Συνέντευξη με τα “Υπόγεια Ρεύματα”
Η ελληνική ροκ σκηνή βρέθηκε στο απόγειο της στα τέλη του ‘80. Λίγο αργότερα μια πολλά υποσχόμενη μπάντα έκανε την εμφάνισή της στη μουσική σκηνή, προκαλώντας ενθουσιασμό και πολλές προσδοκίες με τον πρώτο της δίσκο. Έκτοτε οι live εμφανίσεις για τα Υπόγεια Ρεύματα, η δισκογραφία και οι συνεργασίες, έκαναν μεγάλη αίσθηση. Το συγκρότημα, που από την αρχή δεν του «άρεσε να λέει πολλά», μιλάει στο flowmagazine.gr, μέσω του Γρηγόρη Κλιούμη (κιθάρα – τραγούδι) και του Νίκου Γιούσεφ (ηλεκτρικό μπάσο, μουσικό πριόνι).
Ερ. Διατηρώντας ίδιο τον ήχο σας όλο αυτόν τον καιρό, αρέσκεστε σε πειραματισμούς ή ακολουθείτε πεπατημένες;
Ν.Γ Ένας είναι ο ήχος που διατηρούμε… να αλλάζουμε τον ήχο μας!
Γ.Κ. Αυτό που κάνουμε στην πραγματικότητα είναι τραγούδια, που μπορεί να προκύψουν ηλεκτρικά ή και όχι. Οι ταμπέλες στη μουσική είναι λίγο περίεργο θέμα. Πάντως κινούμαστε στον ίδιο χώρο όλα αυτά τα χρόνια. Κυρίως με πειραματισμούς, εξαιτίας των πολλών προσώπων, που ο καθένας είναι ξεχωριστός.
Ν.Γ. Οι λόγοι ουσιαστικά, που πειραματιζόμαστε είναι ότι δεν ακούμε τα ίδια πράγματα και δίνουμε βάρος στο στίχο των τραγουδιών, που σε σπρώχνει να ταξιδέψεις.
Ερ. Με βάση αυτό, τι δυσκολίες αντιμετωπίζει μια μπάντα στη σύνθεση και τη δημιουργία;
Γ.Κ. Δεν θα τις έλεγα δυσκολίες. Είναι η γοητεία της δημιουργίας. Ο,τι σε δυσκολεύει, σε πάει και λίγο πιο μπροστά.
Ερ. Βρεθήκατε για μεγάλο χρονικό διάστημα πολύ ψηλά, για τι αισθάνεστε περήφανοι από όσα έχετε κάνει;
Γ.Κ. Στην πραγματικότητα αισθανόμαστε περήφανοι για αυτά που δεν έχουμε κάνει. Εμείς κάναμε πάντα αυτό που μας άρεσε.
Ν.Γ. Εγώ είμαι νέος στο σχήμα. Στην παρέα όμως είμαι από την αρχή. Μπορώ να πω και από έξω ότι αυτό το συγκρότημα το βρήκα και το έβρισκα πολύ μετριόφρων και πολύ ισορροπημένο. Είναι το προφίλ του τέτοιο. Δεν μιλάει κανένας από το σχήμα παρά μόνο όταν ανέβει στη σκηνή.
Ερ. Το μυαλό των περισσότερων όταν ακούνε «Υπόγεια Ρεύματα» πάει κατευθείαν στο «Μ’ αρέσει να μη λέω πολλά». Σας αρέσει που έχει γίνει σημαία σας;
Γ.Κ. Είναι το πρώτο μας τραγούδι από τον πρώτο μας δίσκο. Θα ήμασταν ηλίθιοι εάν δεν μας άρεσε. Είμαστε περήφανοι που ένα κομμάτι μας έχει αγαπηθεί τόσο από τον κόσμο. Και έχει αγαπηθεί ωραία, από παρέες σε παραλίες, δεν έχει γίνει απλά σουξέ.
Ερ. Ο δίσκος «Τους έχω βαρεθεί» πριν τέσσερα χρόνια, με το Θάνο Μικρούτσικο, είχε πολιτικά τραγούδια, όταν τα γράφατε είχατε ήδη ερεθίσματα για αυτό που θα ακολουθούσε;
Γ.Κ. Αίσθηση είχαμε. Αλλά τα χειρότερα συνέβησαν όταν το φτιάχναμε. Είχαμε πάρει απόφαση να φτιάξουμε ένα δίσκο με πολιτικά για αυτό διαλέξαμε και το Θάνο Μικρούτσικο και είμαστε πολύ χαρούμενοι για αυτό. Πιστεύαμε ότι ήταν χρέος μας εκείνη την εποχή. Αρχίσαμε να το δουλεύουμε και το Δεκέμβριο, που ήμασταν σχεδόν έτοιμοι, σκότωσαν το Γρηγορόπουλο. Τα πράγματα μπήκαν από μόνα τους μέσα και έγινε σημαντικό από μόνο του αυτό που κάναμε. Είμαστε γενικά πολύ ευχαριστημένοι από τη δουλειά, καθώς ήταν η τελευταία δουλειά με τη σύνθεση του προηγούμενου σχήματος και έγινε όπως έπρεπε.
Ερ. Μπορεί να λειτουργήσει η μουσική ως τρόπος λαϊκής αφύπνισης στις μέρες μας;
Γ.Κ. Δεν ξέρω. Στην ιστορία έχει δείξει ότι έχει λειτουργήσει αλλά οι συνθήκες είναι κάθε φορά διαφορετικές. Ελπίζω να μπορέσει να λειτουργήσει, ελπίζω να προκύψουν μουσικές που να μπορούν να κάνουν αυτή τη δουλειά
Ερ. Έχοντας ζήσει την ελληνική ροκ σε πολύ καλό επίπεδο, μπορεί να πλησιάσει σήμερα την αίγλη που είχε τότε;
Γ.Κ. Η λέξη αίγλη για εμάς δεν υπήρξε ποτέ. Αυτό που συνέβη τότε μπορεί να ξανασυμβεί αλλά θα έχει τα ίδια αποτελέσματα. Θα κρατήσει για λίγο και μετά το σύστημα θα μας «ξεβράσει» πάλι, γιατί δεν μπορούμε να το υποστηρίξουμε. Για να υπάρχεις σε αυτό το χώρο πρέπει να προσφέρεις και άλλα πράγματα, που εμείς δεν έχουμε ή δεν θέλουμε να προσφέρουμε όπως τηλεοπτικό χρόνο, κουτσομπολιά και άλλα. Το σύστημα πίστεψε ότι μπορεί να εκμεταλλευτεί αυτή τη σκηνή, αλλά τα παιδιά δεν μπορούσαν να το ακολουθήσουν.
Ερ. Είστε περίπου 20 χρόνια στη μουσική βιομηχανία δεν βγάζετε όμως κάθε χρόνο δίσκο, τι έμπνευση πρέπει να έχεις για να φτιάξεις μια ολόκληρη σειρά από τραγούδια και να τα κάνετε δίσκο;
Γ.Κ. Στην αρχή βγάζαμε συνέχεια. Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα. Για εμάς, έχουν πάψει να έχουν αξία οι απλές συλλογές τραγουδιών… Πρέπει να έχουν κάποιο λόγο ύπαρξης. Αυτό που δυσκολεύει στο νέο υλικό είναι να καταφέρεις να μαζέψεις τα κατάλληλα τραγούδια και όχι απλά τραγούδια. Σε άλλη περίπτωση κάνεις αυτό που κάνουμε τώρα. Ό,τι «βγάζουμε» θα το βγάζουμε προς τα έξω. Όπως κάναμε με τον «Ξένο», θα κάνουμε και με το επόμενο νέο τραγούδι. Μέχρι το υλικό που θα φτιαχτεί από εμάς να έχει αξία για να συγκεντρωθεί σε δίσκο.
Ερ. Δηλαδή να μην περιμένουμε καινούργια δισκογραφική δουλειά;
Γ.Κ. Προς το παρόν θα κάνουμε αυτό με το κάθε τραγούδι. Όταν υπάρχει λόγος για εμάς ίσως να το κάναμε με τα τραγούδια που έχουμε ήδη βγάλει.
Ν.Γ. Υπάρχουν και άλλα τραγούδια που θα ακούσετε στο μέλλον. Δεν έχει να κάνει τόσο με εμάς, όσο στην πραγματικότητα του κόσμου. Ο καθένας περιμένει το πρώτο τραγούδι που θα βγάλουμε χωρίς να τον ενδιαφέρει αν βγαίνει ένα άλμπουμ. Προσπαθούμε να ξεδιαλύνουμε την κατάσταση καθώς με τη δισκογραφία γίνεται ένα μπάχαλο.
Ερ. Το ίντερνετ λοιπόν σας βοηθάει;
Ν.Γ. Εάν χρησιμοποιείται σωστά και το δεις σαν μια μεγάλη εγκυκλοπαίδεια είναι πολύ χρήσιμο. Αυτή τη στιγμή εμάς μας βοηθά όχι μόνο στα κομμάτια μας, αλλά και να δούμε άλλους πώς παίζουν άλλοι live. Είναι μεγάλη βοήθεια γενικά.
Ερ. Οι ζωντανές σας εμφανίσεις είναι πάντα ξεχωριστές, θα σας δούμε κάπου άμεσα;
Γ.Κ. Σκεφτόμαστε διάφορα, υπάρχουν πολλές ιδέες αλλά δεν είναι ακόμα κάτι έτοιμο να ανακοινωθεί.
