Οι σπηλιές της Ajanta

Στην ιστορική πόλη της Ινδίας Αουρανγκαμπάντ, πόλη  με έντονη τουριστική κίνηση βρίσκονται από τον 2^ο αιώνα π.Χ τα σπήλαια Ajanta (διαβάζονται: Αγιάντα). Πρόκειται για ιστορικά λατρευτικά μνημεία αφιερωμένα στο Βούδα.

Τα υποβλητικά και φιλοτεχνημένα σπήλαια Ajanta είναι Μνημεία της Παγκόσμιας Πολιτισμικής Κληρονομίας, ανακηρυγμένα από την UNESCO.

Σύμφωνα με την UNSECO, αποτελούν αριστουργήματα Βουδιστικής τέχνης με ισχυρή επιρροή στη μεταγενέστερη τέχνη της Ινδίας. Οι σπηλιές Ajanta χρονολογούνται από τον 2^ο αιώνα π.Χ έως το 480 μ.Χ. Αναφέρονται σε πηγές του μεσαίωνα, μέσα σε μαρτυρίες Κινέζων προσκυνητών με που ταξίδευαν προς την Ινδία.

Ήταν φωλιασμένα μέσα σε ζούγκλα έως ότου ήρθαν τυχαία στο φως του δυτικού κόσμου, κατά το 1819 από κάποιον βρετανό λοχαγό της αποικιοκρατικής περιόδου κατά τη διάρκεια κυνηγιού τίγρεων.

Σε μία διαδρομή περίπου δύο ωρών από την πόλη της Αουρανγκαμπάντ ξεχωρίζουν οι περίφημες σπηλιές της Ajanta.

Πρόκειται για ένα βραχώδες συγκρότημα με 32 σπήλαια, το οποίο επιδέξιοι τεχνίτες της εποχής λάξευαν έως ότου τους δώσουν την τελική τους μορφή. Σμιλευμένες σε ηφαιστειακή πέτρα, φαίνεται ότι οι εργάτες αυτοί κατέβαλαν ιδιαίτερα λεπτή και σχολαστική δουλειά. Οι κολώνες είναι τοποθετημένες σε στρατηγικά σημεία, δημιουργώντας έτσι χώρο στο εσωτερικό των σπηλιών.

Τοίχοι και οροφές  του εσωτερικού είναι καλαίσθητα διακοσμημένα με γύψινα στοιχεία και έγχρωμες τοιχογραφίες.

Οι περισσότερες τοιχογραφίες είναι πάνω από 1.500 ετών.

Δέκα αιώνες πριν από τη γέννηση του Μιχαήλ Αγγέλου, του Λεονάρντο Ντα Βίντσι και την έλευση της Αναγέννησης στη Δύση, οι άγνωστοι αυτοί καλλιτέχνες αποδεικνύουν ότι ήταν γνώστες της προοπτικής, του βάθους και του ρεαλισμού στην τέχνη της ζωγραφικής.

Η εκφραστικότητα και η ζωντάνια των συναισθημάτων που αποπνέουν τα πρόσωπα των τοιχογραφιών εξακολουθούν να προκαλούν έως σήμερα το θαυμασμό.

Η αρχαιότερη σπηλιά του συγκροτήματος της Ajanta χρονολογείται τον 2^ο αιώνα π.Χ.

Ορισμένα από τα σπήλαια αποτελούν χώρους λατρείας, όπως βουδιστικά μοναστήρια ή κοινόβια. Τμήματα λοιπόν με μικρούς κοιτώνες στο εσωτερικό τους, οι οποίοι επικοινωνούν με ένα κεντρικό κοινόχρηστο χώρο. Ορισμένοι από τους κοιτώνες έχουν τα κρεβάτια, όπου  ξεκουράζονταν  οι βουδιστές μοναχοί, σχηματισμένα στο βράχο.

Πινακίδα στην είσοδο του χώρου της Ajanta

Τα διασωθέντα τμήματα των σπηλαίων, τα λεγόμενα “Chaityas”υπήρξαν οι χώροι της λατρείας του Βούδα.

Συχνά η αρχιτεκτονική τους παραπέμπει στους πολύ  μεταγενέστερους αρχιτεκτονικούς ρυθμούς των καθεδρικών ναών της Δύσης.

Οι οροφές στο εσωτερικό των σπηλιών είναι φιλοτεχνημένες με ψηφιδωτά, ξύλινους δοκούς και διακοσμητικούς όγκους από πέτρα, καλοσχηματισμένα σε διάφορες μορφές.

Στον κεντρικό βωμό δέσποζε η μορφή του Βούδα.

Το μνημείο της Ajanta είναι απαράμιλλο και ως προς ακόμη ένα στοιχείο. Στην εικασία ότι οι εξαιρετικοί της τεχνίτες δημιούργησαν το θαυμαστό μνημείο έχοντας ελάχιστα μέσα και εργαλεία στη διάθεσή τους. Έστω λοιπόν και έτσι κληροδότησαν στην ανθρωπότητα ένα καθολικό έργο τέχνης.

Τα σπήλαια της Ajanta

Μία από τις πύλες εισόδου σε σπήλαιο της Ajanta

______________________

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Νεπάλ, η «ουράνια χώρα των Θεών»

______________________

Στο βράχο είναι λαξευμένα 32 σπήλαια

Ακόμη μία από τις πύλες εισόδου

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΣΕΛΙΔΑ

Συντάκτης: Saky Koulibaly,

Influence:

Αρθρογράφος του flowmagazine.gr.