Σειρά έχει ο Δημήτρης φαινομενικά άσχετος με την ιστορία και τέλος η ζωή της Γεωργίας που θα μας λύσει όλες μας τις απορίες.
Πρωταγωνιστές αυτού του βιβλίου είναι τα μέλη μιας πλούσιας οικογένειας. Οι γονείς είναι αδιάφοροι για τα παιδιά, ζουν σαν ξένοι. Πώς στο ίδιο περιβάλλον διαμορφώνονται διαφορετικοί χαρακτήρες. Η Αλεξάνδρα που ακολουθεί το ίδια βήματα με τον πατέρα της. Η Μαρίνα ίδια με τη μητέρα της θα μάθει την αλήθεια και θα την κρατήσει για τον εαυτό της. Η Ελίνα ένας ιδιαίτερος άνθρωπος γεννημένη φιλόσοφος που θα μας μάθει να αγαπάμε και ας χαθούμε.
