Οικονομική κρίση και κατάθλιψη
Αύξηση των ποσοστών κατάθλιψης και περιπτώσεις αυτοκτονίας, είναι δύο σοβαρές συνέπειες της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα του 2017. Η κρίση που βιώνουμε εδώ και χρόνια, δεν είναι απλά οικονομική. Για την ακρίβεια, είναι πάνω απ’όλα μια ηθική κρίση, κρίση των αξιών, των ανθρώπινων σχέσεων και της ψυχολογίας μας. Η κατάθλιψη λόγω της οικονομικής κρίσης επηρεάζει όλες τις γενιές ανθρώπων, από τους πιο νέους, μέχρι και τους ηλικιωμένους, και όλοι έχουν τα δίκια τους.
Από πλευράς τους οι νέοι, είναι σίγουρα αυτοί που θα βιώσουν την κρίση σε όλη τη διάρκειά της. Οι μισθοί τους είναι όλο και λιγότεροι, σε σύγκριση με αυτούς που απολάμβαναν οι προηγούμενες γενιές και τα έξοδά τους περισσότερα. Ως αποτέλεσμα αυτού, οι νέοι ζουν μέσα στο άγχος και την αβεβαιότητα, από ανάγκη καταφεύγουν σε εργασίες που δεν έχουν καμία σχέση με το αντικείμενο σπουδών τους, εργάζονται ατελείωτες ώρες, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης από τους εργοδότες τους, μην μπορώντας να αντιδράσουν προκειμένου να μην χάσουν τη δουλειά τους. Ως συνέπεια αυτών, γίνονται απαισιόδοξοι, αισθάνονται αδικημένοι και κατακλύζονται από αρνητικές σκέψεις, οι οποίες αρκετές φορές τους οδηγούν στην κατάθλιψη.
Επιπλέον, πολλοί νέοι δεν έχουν την οικονομική ευχέρεια (ή και τον χρόνο), να βγούν να διασκεδάσουν, οι έξοδοί τους όλο και μειώνονται, με αποτέλεσμα να κλείνονται στον εαυτό τους και να βυθίζονται στην κατάθλιψη. Το σημαντικότερο όλων, είναι ότι βλέποντας την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα, η νεολαία έχει πάψει πια να ονειρευέται. Ζει μέσα στην αβεβαιότητα για το μέλλον της και φοβάται να κάνει σχέδια για τη ζωή, αφού μέσα από τα μάτια της όλα πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο.
Από την πλευρά τους οι μεγαλύτεροι άνθρωποι, οι οικογενειάρχες, βρίσκονται ίσως στην δυσκολότερη θέση αυτή τη στιγμή. Η καθημερινότητά τους πλέον χαρακτηρίζεται από σκληρή δουλειά όλη την ημέρα και μόνο ελάχιστες ώρες το βράδυ για ξεκούραση. Οι απολύσεις διαδέχονται η μία την άλλη, ενώ τα έσοδά τους είναι πολύ λίγα για να συντηρήσουν την οικογένεια και να προσφέρουν αυτά που χρειάζονται τα παιδιά τους. Φόροι, λογαριασμοί, έξοδα σπιτιού και υποχρεώσεις των παιδιών τους πολιορκούν, με αποτέλεσμα αρκετές φορές να μην μπορούν να ανταπεξέλθουν. Αδυνατούν να προσφέρουν πράγματα που τους ζητούν τα παιδιά τους και αισθάνονται ενοχές για αυτό, ενώ η αγωνία και η απελπισία για τα οικονομικά τους κάνει να χάσουν ακόμη και τον ύπνο τους. Δεν έχουν πια κέφι για διασκέδαση, ούτε και να χαρούν οικογενειακές στιγμές όπως θα έκαναν παλιότερα. Το μυαλό τους γυρίζει συνεχώς γύρω από τις ίδιες σκέψεις και αυτό τους οδηγεί στην κατάθλιψη.
Τέλος, ερχόμαστε και στους ηλικιωμένους. Εκείνοι, είναι αυτοί που έζησαν πολέμους και άλλες δυσκολίες στη ζωή τους, όμως ίσως για πρώτη φορά έρχονται αντιμέτωποι με μια τέτοια κατάσταση. Οι περισσότεροι, αδυνατούν ακόμη και να προμηθευτούν τα αναγκαία φάρμακα για την υγεία τους, με αποτέλεσμα να φοβούνται ακόμη και για τη ζωή τους. Οι μειωμένες συντάξεις δημιουργούν συνθήκες εξαθλίωσης για πολλούς, ενώ όπως πολλοί παραδέχονται, ότι η χειρότερη στιγμή έρχεται όταν τα εγγόνια τους ζητάνε κάποιο δώρο και εκείνοι αδυνατούν να τους το αγοράσουν. Η κατάθλιψη και η απενεργοποίηση από τη ζωή δεν αργεί πολύ να χτυπήσει την πόρτα σε αυτές τις ηλικίες, όπου οι άνθρωποι αγωνιούν και στενοχωριούνται περισσότερο για το μέλλον των παιδιών και των εγγόνων τους που καλούνται να αντιμετωπίσουν αυτές τις δυσκολίες.