“Τα δάκρυα του Θεου”
Η αληθινή ιστορία μιας ιερόδουλης της Τρούμπας . Της Ευγενίας. Γεννήθηκε σε ένα νησί, φτωχιά. Έκλεβε αλεύρι από τoν μύλο για να φάνε στο σπίτι. Ορφάνεψε. Την χώρισαν με τον αδελφό της και την έστειλαν σ’ ένα πλουσιόσπιτο για δουλειά. Την διώξανε από εκεί. Μεγάλωσε και ερωτεύτηκε. Ο έρωτας όμως αυτός την χρησιμοποίησε και την έκανε πόρνη. Το κορίτσι από Ευγενία έγινε Τζένη και με τα χρόνια Μαντάμ Τζένη. Κάπου εκεί έγινε και μάνα. Η ζωή της περιγράφεται γλαφυρά από τη συγγραφέα Χρυσηίδα Δημουλίδου στα «Δάκρυα του Θεού» (εκδ. Λιβάνη). Διχάστηκε στην βρωμιά της νύχτας και στην καθαρότητα της μέρας. Έκανε τα πάντα για να μεγαλώσει και να εξασφαλίσει το παιδί της. Μια πόρνη κατάφερε να σπουδάσει το μοναχοπαίδι της στην Ελβετία, και αυτό να μην μάθει ποτέ το πραγματικό επάγγελμα της μάνας.
Τα χρόνια περνούσαν και ο φόβος μην την αναγνωρίσει κανείς από τα παλιά της λημέρια καραδοκούσε πάντα. Κάθε χρόνος που πέρναγε από πάνω της και άφηνε τα σημάδια του εκείνη τον ευγνωμονούσε. Αγαπούσε τις ρυτίδες της, τα κιλά της, τα χρόνια της. Μα πάνω απ’ όλα αγαπούσε την εγγονή που είχε αποκτήσει. Την μικρή Ευγενία. Η μικρή μεγάλωσε και ερωτεύτηκε. Και τότε… ό, τι φοβόταν η Τζένη για χρόνια ξεπήδησε μπροστά της… Το παρελθόν! Ή θα αποκάλυπτε όλα τα μυστικά που κρατούσε χρόνια στο μπαούλο της ή θα πλήγωνε ό,τι αγαπούσε περισσότερο. Την μικρή της Ευγενία.
Πολύ καλό βιβλίο, εμπλουτισμένο με ιστορικά στοιχεία, αν και θα θέλαμε περισσότερα για το τι εστί Τρούμπα. Για τους μάγκες της, τους νταβατζήδες, τον κόσμο της. Μια πληρέστερη εικόνα. Ένα κορίτσι ξεκινά από ένα νησί για κάτι καλύτερο αλλά η ζωή έχει άλλα σχέδια γι’ αυτήν. Σίγουρα η συγγραφέας έχει προσθέσει και μυθοπλαστικά στοιχεία ειδικά στο τελευταίο του μέρος. Αξίζει να το διαβάσετε και να μπείτε μέσα στην ψυχή μιας γυναίκας που βρίσκεται στο βούρκο. Μιας μετέπειτα μάνας που αγωνίζεται. Γεμάτο συναισθήματα, ζωντανούς διαλόγους, κουβέντες σοφές… Και ίσως να μην είναι μόνο ο θεός που αντικρίζοντας τις πόρνες δακρύζει…
