Σ’ αγαπάω επειδή… μ’ αγαπάω
Η αγάπη μπορεί να είναι μια αλλά έχουμε ξαναπεί ότι εκφράζεται με διαφορετικούς τρόπους από τον κάθε άνθρωπο. Ανάλογα πως την αντιλαμβάνεται και την διαχειρίζεται o καθένας. Αυτό δεν είναι τόσο κακό ακόμη κι αν σε αφήνει με κενά ή παράπονα με δεδομένο ότι μιλάμε για την ύπαρξη αγάπης. Το χειρότερο είναι να σου «πουλάνε» αγάπη με απώτερο σκοπό και εντέλει να αγαπούν τον εαυτό τους και κανέναν άλλον.
Γιατί;
Εύλογο ερώτημα κι ας μοιάζει και λίγο αφελές τουλάχιστο. Γιατί άραγε λειτουργούν έτσι οι άνθρωποι πολλές φορές; Και βέβαια δεν μιλάμε για όλους μήτε τα ισοπεδώνουμε όλα. Όμως δεν μπορείς και δεν πρέπει να κλείσεις τα μάτια και σε αυτήν την πιθανότητα διότι συμβαίνει. Το λάθος που κάνουμε μάλλον είναι ότι πιστεύουμε πως είναι και οι άλλοι σαν εμάς και δεν θα έκαναν ποτέ κάτι που δε θα κάναμε εμείς.
Πώς και πότε θα το καταλάβω;
Το πώς θα καταλάβεις αν κάποιος είναι κοντά σου και δείχνει αγάπη μα αποσκοπεί τελικά κάπου, δεν είναι πάντα εύκολο ή απλό δίχως αυτό να σημαίνει ότι έχεις θέμα νοημοσύνης. Πολύ απλά έχεις καλοσύνη ή διακατέχεσαι από συναισθήματα για αυτόν τον άνθρωπο, με αποτέλεσμα ακόμη κι αν μια υποψία σου έρθει, δεν θες να το δεχτείς πως είναι έτσι παρά μόνο όταν θα φτάσει στο έσχατο σημείο. Το πότε θα είναι αυτή η ώρα επίσης είναι αναλογικά και με τα δικά σου δεδομένα αλλά και με την δική του ικανότητα στην… υποκριτική τέχνη, διότι περί αυτού πρόκειται κι ας μην το κρύβουμε. Δεν είναι και λίγες οι φορές ωστόσο που δεν είναι τόσο δυσδιάκριτο μα αφήνεις περιθώρια λάθους κρίσης, δικής σου ή δικαίωμα να σφάλλει κάποιος και να δικαιούται τελοσπάντων κι άλλες ευκαιρίες.
Τι μπορώ να κάνω;
Ας υποθέσουμε λοιπόν πως μας έτυχε αυτό και πως το καταλάβαμε, όσο κι αν δε θέλουμε να το παραδεχτούμε. Και τώρα τι; Εννοείται πληγωνόμαστε μα πέρα από αυτό χρεάζεται διαχείριση μα και κινήσεις επί του πρακτέου. Το να βρούμε τρόπο να το διευθετήσουμε μέσα μας αργά ή γρήγορα θα γίνει αναγκαστικά διότι είναι θέμα επιβίωσης και αυτοσυντήρησης. Το κυριότερο είναι να βρούμε πως θα το χειριστούμε αναλογικά με τον άλλον. Να του μιλήσουμε ξεκάθαρα; Να απομακρυνθούμε σιωπηλά; Να απαιτήσουμε εξηγήσεις ή να ξεσπάσουμε κιόλας την εύλογη οργή μας; Η σωστότερη μάλλον απάντηση θα ήταν να κάνουμε αυτό που θα μας έκανε να νιώσουμε καλύτερα. Άλλη μια περίπτωση όπου δεν υπάρχει σωστό ή λάθος και το σωστό είναι απλά ό,τι μας λέει ο εαυτός μας. Αυτό που θα ικανοποιήσει την ψυχή μας και θα περισώσει την αξιοπρέπεια και τον σεβασμό προς τον εαυτό μας.
Συνέπειες
Μια τέτοια εμπειρία έχει αρκετές συνέπειες στη ζωή μας και στην ψυχοσύνθεσή μας. Μας αφήνει όχι μόνο μια πικρή γεύση και μια απογοήτευση αλλά συνάμα ένα ακόμη σημάδι, μια ακόμη πληγή που προστίθεται σε όσα κουβαλάμε. Αυτό σαφώς σημαίνει ότι και πρακτικά αλλάζει η καθημερινότητά μας αλλά κι όχι μόνο. Κλονίζονται πεποιθήσεις και νιώθουμε ίσως και λίγο ανόητοι, σίγουρα αδικημένοι μα αυτό που πρέπει να έχουμε κατά νου είναι πως τελικά πήραμε ένα μάθημα ακόμη. Και το μάθημα έχει την έννοια να μας κάνει προσεχτικότερους, πιο σοφούς και φυσικά λίγο πιο καχύποπτους αν και δεν πρέπει να αλλοιώσει την ψυχή μας. Επιπρόσθετα απαιτείται προσοχή να μην πληρώσουν άλλοι τη …νύφη που λέμε, εννοώντας ότι δεν βγάζουμε απωθημένα σε λάθος κατεύθυνση.
Το συμφέρον και οι απώτεροι σκοποί υπήρχαν ανέκαθεν και κάποιοι μπορούν να γίνουν αδίστακτοι για να τα επιτύχουν μη λογαριάζοντας ψυχές κι εκμεταλλευόμενοι τα πάντα. Ένας άνθρωπος λοιπόν καλοσυνάτος και φιλότιμος, πόσο μάλλον ήδη πονεμένος από καταστάσεις, εύκολα γίνεται βορρά στην αρένα τέτοιων λιονταριών. Δυστυχώς…
