Αλήθειες σε θυμό ή χιούμορ
Πόσο αληθινό είναι άραγε το «δεν ήξερα τι έλεγα πάνω στο θυμό μου» ή το «έλα μωρέ πλάκα κάνω»; Πόσο άκυρα ήταν αυτά που ακούσαμε ή πόσο αλήθειες που δεν τολμούσαν να ξεστομίσουν σε νορμάλ συνθήκες αυτοί που τις ξεστόμισαν; Όλοι έχουμε προβληματιστεί πάνω σε αυτό αναμφίβολα…
Υπάρχει μια θεωρία που λέει πως πάνω σε κατάσταση ακραίων συναισθημάτων όπως είναι ο θυμός, η οργή και τα νεύρα γενικότερα, όσα λέγονται είναι ασάφειες και μη αλήθειες. Πως είναι απλά ξέσπασμα με λόγια, που σκοπό έχουν σαφώς να πλήξουν και να πονέσουν τον άνθρωπο στον οποίο απευθύνονται. Υπάρχει και μια άλλη θεωρία επίσης, που υποστηρίζει ότι τα αστεία και οι πλάκες όπως λέγονται, απέχουν παρασάγκας από την πραγματικότητα κι εξυπηρετούν καθαρά αυτόν τον σκοπό… το να προκαλέσουν γέλιο ή εύθυμη διάθεση κι ελαφριά ατμόσφαιρα έστω.
Η αλήθεια
Είναι γεγονός ότι διακατεχόμενοι από συναισθήματα όπως αυτό του έντονου θυμού, ο αυτοέλεγχος ξεφεύγει εύκολα τις πιο πολλές φορές. Αν αισθανθούμε θιγμένοι, παρεξηγημένοι ή αδικημένοι, η κρίση μας δεν είναι ξεκάθαρη και το μόνο που επιθυμούμε είναι να πληγώσουμε κι εμείς ανταποδίδοντας το χτύπημα. Αυτό έχει αποτέλεσμα να βγουν από το στόμα μας λόγια βαριά που ενδεχομένως κρύβαμε μέσα μας καλά, μη θέλοντας να πικράνουμε τον άλλο σε νορμάλ κατάσταση. Το μεγάλο ερώτημα είναι ωστόσο, κατά πόσο είναι παραλογισμοί όλα αυτά ή ενέχουν μεγάλη δόση αλήθειας. Πράγματα που πιστεύουμε όντως και ξέφυγαν κάτω από αυτές τις συνθήκες και ήρθαν στο φως. Και μάλλον έτσι είναι… Απλά λόγω μεγάλης φόρτισης ίσως τα επενδύουμε με αρκετή υπερβολή μα… σίγουρα είναι απόψεις και γνώμες που ενστερνιζόμαστε.
Άλλη μια περίπτωση κατά την οποία ξεστομίζουμε αλήθειες που δεν τολμάμε υπό κανονικές συνθήκες, είναι το χιούμορ. Πόσες και πόσες φορές δεν κρυφτήκαμε πίσω από τη φράση… ΠΛΑΚΑ ΚΑΝΩ; Παίρνεις την απάντηση που γυρεύεις κι αν δεν είναι αυτή που λαχταράς, έχεις ένα παραπέτασμα κάλυψης ώστε ακόμη κι αν πικράθηκες, τουλάχιστο να μην διαταραχτεί η ισορροπία και η σχέση με το άτομο αυτό. Επίσης σου έχουν πει πράγματα που πιστεύουν για σένα σαν δήθεν αστεία, συνεπώς ξέρεις πια με τι έχεις να κάνεις όσο κι αν πονάνε αυτές οι απόψεις που έχουν. Απλά το χιούμορ είναι εργαλείο τελικά πολλαπλών χρήσεων κιόλας. Σε βγάζει από αμήχανες καταστάσεις, σε γλιτώνει από παρεξηγήσεις και ενίοτε σου αποκαλύπτει πολλά, μα συνάμα αυτό το ίδιο είναι που θα σου δώσει και κουράγιο.
Αντιμετώπιση
Ως αντιμετώπιση αυτών των φαινομένων -της αλήθειας που μαθαίνεις κάτω από τέτοιες συνθήκες- για να ‘μαστε ειλικρινείς, δε μπορούμε να κάνουμε και πολλά. Απλά καλό είναι να έχουμε στο μυαλό μας πως με τα νεύρα του ο άλλος σίγουρα θα υπερβάλλει.
Αυτό δε σημαίνει να δώσουμε άφεση αμαρτιών βέβαια, αλλά εξαρτάται κι από τι αισθανόμαστε για αυτό το πρόσωπο και εντέλει τι κουβέντες ακριβώς ειπώθηκαν και αναφορικά με τι.
Σε ό,τι αφορά όσα μας σέρβιραν για αστείο, αν δε θέλουμε να διαταράξουμε την ανθρώπινη σχέση κι επαφή μας με αυτό το άτομο, καλό θα ήταν να δείξουμε ότι το λάβαμε ως αστείο, αλλά και να πείσουμε και τον εαυτό μας γι’ αυτό, παραμερίζοντας την όποια πίκρα. Πάντα άλλωστε υπάρχει και μια πιθανότητα να ήταν …ένα αστείο – έστω αποτυχημένο.
Θα πρέπει να το δούμε θετικά όλο αυτό όσο είναι δυνατό, με την έννοια ότι μάθαμε τι ίσως πιστεύει ο άλλος για εμάς και τι είχε μέσα του που δεν το εξέφραζε. Από το να ζεις με ψέματα, καλύτερα να γνωρίζεις την αλήθεια κι ας είναι επώδυνο.
Οι ανθρώπινες σχέσεις δεν ήταν ποτέ απλή υπόθεση, ούτε θα είναι. Καλό είναι να υπάρχει ήρεμο κλίμα και να εκφράζονται όλα υπό τις συνθήκες του. Δυστυχώς όμως δεν είναι πάντα έτσι κι οφείλουμε να συμβιβαστούμε με αυτό, όπως και με τόσα άλλα.
Είναι σημαντικό να ξέρουμε τη γνώμη ατόμων που μετρούν για εμάς όσον αφορά το άτομό μας, με όποιον τρόπο. Σημαντικότατο επίσης είναι να βλέπεις τον άλλον πως είναι και φέρεται πέρα από το κλίμα φυσιολογικής διάθεσης.
