Πώς θα καταλάβετε ότι το κρασί σας δεν είναι καλό

Η αλήθεια είναι πως υπάρχουν άνθρωποι που γνωρίζουν από καλό κρασί κι άλλοι που δε γνωρίζουν. Η πλειοψηφία του κόσμου συνηθίζει να χαρακτηρίζει ένα κρασί ως καλό ή κακό ανάλογα με το αν τον καλύπτει γευστικά ή αν τον πειράζει, πράγμα που είναι εντελώς λάθος.

Το ότι μπορεί ένα κρασί να μην ανταποκρίθηκε στα γευστικά μας γούστα ή μας φάνηκε δυνατό δε σημαίνει ότι ήταν κακό ή χαλασμένο. Υπάρχουν κάποια σημάδια που φανερώνουν ότι ένα ποτήρι ή μπουκάλι κρασί δεν είναι καλό και αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να είμαστε προσεκτικοί και να το αναφέρουμε για να μας το αντικαταστήσουν. Ωστόσο, ακόμα κι αν δεν έχουμε ιδιαίτερες γνώσεις, η όψη ή η οσμή του μπορούν να μας δώσουν πληροφορίες όταν κάτι δεν πάει καλά, ακόμα και χωρίς να χρειαστεί να το δοκιμάσουμε. Ποιοι είναι λοιπόν οι εχθροί ενός καλού κρασιού;

Οξείδωση

Είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του κρασιού. Σημαίνει ότι το μπουκάλι έχει εκτεθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα σε οξυγόνο κατά την εμφιάλωση ή κατά την οινοποίησή του, τη διαδικασία δηλαδή που ακολουθείται για να παραχθεί και διαφέρει ανάλογα με το αν είναι λευκό, ροζέ ή κόκκινο. Η οξείδωση αλλάζει το χρώμα του, το λευκό γίνεται χρυσό και στο τελικό στάδιο καστανό, ενώ το κόκκινο γίνεται καφετί και καταλήγει κι αυτό καστανό. Το αποτέλεσμα όμως είναι το ίδιο, αν αντίθετα δεν έχει εκτεθεί αρκετά σε οξυγόνο κατά την οινοποίηση, με αποτέλεσμα να μυρίζει σαν χαλασμένο αυγό. Ευτυχώς, μπορεί να σωθεί αν αεριστεί καλά και να επανέλθει.

Είναι «φελλωμένο»

Όταν ο φελλός είναι ελαττωματικός, ραγισμένος ή τον έχει διαπεράσει κρασί, το περιεχόμενο χαλάει και μυρίζει σαν βρεγμένο χαρτόνι ή παλιά εφημερίδα. Η άσχημη οσμή υποβαθμίζει πολύ την ποιότητά του και δεν επανέρχεται ακόμα κι αν η φιάλη αεριστεί, ίσα ίσα που γίνεται χειρότερη.

Ξίνισμα

Το κρασί ξινίζει εξαιτίας βακτηρίων και άλλων μικροοργανισμών που παράγουν ουσίες που αλλοιώνουν τη γεύση του. Για να αποφευχθεί κάτι τέτοιο, οι οινοπαραγωγοί θα πρέπει να είναι προσεκτικοί κατά τη διάρκεια της παραγωγής του. Ένα αλλοιωμένο κρασί έχει γεύση ξιδιού ή σέρι και τίποτα δεν μπορεί να το επαναφέρει στην αρχική του κατάσταση.

Θαλερότητα

Ένα κρασί μπορεί να χαρακτηριστεί από τους ειδικούς «σφριγηλό», «ζωηρό», γενικώς φρέσκο. Χαρακτηρίζεται θαλερό όταν είναι θαμπό, μυρίζει άσχημα και γενικώς η εμφάνισή του είναι αλλοιωμένη. Όλα αυτά προκαλούνται από βακτήρια και ζύμες που έχουν παραμείνει στη φιάλη ή εξαιτίας ελλιπούς φιλτραρίσματος. Πρέπει να προσέχουμε να είναι πάντα το κρασί μας διαυγές και καθαρό. Αν παρατηρήσουμε κατακάθι στο μπουκάλι ας μη βιαστούμε να το επιστρέψουμε ή να το πετάξουμε, καθώς δεν αποτελεί ένδειξη κακής ποιότητας.

Επίσης, κάποιες φορές παρατηρούμε στο μπουκάλι ή στο ποτήρι μας μικροκρυστάλλους που μοιάζουν σαν να είναι «ζαχαρωμένο». Αυτό σημαίνει ότι το κρασί έχει αποθηκευτεί σε πολύ υψηλότερες θερμοκρασίες από τις κατάλληλες, αλλά μπορεί να καταναλωθεί άφοβα.

Ανεξάρτητα από τις ενδείξεις όμως, ας θυμόμαστε πάντα ότι το κρασί είναι κάτι που πρέπει να καταναλώνεται με μέτρο για να μπορούμε να απολαμβάνουμε τα οφέλη του. Η κατανάλωσή του μπορεί να αποτελέσει ασπίδα για την καρδιά, αλλά η υπερβολική κατανάλωση αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης καρδιαγγειακών νοσημάτων.

Συντάκτης: Βάνα Νικολαΐδου, Συντάκτρια - Κειμενογράφος

Influence:

Έχει σπουδάσει Οικονομικές Επιστήμες στο Εθνικό & Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και είναι κάτοχος Executive Diploma in Marketing Management…