Γιατί κάποιοι έχουν τάσεις φυγής
Οι άνθρωποι αντιμετωπίζουμε αυτά που μας συμβαίνουν με διαφορετικό τρόπο ο καθένας και κάνοντας αυτό που θεωρεί εκείνη τη στιγμή πως θα τον κάνει να νιώσει καλύτερα ή θα κερδίσει απλά χρόνο να το επεξεργαστεί. Μια από αυτές τις κινήσεις για πολλούς είναι και η τάση φυγής που τους κατακλύζει. Αδιάφορο το που θα πάνε ή με ποιον θα συναντηθούν, ακόμη πιο αδιάφορο το πώς αυτό θα φανεί στους γύρω. Αυτό που έχει σημασία εκείνη την ώρα είναι να τρέξουν μακριά… οπουδήποτε και με οποιοδήποτε τρόπο.
Γιατί το κάνω
Η αντίδραση αυτή δίνει την ψευδαίσθηση πώς κάτι και κάπως τους παίρνει μακριά από το πρόβλημα ή θα νιώσουν ελεύθεροι από όσα τους πιέζουν. Ενδεχομένως σε όλη αυτήν την κίνηση να εμπεριέχεται και η εκδίκηση για τους άλλους. Ότι δηλαδή με πλήγωσες συνεπώς θα σε πονέσω κι εγώ με τον τρόπο αυτόν. Επιλέγω να πράξω έτσι επειδή δεν βλέπω κάποια λύση στα προβλήματά μου αυτή τη στιγμή κι έχω το αίσθημα του πνιγμού μα είμαι και σε σύγχυση ή πανικό. Λειτουργώ υπό καθεστώς φοβίας κι ανασφάλειας και είναι η μόνη εναλλακτική μου. Το κάνω επίσης διότι δεν θέλω να με δουν οι άλλοι σε αυτήν την κατάσταση ή να με θεωρήσουν αδύναμο. Το κάνω γιατί δε δέχομαι πως οτιδήποτε μπορεί να με κρατά όμηρο στην ουσία.
Κερδίζω τελικά κάτι;
Σχέδια ή προορισμοί συγκεκριμένοι δεν υπάρχουν, διότι θα έπρεπε να είναι προμελετημένο διαφορετικά. Σε αυτές τις περιπτώσεις όμως δεν είναι… Είναι μια αυθόρμητη, μάλλον ορμέμφυτη κίνηση που ωστόσο αποτελεί μια ουτοπία. Κι αυτό διότι όπου και να πας, όλα τα κουβαλάς μέσα σου και δεν γλιτώνεις στα αλήθεια από κάτι. Η αίσθηση της ελευθερίας σε ανακουφίζει απλώς και το να νιώθεις ότι είσαι δυνατός ώστε να τα βροντήξεις όλα και δίχως να σε ενδιαφέρει κάτι, απλά φεύγεις.
Φεύγεις από το περιβάλλον σου, τον τόπο σου, τους ανθρώπους σου… απλά φεύγεις ακόμη κι αν ρισκάρεις πολλά έτσι. Φεύγεις για να αποφύγεις χειρότερα συνεπακόλουθα και να δώσεις περιθώριο στον εαυτό σου ή και σε άλλους προφανώς, να κατανοήσουν τι συμβαίνει. Φεύγεις για να εκτονωθούν έντονα συναισθήματα ή και να δεις άλλες εικόνες, να βιώσεις άλλες στιγμές ώστε να σε αποπροσανατολίσουν από αυτό που σε βασανίζει.
Επιπροσθέτως, φεύγεις πολλές φορές ελπίζοντας πως κάποιος θα σε σταματήσει. Έχοντας τον ευσεβή πόθο πως θα τρομάξει και θα συνέλθει… θα ταρακουνηθεί και θα σε κρατήσει πίσω συνεπώς θα δεις και το πόσο μετράς για αυτόν.
Θα… περάσει ποτέ;
Όποια κι αν είναι η αιτία που έχεις τάσεις φυγής, δεν έχει σημασία. Όπως δεν έχει σημασία και να αναλυθεί ή να ερμηνευτεί κατά πόσο είναι σωστή κίνηση ή υγιής αντίδραση. Διότι αν έχεις αυτήν την ενστικτώδη ορμή, δεν πρόκειται να την εγκαταλείψεις ποτέ. Κι αν αυτό σε κάνει ως αντιμετώπιση καταστάσεων να αισθανθείς καλύτερα, κανένας δεν μπορεί να σε κρίνει. Δεν τα ελέγχουμε μήτε τα ορίζουμε όλα. Μόνο σε περίπτωση που είναι σοβαρό το θέμα οφείλεις να αναζητήσεις βοήθεια ειδικού όπως σε κάθε περίπτωση και να ελπίζεις πως ναι… έτσι θα περάσει ή θα μειωθεί το φαινόμενο έστω. Πως θα μπορέσεις να το ελέγξεις κάποτε, αφού στο βάθος γνωρίζεις κι εσύ πως δεν είναι λύση ουσίας.
Οι καταστάσεις που βιώνουμε και μας ζορίζουν, δε θα εκλείψουν. Συνεπώς δε θα εκλείψουν και οι όποιες αντιδράσεις μας, τις οποίες λίγο πολύ τις ξέρουμε ο καθένας για τον εαυτό του, αλλά και για τους δικούς του ανθρώπους.
