Η ταινία Oddity, η δεύτερη σκηνοθετική δουλειά του Damian Mc Carthy, αποτελεί ένα εντυπωσιακό δείγμα του σύγχρονου τρόμου και της …
Blink twice: Εξουσία και τραύμα
Η ταινία Blink Twice, που κυκλοφόρησε το 2024 σε σκηνοθεσία της Ζόι Κράβιτζ, αποτελεί ένα ψυχολογικό θρίλερ που συνδυάζει ατμόσφαιρα μυστηρίου με έντονο κοινωνικό σχόλιο.
Με πρωταγωνιστές τη Naomi Ackie και τον Channing Tatum, η ταινία αντλεί έμπνευση από πραγματικά γεγονότα και εστιάζει στις δυναμικές εξουσίας, τα ψυχολογικά τραύματα και την ανθρώπινη ανάγκη για απελευθέρωση.
Η ιστορία ξεκινά όταν η Φρίντα, μια φαινομενικά συνηθισμένη σερβιτόρα με αδιευκρίνιστο παρελθόν, δέχεται μια απρόσμενη πρόσκληση από τον Σλέιτερ Κινγκ, έναν δισεκατομμυριούχο επιχειρηματία. Την καλεί στο ιδιωτικό του νησί, το οποίο παρουσιάζεται ως μια πολυτελής και απομονωμένη όαση. Ωστόσο, το ειδυλλιακό περιβάλλον γρήγορα αρχίζει να δείχνει τη σκοτεινή του πλευρά. Μέσα από μια αλληλουχία γεγονότων, η Φρίντα αντιλαμβάνεται ότι το ταξίδι αυτό δεν είναι αυτό που φαινόταν, και σύντομα βυθίζεται σε έναν κόσμο ελέγχου, παρακολούθησης και ψυχολογικής πίεσης.
Ένα από τα βασικά θέματα της ταινίας είναι η κατάχρηση εξουσίας, ιδιαίτερα από ανθρώπους που κατέχουν τεράστιο πλούτο και επιρροή. Ο χαρακτήρας του Σλέιτερ, με την αλαζονεία και την ανάγκη του να κυριαρχεί, αποτελεί την προσωποποίηση της τοξικής δύναμης που μπορεί να καταστρέψει ζωές. Η σχέση του με τη Φρίντα απεικονίζει τον αγώνα μεταξύ του θύτη και του θύματος, με τη Φρίντα να αγωνίζεται για να διατηρήσει την αξιοπρέπειά της και να ξεφύγει από την παγίδα στην οποία έχει βρεθεί.
Η χρήση του χώρου και της αισθητικής παίζει καθοριστικό ρόλο στη δημιουργία της ατμόσφαιρας της ταινίας. Το νησί, αν και αρχικά παρουσιάζεται ως παράδεισος, μετατρέπεται σταδιακά σε ένα σύμβολο φυλακής. Η αρχιτεκτονική και τα χρώματα συμβάλλουν στην αφήγηση: το κόκκινο υποδηλώνει κίνδυνο και ένταση, ενώ το μπλε εμφανίζεται σε κομβικά σημεία για να μεταφέρει την αίσθηση του συναγερμού και της δυσφορίας. Η σταδιακή μετάβαση από το φως στη σκιά αντανακλά την ψυχολογική κατάρρευση της Φρίντα, καθώς η ασφάλεια και η ελευθερία αποδεικνύονται ψευδαισθήσεις.
Οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών δίνουν βάθος στους χαρακτήρες τους. Η Naomi Ackie αποδίδει την ευθραυστότητα αλλά και την εσωτερική δύναμη της Φρίντα, κάνοντάς τη μια ηρωίδα που το κοινό συμπάσχει. Ο Channing Tatum, από την άλλη, προσδίδει στον Σλέιτερ μια γοητευτική αλλά ανατριχιαστική παρουσία, που φέρνει στην επιφάνεια τις σκοτεινές πτυχές του χαρακτήρα του.
Ωστόσο, η ταινία δεν αποφεύγει κάποιες αφηγηματικές αδυναμίες. Οι ανατροπές της, αν και ενδιαφέρουσες, συχνά ακολουθούν προβλέψιμα μονοπάτια. Κάποιοι κριτικοί σχολίασαν ότι το σενάριο βασίζεται υπερβολικά σε γνωστά μοτίβα από άλλα ψυχολογικά θρίλερ, όπως η ανατροπή ρόλων και η αποκάλυψη μυστικών του παρελθόντος. Παρόλα αυτά, η ένταση που δημιουργεί η σκηνοθεσία, σε συνδυασμό με τα εικαστικά στοιχεία, κρατούν το ενδιαφέρον του θεατή.
Η ταινία καταφέρνει να ενσωματώσει κοινωνικά σχόλια, αναφερόμενη στις αληθινές ιστορίες ανθρώπων που χρησιμοποιούν την εξουσία τους για να εκμεταλλευτούν άλλους. Αυτό συνδέεται με το κίνημα #MeToo και τις αποκαλύψεις γύρω από πρόσωπα όπως ο Τζέφρι Επστάιν, δείχνοντας πώς η ταινία αντλεί από την πραγματική ζωή για να χτίσει την πλοκή της. Η απομόνωση του νησιού λειτουργεί ως μεταφορά για την αίσθηση εγκλωβισμού που βιώνει η Φρίντα, καθιστώντας την ταινία επίκαιρη και πολυεπίπεδη.
Συνολικά, το Blink twice είναι ένα έργο που συνδυάζει το ψυχολογικό βάθος με την αισθητική αρτιότητα. Παρότι δεν αποφεύγει τις αφηγηματικές παγίδες του είδους, παραμένει μια αξιόλογη προσπάθεια που αγγίζει βαθιά θέματα εξουσίας, τραύματος και προσωπικής αντοχής. Η ένταση, οι ερμηνείες και η σκηνοθετική ματιά της Ζόι Κράβιτζ καθιστούν την ταινία ένα ενδιαφέρον δείγμα σύγχρονου κινηματογράφου, που, παρά τις αδυναμίες του, αξίζει την προσοχή του κοινού.
