Βελτιώνοντας την ικανότητα να ακούτε τα παιδιά σας

Είναι αλήθεια φορές που οι γονείς, πέφτουν στην παγίδα του «εγώ τα ξέρω όλα» και πιστεύουν ότι γνωρίζουν τι πρέπει να κάνουν ή τι να αισθανθούν τα παιδιά τους. Όμως πόσο πολύ συνυπολογίζουν το τι αυτά θέλουν πραγματικά; Ακούτε με πραγματική ενσυναίσθηση τα παιδιά σας; Τι θα ήταν  σημαντικό να παρατηρήσετε, έτσι ώστε να βελτιώσετε αυτήν σας την ικανότητα, αποκτώντας έτσι καλύτερες σχέσεις;

Ανταποκριθείτε σε αισθήματα, όχι σε πληροφορίες

• Ενθαρρύνετε το παιδί να μιλήσει: Αφήστε το να εκδηλώσει αυτό που θέλει να σας πει, να ολοκληρώσει όλες τις σκέψεις του. Ρωτήστε το και με άλλες ερωτήσεις πάνω στο θέμα που ξεκίνησε και θέλει να σας μιλήσει.
• Ακούστε και μη μιλάτε ασταμάτητα: Όταν μιλάτε εσείς δυστυχώς κόβετε την φόρα του συνομιλητή σας και έτσι αντί για ομιλητής, καταντάει ακροατής.
• Παροτρύνετε: «Πες μου κι άλλα….» «Συνέχισε….»
• Δείξτε ότι συμπάσχετε: «Πρέπει να αισθάνθηκες άσχημα…»
• Επαναλάβετε ή παραφράστε: Η επανάληψη βοηθάει στην περαιτέρω ανάλυση και ανάπτυξη του θέματος. Εστιάστε σε λεπτομέρειες.
• Προχωρήστε και σε προσωπικές αποκαλύψεις: Η αναφορά σε παρόμοιες εμπειρίες πάντα οξύνει το ενδιαφέρον των παιδιών που θέλουν να ξέρουν όσα περισσότερα γίνεται για την ζωή των γονιών τους. Όχι όμως τόσο εκτενείς ώστε να μετατοπίσετε το κέντρο της συζήτησης από το συνομιλητή σας.
• Διευκρινίστε: «Δηλαδή, αυτό που λες σημαίνει …..» «Εννοείς ότι……»
• Επιβεβαιώστε: Επαινέστε: «Είσαι από τα άτομα που ……»

Απομακρύνετε τις αιτίες που αποσπούν την προσοχή

• Άλλες δραστηριότητες
• Εξωτερικούς θορύβους
• Τις δικές σας προεκτιμήσεις
• Το προσωπικό σας άγχος.

Αποφύγετε τις αποθαρρυντικές εκφράσεις και ενέργειες

• Συμβουλές: Μη δίνετε συμβουλές, εκτός αν σας το ζητήσει το ίδιο. Συνήθως το παιδί θέλει απλά να ακούσετε.
• Αυτό-αναφορικότητα: Μην επιβάλετε τις αξίες σας και μη λέτε στο παιδί τι θα κάνατε αν ήσασταν στη θέση του.
• Μη-λεκτική απόρριψη: Όταν αποφεύγετε να κοιτάξετε το παιδί στα μάτια, όταν χασμουριέστε, όταν αφαιρείστε.
• Επιθέσεις ή αποθαρρύνσεις: Όταν ουσιαστικά του επιβάλλεστε, θέλοντας μόνο να γίνει ή αυτό να κάνει, το δικό σας.
• Άρνηση αισθημάτων: Μην ακούγοντας τα δικά του συναισθήματα «Στην πραγματικότητα δεν είσαι θυμωμένη…»
• Επικρίσεις: Οι δικοί του τρόποι, σκέψεις σας φαίνονται λάθος και όλα τα κριτικάρετε ως παντογνώστες.
• Ανάρμοστο χιούμορ: Ο τρόπος που μιλάμε, μαθαίνει και στα παιδιά να κάνουν το ίδιο. Το ειρωνικό στυλ ή το χιούμορ που μειώνει ή κοροϊδεύει, είναι λάθος τρόποι επικοινωνίας.

Οι  γονείς το συνηθίζουνε να επιμένουν στην εκπαίδευση των παιδιών. Είναι από την φύση τους αυτοί που θέλουν να τους τα μάθουν όλα και βέβαια όλα σωστά. Μετά  αρχίζουνε και τις απαγορεύσεις. Μη εκείνο, μη το άλλο. Πόσες φορές την ημέρα ακούτε τα παιδιά σας ειδικά για προσωπικά τους θέματα και πόσες τα συμβουλεύετε ή ακόμα χειρότερα τα επικρίνετε; Καιρός να το αλλάξετε αυτό, δεν νομίζετε;

Συντάκτης: Σπυριδούλα Τσομή,

Influence:

Αρθρογράφος του flowmagazine.gr