Τα ζώδια, ο έρωτας και τι λέει η… επιστήμη! Η αγάπη είναι γλυκιά, αλλά και οδυνηρή μερικές φορές. Μας κάνει …
Ο έρωτας που φλέγεται για ό,τι ποθεί
Η ζωή είναι ανατρέψιμη και εμείς πρέπει να έχουμε την ικανότητα να ελισσόμαστε μέσα σ’ αυτή. Συναντώ παιδιά που μου λένε πως έπαθαν κατάθλιψη εξαιτίας μίας σχέσης τους. Επειδή αυτός ή αυτή δεν ήταν αυτό που φαινόταν ή πίστευαν. Και θέλω να τους πω: «Όσο κι αν πέσεις, λόγω μίας κατάστασης, πρέπει πάλι να σηκωθείς. Να βαδίσεις με το δικό σου ανάστημα, μόνος».
Οι σχέσεις που κάνουμε, το πόσο πολύ, σωστά ή λάθος αγαπάμε έναν άνθρωπο, δεν πρέπει να επηρεάζει αυτό που εμείς είμαστε.
Σ’ ένα σύμπαν, που όλα κινούνται ασταμάτητα, εμείς αναζητάμε την συναισθηματική σιγουριά. Ερωτευόμαστε καμιά φορά κεραυνοβόλα, χωρίς να παρατηρήσουμε αρκετά. Και έχουμε εσφαλμένη ιδέα για τον έρωτα. Νομίζουμε πως είναι αυτό που βλέπουμε στις διαφημίσεις και στα σίριαλ. Δύο άνθρωποι όλο γλύκες πάνω στο γαλάζιο συννεφάκι!
Όχι ο έρωτας δεν είναι σαμπουάν, ούτε οδοντόκρεμα! Εκτός από την αγάπη, εμπεριέχει πολλά άλλα συναισθήματα που δεν του τα αναγνωρίζουμε δυστυχώς! Είναι γεμάτος κτητικότητα, επιθυμία, αναζητά την εκτίμηση, τρέφεται από την φιλαρέσκεια, διεκδικεί με πάθος. Φλέγεται και ποθεί …. Λατρεύει!!
Είναι λάθος η εκτίμηση ότι θα ερωτευτούμε και θα ζήσουμε μαζί αγαπημένοι μπλά… μπλά… μπλά. Οι άνθρωποι γύρω μας, μάς γεννάνε διάφορα συναισθήματα, άλλοτε θετικά και άλλοτε αρνητικά. Υπάρχει ίσως μία αύρα, μία ανεξήγητη χημεία, που ενώνει δύο ανθρώπους μαζί. Μετά όμως έρχονται και στρογγυλοκάθονται γύρω μας τα πρέπει και τα θέλω. Εκεί, άλλοι τα βρίσκουν και άλλοι τα αφήνουν. Όμως δεν πρέπει να είμαστε τόσο αμετακίνητοι. Πρέπει να ξέρουμε και να χάνουμε.
Είναι δύσκολο, μα συνάμα υπέροχο να αφήσουμε τον εαυτό μας να ερωτευθεί. Να ζήσουμε με όλη μας την καρδιά. Να νιώσουμε πως δεν έφυγε η ζωή έτσι μάταια! Πως έστω και λάθος, το ζήσαμε το δικό μας παραμύθι. Κι ας ήταν ο πρίγκιπας …βάτραχος!
Αυτό όμως έρχεται γιατί έχει πάρα πολλά να μας μάθει για εμάς και για τους άλλους ανθρώπους γύρω μας. Κι ας πονέσει, θα περάσει. Όπως κάθε πληγή θέλει την φροντίδα της, θέλει τον χρόνο της.
Μα πριν το τέλος, υπήρχε το ταξίδι. Είναι το δικό σου μοναδικό ταξίδι. Πώς να μην νιώθεις τυχερός που πήγες τόσο μακριά; Είδες, ένιωσες, διαισθάνθηκες. Πώς να ξεχάσεις τον πηγεμό, την ομορφιά σαν είδες της ψυχής τα βάθη!
