Γιατί οι άνθρωποι πιστεύουν τα μέντιουμ, τις χαρτορίχτρες… καφετζούδες;

«Πήγα σε μάγισσες, σε χαρτορίχτρες να δω πού χάνεσαι όλες τις νύχτες», το δημοφιλές λαϊκό άσμα περιγράφει ακριβώς την κατάσταση του ανθρώπου που προσπαθεί να ανακαλύψει το μέλλον ή να βρει απαντήσει σε διάφορα γνωστικά κενά.

Γιατί όμως οι άνθρωποι καταφεύγουν σε τέτοια μέσα; Γιατί εμπιστεύονται μέντιουμ, ζώδια, καφετζούδες;

Σε εποχές με έντονη κοινωνική και οικονομική αποδιοργάνωση, είναι συχνό φαινόμενο οι άνθρωποι να προστρέχουν σε μυστικιστικές θεωρίες ή ανθρώπους που υποτίθεται πως έχουν την ικανότητα να προβλέπουν το μέλλον. Οι ψευδοεπιστήμες τότε κάνουν την εμφάνισή τους και αναλαμβάνουν το ρόλο του παρηγορητή ή εκείνου που χρησιμοποιείται για την ελάφρυνση του φόβου και του αισθήματος ευθύνης που μας λυγίζει συναισθηματικά.

Σε ένα βαθμό, η ανάγκη του ανθρώπου να προσπαθεί να εξηγήσει τα φυσικά φαινόμενα και να δώσει απαντήσεις σε ανεξήγητα φαινόμενα είναι έμφυτη. Από την αρχαιότητα ήδη, γνωρίζουμε πως υπήρχε το μαντείο των Δελφών, ενώ  στην αρχαία Ρώμη υπήρχαν οι γνωστές Σίβυλλες που ερχόντουσαν σε έκσταση και προφήτευαν. Ιστορικά γεγονότα που μας δείχνουν πως σε όλο τον ρου της Ιστορίας οι άνθρωποι επιθυμούν να δώσουν απαντήσεις στα σοβαρά ζητήματα της ύπαρξής μας. Ακόμα και αν υπάρχει απόδειξη και επιστημονική τεκμηρίωση, αυτές οι πρακτικές <<χτυπούν>> τη βαθύτερη ανάγκη μας να απεμπολήσουμε τις ευθύνες μας και να πιστέψουμε πως υπάρχει η εναλλακτική πιθανότητα της λύτρωσης ή της ευθύνης που βρίσκεται έξω από εμάς. Με το να μεταβιβάζουμε τις ευθύνες μας σε άλλους, αισθανόμαστε σε ένα βαθμό λυτρωμένοι από το αίσθημα της ευθύνης για τη ζωή και τις επιλογές μας.

Η ίδια μας η καθημερινότητα πλέον μας καλεί να αντιμετωπίσουμε στρεσογόνες καταστάσεις, να λάβουμε σημαντικές αποφάσεις και να ανταπεξέλθουμε σε διάφορες υποχρεώσεις. Αυτό μας γεννά εσωτερική πίεση και άγχος και έτσι η ανάγκη μας για στήριξη και ενθάρρυνση αναδύεται ακόμα περισσότερο στην επιφάνεια. Η αίσθηση πως υπάρχει κάτι ανώτερο από τις δικές μας φυσικές δυνάμεις, πως υπάρχει ένα πεπρωμένο που ορίζει και κατευθύνει τη ζωή μας, άρα δεν είμαστε εμείς απόλυτα υπεύθυνοι για τις πράξεις μας ή ο τρόμος που γεννά σε πολλούς ανθρώπους η ύπαρξη του θανάτου, ωθεί πολλούς ανθρώπους να αναζητούν την ανακούφιση και την προσωρινή γαλήνη σε διάφορα μέντιουμ.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΣΕΛΙΔΑ

Συντάκτης: Μαρία Σκαμπαρδώνη,

Influence:

Δημοσιογράφος στο επάγγελμα, προσπαθώ μέσω της γραφής μου για τη διερεύνηση της αλήθειας. Γνώστρια της Αγγλικής και της Γαλλικής γλώσσας…