Αποτελεί μια σπάνια διατροφική διαταραχή, το όνομα της οποίας προέρχεται από το αντίστοιχο λατινικό όνομα για ένα είδος καρακάξας, το …
Οι διατροφικές διαταραχές στα παιδιά
Ποιοι είναι οι κύριοι παράγοντες διατροφικών διαταραχών στα παιδιά; Ποιος ο ρόλος του γονέα;
Οι διατροφικές διαταραχές στα παιδιά ξεκινούν από τους γονείς. «Μα και εμείς έτσι μεγαλώσαμε! Δεν πάθαμε τίποτα!». Φράσεις όπως η παραπάνω, κυκλοφορούν πολύ ανάμεσα σε γονείς, οι οποίοι προσπαθούν να μάθουν, να δικαιολογηθούν και να βελτιώσουν τη συμπεριφορά τους –ως πρότυπο– για το παιδί τους.
Τα σημερινά παιδιά λαμβάνουν από πολύ μικρή ηλικία ερεθίσματα οπτικά, ακουστικά, συμπεριφορών και εικόνων εντελώς διαφορετικά από εκείνα που λάμβαναν οι γονείς τους στην ίδια ηλικία. Επιπλέον, η ποσότητα αυτών των ερεθισμάτων έχει αυξηθεί γεωμετρικά. Συνεπώς, σε καμία περίπτωση οι γονείς δεν θα πρέπει να λαμβάνουν τα δικά τους βιώματα και να τα συγκρίνουν με αυτά που τα παιδιά τους έχουν σήμερα μεγαλώνοντας.
Οι διατροφικές διαταραχές σε νούμερα
Τον πρώτο χρόνο της πανδημίας, το 2020, σημειώθηκε αύξηση της τάξης του 7,2% μηνιαίως, στις νοσηλείες σε παιδιά και εφήβους λόγω κάποιας διατροφικής διαταραχής σύμφωνα με στοιχεία δημοσιευμένα στο έγκριτο επιστημονικό περιοδικό JAMA Pediatrics.
Σύμφωνα με τους ερευνητές οι διατροφικές διαταραχές αποτελούν σοβαρή, θανατηφόρα απειλή που παραμένει σε όλη τη ζωή και των οποίων η ανάκαμψη απαιτεί μακροχρόνια θεραπεία με καίρια και αποτελεσματική παρέμβαση. Η αύξηση αυτή, εν μέσω πανδημίας, δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι οι διατροφικές διαταραχές ξεκίνησαν λόγω της πανδημίας.
Στην Ελλάδα, το 2017, ήδη καταγραφόταν αύξηση των διατροφικών διαταραχών με το 6% του πληθυσμού να πάσχει είτε από νευρική ανορεξία (1%) είτε από νευρογενή βουλιμία (5%).
Το μεγαλύτερο ποσοστό ασθενών είναι νέα κορίτσια, αλλά και ένα 35% αγοριών. Κατά τα πρώτα χρόνια της πανδημίας, οι πανεπιστημιακές κλινικές κατέγραφαν αύξηση κατά 15% στους πάσχοντες από διατροφικές διαταραχές ενώ οι υποτροπιασμοί και η επιδείνωση ήδη καταγεγραμμένων περιστατικών ανήκει στο 50%.
Οι διατροφικές διαταραχές στα παιδιά ξεκινούν από τους γονείς.
Όταν η ίδια η μαμά ή ο μπαμπάς ή και οι δύο μέσα στο σπίτι παρουσιάζουν εμμονικές συμπεριφορές (θετικές ή αρνητικές) με το φαγητό, το μαγείρεμα, την εικόνα σώματος, τον ρουχισμό και τα κιλά, ανεξαρτήτως αν αυτές γίνονται καλοπροαίρετα, αυτές καταγράφονται στο μυαλό του παιδιού από νωρίς, πολύ πριν εμφανιστούν συμπτώματα. Καταγράφονται ως κάτι «φυσιολογικό», αναμενόμενο και οικείο το οποίο το παιδί θα θυμηθεί μεγαλώνοντας όταν θα κληθεί να ορίσει εκείνο, μόνο του και με τις δικές του επιρροές, π.χ. σχολικές παρέες ή κοινωνικά δίκτυα, το τι είναι «φυσιολογικό» και τι όχι.
Πρόσφατα, η καμπάνια της DOVE «Είσαι πιο όμορφη από όσο νομίζεις» δίχασε πολύ κόσμο στην Ελλάδα, ως προς το αν είχαν χρησιμοποιηθεί φίλτρα επεξεργασίας ή όχι στις φωτογραφίες της καμπάνιας. Η καμπάνια της DOVE, όμως, πέρασε για πρώτη φορά δυνατά μηνύματα, που μάλλον ενόχλησαν όσους θέλησαν να μετατοπίσουν το βάρος στο αν υπήρχαν ή όχι φίλτρα επεξεργασίας.
Η επόμενη καμπάνια της DOVE «Τοξικές επιρροές» που έτρεξε στα αγγλικά, με ελληνικούς υπότιτλους, έριξε τον προβολέα πιο βαθιά. Φώτισε την ευθύνη της μαμάς ως προς την εικόνα σώματος που θα δημιουργήσει η κόρη. Έριξε τον προβολέα στις ασυνείδητες συμπεριφορές, κουβέντες ή/και νεύματα που η μαμά θα έχει και η κόρη θα αφομοιώσει. Παρουσίασε το πώς ασυνείδητα η μαμά δρα και μιλά και πώς ασυνείδητα η κόρη θεωρεί δεδομένα, οικεία και αναμενόμενα τα εκάστοτε σχόλια.
Οι γονείς μπορούν!
Οι διατροφικές διαταραχές ξεκινούν από τους γονείς. Και οι γονείς είναι αυτοί που μπορούν πρώτοι να βάλουν φρένο και να τις ανατρέψουν. Αν θέλουμε να βάλουμε φρένο σε αυτή την αυξανόμενη τάση εμφάνισης διατροφικών διαταραχών στις μικρές ηλικίες θα πρέπει να εκπαιδεύσουμε τους γονείς. Θα πρέπει να βοηθήσουμε τους γονείς να εντοπίσουν εκείνες τις λέξεις, τις τάσεις, τις συμπεριφορές και ό,τι άλλο μπορεί να έχουν συνηθίσει (για τους δικούς τους λόγους) ασυνείδητα, να κάνουν και να φέρνουν στο σπίτι. Τα παιδιά, ως σφουγγάρια, αφομοιώνουν όλα αυτά και χρειάζονται πολύ μικρά εναύσματα, αφορμές, επιρροές –που σήμερα υπάρχουν άπειρες– για να παρουσιάσουν μια διατροφική διαταραχή.
Ποτέ δεν είναι αργά!
Ποτέ δεν είναι αργά για έναν γονιό. Όσο πιο νωρίς ενημερωθεί και εκπαιδευτεί ο γονιός ή κηδεμόνας, τόσο καλύτερα. Ακόμα όμως και στα πρώτα συμπτώματα μπορεί η σωστή και στοχευμένη παρέμβαση να προλάβει την έκβαση της νόσου.
- Αγαπήστε το σώμα σας και βοηθήστε τα παιδιά σας να αγαπήσουν το δικό τους. Δεν πειράζει αν δεν μάθατε ποτέ το πώς να το κάνετε. Ποτέ δεν είναι αργά και η σωστή επαγγελματική βοήθεια είναι εδώ για να σας στηρίξει σε αυτό το έργο.
- Παρακολουθείστε τις αντιδράσεις των παιδιών σας, πριν ακόμα μπουν στην εφηβεία. Πριν ακόμα ενδιαφερθούν για το σώμα τους. Πώς σας κοιτάνε; Πώς μιλάνε για το σώμα τους; Πώς μιλάνε για το σώμα των φίλων τους; Τι τους αρέσει να φοράνε και τι όχι; Για ποια πράγματα παραπονιούνται; Ποιες δραστηριότητες τους γεμίζουν χαρά και ποιες όχι και γιατί; Όλες οι λεπτομέρειες μετράνε και όλες μαζί συντονίζονται αθόρυβα και θα καθορίσουν την έκβαση μιας διατροφικής διαταραχής.
- Το κάθε παιδί είναι διαφορετικό. Το γεγονός παρατηρείται πολύ συχνά και ανάμεσα σε αδέρφια. Η ψυχολογία, ο χαρακτήρας και η ευαισθησία του κάθε παιδιού είναι ύψιστης σημασίας. Το ότι ένα παιδί έχει μια διατροφική διαταραχή δεν σημαίνει ότι και ο/η αδερφός/ή του θα έχει επίσης, ακόμα και αν ζουν κάτω από την ίδια στέγη και με τους ίδιους γονείς.
Αν υποψιάζεσαι ότι μπορεί το παιδί σου να φέρνει σημάδια διατροφικής διαταραχής μην το αμελήσεις. Δε χωράει ντροπή ούτε φόβος. Ζήτα επαγγελματική βοήθεια. Ζήτα επαγγελματική εκτίμηση.
Πηγή: Βαλεντίνη Κωνσταντινίδου στο dnanutricoach.gr
